Την περασμένη Κυριακή ακούσαμε τον Ιησού να μας μιλά για την προσωπική σχέση που έχει με όποιον πιστεύει εις αυτόν. Παρομοίασε τον εαυτόν του με ένα καλό βοσκό, που τα πρόβατά του και εκείνα τον γνωρίζουν. Αυτή είναι μία παραβολή δηλαδή ένα παράδειγμα μία εικόνα που μας βοηθά να καταλάβουμε κάπως τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα σε μας και στο Χριστό. Αυτή είναι μια παρομοίωση, διότι ο Χριστός ποτέ δεν ήταν βοσκός αλλά ούτε και εμείς ένα κοπάδι πρόβατα. Όμως η σχέση μας με τον Χριστό είναι τόσο δυνατή και ειδική που μόνο με εικόνες και παραβολές μπορεί κανείς να εκφράσει.
Γι’ αυτό και ο ίδιος ο Χριστός χρησιμοποιεί πολλές παρομοιώσεις εκτός από εκείνη του καλού ποιμένα. Κάποτε είχε χρησιμοποιήσει την εικόνα ενός σπιτιού που είναι χτισμένο πάνω στο βράχο: Ο βράχος είναι ο Χριστός και εμείς είμαστε το σπίτι που όταν η ζωή μας είναι θεμελιωμένη πάνω στο Χριστό τότε μπορεί να αντέξει στις επιθέσεις του εχθρού. Μια άλλη φορά ενώ μιλούσε με μια γυναίκα Σαμαρείτισσα κοντά στο πηγάδι του Ιακώβ την είχε βεβαιώσει κάθε άνθρωπο που διψά να γνωρίσει το Θεό.
Από όλες αυτές τις παρομοιώσεις αυτή που ο Κύριος μας παρουσιάζει σήμερα είναι η πιο άμεση και πιο εκφραστική.
Σε κάθε καρποφόρο δένδρο, τα κλαδιά του παράγουν καρπούς μόνο όταν είναι ενωμένα με τον κορμό. Εάν αποκοπούν από τον κορμό τότε ξεραίνονται και τα μαζεύει ο γεωργός και τα καίει διότι δεν παράγουν πια καρπό. Ο Ιησούς μας είπε: “Εγώ είμαι το κλήμα εσείς είστε οι κληματόβεργες. Όποιος παραμένει ενωμένος μαζί μου και εγώ μαζί του, αυτός παράγει καρπό, διότι χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε. Όποιος δεν μένει ενωμένος μαζί μου τότε ρίχνεται έξω όπως τα ξερά κλαδιά τα οποία μαζεύουν και τα καίνε».
Αυτή η εικόνα του αμπελιού χρησιμοποιείται συχνά και στην Παλαιά Διαθήκη από τους Προφήτες. Ο Προφήτης Ησαΐας είχε παρομοιάσει τον εκλεκτό λαό του Θεού με ένα αμπέλι που ο Θεός φρόντιζε συνεχώς (Ης. 5,1-7).
Σήμερα ο Ιησούς δεν μιλά για όλο το αμπέλι αλλά για το κάθε συγκεκριμένο κλήμα. Είναι πιο προσωπικό αυτό που σήμερα θέλει να μας πει. Η κάθε μια και ο κάθε ένας από μας είναι ένα κλήμα αυτού του αμπελιού που είναι η Εκκλησία του Χριστού.
Σήμερα ο Κύριος μας μιλά για την προσωπική σχέση που έχει με κάθε ένα μας. Έτσι μας λέει πως ενώ όλοι μας αποτελούμε το λαό του, και μας αγαπά όλους εντούτοις με την κάθε μια και τον κάθε ένα μας έχει μια ξεχωριστή, ειδική, προσωπική σχέση.
Για να κάνουμε, λοιπόν, καλά χριστιανικά έργα και πάνω από όλα για να αγαπούμε ο ένας τον άλλο, οφείλουμε να μένουμε ενωμένοι με τον Χριστό που είναι ο κορμός και από τον οποίο παίρνουμε τη ζωή για να ζούμε ως αληθινοί Χριστιανοί.
Η σημερινή συμμετοχή μας στη Θεία Λειτουργία είναι μια επιθυμία μας να διατηρήσουμε αυτή την προσωπική σχέση μας με το Χριστό να λάβουμε τη χάρη του με την κοινωνία μας στο σώμα και το αίμα του ώστε σε όλη την εβδομάδα που σήμερα ξεκινά να έχουμε τη δύναμη να παραμένουμε ενωμένοι μαζί του και να αποδεικνύουμε αυτή την ένωσή μας μαζί του με πολλά χριστιανικά έργα αγάπης προς το Θεό και τον συνάνθρωπό μας.
+ Νικόλαος
