ΠΑΣΧΑΛΙΝΗ ΑΓΡΥΠΝΙΑ
ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
Αγαπητοί μου Αδελφοί και Αδελφές: Χριστός Ανέστη!
Αυτή την άγια νύκτα, την πιο μεγάλη νύκτα της ιστορίας της ανθρωπότητας, τη νύκτα που άρχισε η σωτηρία μας, αυτή την αγία νύκτα η Εκκλησία με την ιεροτελεστία της πασχαλινής αγρυπνίας μας παίρνει από το χέρι και μας οδηγεί με τα με τα διάφορα σύμβολα στην άφθονη χάρη που ο Κύριος μας χορηγεί με το πάθος και την ανάστασή του που τελείται το Μυστήριο της Ευχαριστίας.
Ο λειτουργικός πλούτος αυτής της νύκτας μας βοηθά να συλλέξουμε την ουσία που συμβολίζουν τα τέσσερα μεγάλα σύμβολα που χρησιμοποιεί η Εκκλησία σ’ αυτήν την πασχαλινή αγρυπνία.
Ήδη ζήσαμε το πρώτο σύμβολο που είναι το φως και που δηλώνει ότι ο Αναστημένος Χριστός είναι το φως του κόσμου, το μόνο φως που καταφέρνει να διώξει τη σκοτάδι από τις καρδιές των ανθρώπων. Ένα το φως που λάμπει και στο οποίο εμείς οφείλουμε να πλησιάσουμε για να δούμε καθαρά όσο υπάρχει χρόνος τη σημασία της ζωής μας και της ύπαρξής μας. Να συνειδητοποιήσουμε από πού ερχόμαστε και που πηγαίνουμε: Ο Λόγος ενσαρκώθηκε, ο Χριστός θανατώθηκε αλλά και αναστήθηκε για να δώσει αξία στη ζωή μας, μια ζωή που άρχισε μέσα στο χρόνο αλλά προορίζεται για την αιωνιότητα.
Το ευλογημένο φως με την Πασχαλινή Λαμπάδα εισήλθε στο σκοτεινό ναό και όλα έλαμψαν. Από αυτήν την Πασχαλινή λαμπάδα ανάψαμε τη δική μας λαμπάδα, για να γίνουμε κι εμείς κατά το λόγο του Κυρίου το φως του κόσμου μέσα στη σημερινή εποχής μας, που συνεχώς οι άνθρωποι χωρίς φως και πίστη συνεχώς την σκοτεινιάζουν.
Και αφού υμνήσαμε μέσω του συμβόλου του φωτός τον αναστημένο Χριστό, η Εκκλησία μάς κάλεσε να ζήσουμε το δεύτερο μεγάλο σύμβολο αυτής της πασχαλινής νύκτας: Την ακρόαση του Λόγου του Θεού. Αυτός ο λόγος μας βοήθησε να διατρέξουμε από την αρχή την ιστορία της σωτηρίας: από τη δημιουργία του κόσμου μέχρι το πέρασμα του λαού του Θεού μέσα από την Ερυθρά θάλασσα και να φθάσει στη γη της επαγγελίας.
Αυτό το πέρασμα συμβολίζει το δικό μας πέρασμα από το νερό του Βαπτιστηρίου.
Σε λίγο θα ζήσουμε το τρίτο σύμβολο που είναι το νερό. Αυτό θυμίζει το Βάπτισμά μας. Η Πασχαλινή λαμπάδα θα βυθιστεί στα νερά για να τα καθαγιάσει ο Αναστημένος Χριστός και να καταστούν ενθύμιο του Βαπτίσματός μας. Από το νερό του Βαπτίσματος ξαναγεννηθήκαμε: γεννημένοι σκλάβοι της αμαρτίας χάρη στο Βάπτισμά μας μπορούμε να καθαριστούμε από τις αμαρτίες μας, και να λάβουμε τη χάρη που μας βοηθά να βαδίζουμε στη ζωή μας ως μαθητές του Αναστημένου Χριστού.
Η αναγγελία του Αλληλούια που είχε σιγήσει για σαράντα ημέρες ξαναντήχησε στο Ναό αυτό και θα αντηχήσει σε όλους τους Ναούς μας αυτή την άγια νύχτα αλλά προπάντων ηχήσει στις καρδιές μας για να τις πλημμυρίσει από χαρά που εξασφαλίζει η Ανάσταση του Χριστού.
Και το τέταρτο σύμβολο είναι αυτό που ταυτίζεται με την πραγματικότητα και είναι η Ευχαριστία. Ο Ιησούς δεν πέθανε και αναστήθηκε στο παρελθόν αλλά διαμέσου της Ευχαριστίας παραμένει στους αιώνες ανάμεσα στο λαό του. Ο αμνός που Θεού που θυσιάστηκε για τη σωτηρία μας, καθημερινά θυσιάζεται μέσω της Ευχαριστίας και γίνεται η τροφή και η δύναμη της ζωής μας. Αυτή η είναι η ανάμνηση που μας ζήτησε ο Κύριος κάθε φορά που τελούμε αυτό που ο ίδιος τέλεσε τη νύκτα της μίας και μοναδικής Μεγάλης Πέμπτης
Τέσσερα σύμβολα που έχουν πραγματική έννοια για όσα μας διηγήθηκε η ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε από τον ευαγγελιστή Μάρκο, και εμείς δεν θα εκπλαγούμε όπως οι μυροφόρες γυναίκες που πήγαν νωρίς το πρωί στο μνήμα και είδαν τη μεγάλη πέτρα μετατοπισμένη. Εκείνες νίκησαν όχι μόνο την περιέργεια αλλά και το φόβο χάρη στον άγγελο που τους βεβαίωσε πως τώρα πια το μνήμα μένει άδειο. Και δεν θα εκπλαγούμε διότι δεν μπορούμε πια να αναζητούμε τον Κύριο μεταξύ των νεκρών. Ο Χριστός τώρα είναι για ζωντανός και είναι συνεχώς παρών στη ζωή ΄σοων τον αναζητούν.Η συνάντηση των μυροφόρων με τον Αναστημένο Χριστό πρέπει να είναι και δική μας συνάντηση: σε κάθε Πάσχα, σε κάθε τέλεση της Ευχαριστίας, σε κάθε συνάντηση με τον πλησίον μας, μπορούμε να νικήσουμε τους φόβους μας, τις απογοητεύσεις μας και να διαπιστώσουμε πως ο Αναστημένος Χριστός βαδίζει δίπλα μας και εμείς με θέρμη τον παρακαλούμε μαζί με τους μαθητές της Εμμαούς λέγοντάς του: «Μείνε μαζί μας Κύριε»!
Τότε μαζί με όλους τους μαθητές και τις μυροφόρες γυναίκες θα μπορούμε να συναντούμε και τους αδελφούς μας για να τους αναγγείλουμε με χαρά και σιγουριά το «Χριστός Ανέστη».
Αληθώς Ανέστη, αδελφοί μου και Αδελφές μου!
