ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ
ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ
ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ
Πλατεία Αγίου Πέτρου
Κυριακή, 29 Μαΐου 2022
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!
Σήμερα στην Ιταλία και σε πολλές χώρες εορτάζεται η Ανάληψη του Κυρίου, δηλαδή η επιστροφή του στον Πατέρα. Στη Θεία Λειτουργία, το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο διηγείται την τελευταία εμφάνιση του Αναστάντος στους μαθητές (βλ. 24,46-53). Η επίγεια ζωή του Ιησού κορυφώνεται ακριβώς με την Ανάληψη, την οποία ομολογούμε και στο Σύμβολο της Πίστεως: «Και ανελθόντα εις τους ουρανούς, και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός». Τι σημαίνει αυτό το γεγονός; Πώς μπορούμε να το εννοήσουμε; Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, ας σταθούμε σε δύο ενέργειες που κάνει ο Ιησούς πριν ανέλθει στον Ουρανό: Πρώτα Αυτός αναγγέλλει τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος και μετά ευλογεί τους μαθητές. Αναγγέλλει τη δωρεά του Πνεύματος και ευλογεί.
Ως πρώτον, ο Ιησούς λέει στους φίλους του: «Εγώ θα σας στείλω Αυτό που σας υποσχέθηκε ο Πατέρας μου» (στ. 49). Μιλάει για το Άγιο Πνεύμα, για τον Παράκλητο, για Εκείνον που θα τους συνοδεύει, θα τους καθοδηγεί, θα τους στηρίζει στην αποστολή τους, θα τους υπερασπίζεται στις πνευματικές μάχες. Καταλαβαίνουμε λοιπόν κάτι σημαντικό: ο Ιησούς δεν εγκαταλείπει τους μαθητές του. Ανεβαίνει στον Ουρανό, αλλά δεν μας αφήνει μόνους. Και μάλιστα, ανεβαίνοντας στον Πατέρα εξασφαλίζει την έκχυση του Αγίου Πνεύματος, του Πνεύματός του. Σε άλλη περίπτωση είχε πει: «Σας συμφέρει να φύγω εγώ. Γιατί, αν εγώ δεν φύγω, δεν θα έρθει σ’ εσάς ο Παράκλητος» (Ιω 16,7), δηλαδή το Πνεύμα.
Και σε αυτό βλέπουμε την αγάπη του Ιησού για εμάς: η παρουσία του δεν θέλει να περιορίσει την ελευθερία μας. Αντιθέτως, μας αφήνει χώρο, διότι η αληθινή αγάπη γεννά πάντα μια εγγύτητα που δεν συνθλίβει, δεν είναι κτητική, είναι στενή αλλά όχι αποπνικτική, και πράγματι, η αληθινή αγάπη μας κάνει πρωταγωνιστές. Και έτσι ο Χριστός καθησυχάζει: «Πηγαίνω στον Πατέρα, κι εσείς θα λάβετε δύναμη εξ ύψους: Θα σας στείλω το δικό μου Πνεύμα και με τη δύναμή του θα συνεχίσετε το έργο μου στον κόσμο!». (βλ. Λκ 24,49). Επομένως, ανεβαίνοντας στον ουρανό, αντί να μείνει κοντά σε λίγους με το σώμα του, ο Ιησούς γίνεται κοντινός σε όλους με το Πνεύμα του. Το Άγιο Πνεύμα καθιστά τον Ιησού παρόντα σ’ εμάς, πέρα από τα φράγματα του χρόνου και του χώρου, για να μας κάνει μάρτυρές του στον κόσμο.
Αμέσως μετά -είναι η δεύτερη ενέργεια- ο Χριστός υψώνει τα χέρια και ευλογεί τους αποστόλους (βλ. στ. 50). Είναι μια ιερατική χειρονομία. Ο Θεός, από την εποχή του Ααρών, είχε αναθέσει στους ιερείς το έργο της ευλογίας του λαού (βλ. Αρ 6,26). Το Ευαγγέλιο θέλει να μας πει ότι ο Ιησούς είναι ο αρχιερέας της ζωής μας. Ο Ιησούς ανεβαίνει στον Πατέρα για να μεσιτεύσει προς όφελός μας, για να του παρουσιάσει την ανθρώπινη φύση μας. Έτσι, μπροστά στα μάτια του Πατέρα, υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα, μαζί με την ανθρώπινη φύση του Ιησού, οι ζωές μας, οι ελπίδες μας, οι πληγές μας. Συνεπώς, ενώ ο Χριστός επιτελεί την «έξοδό» του στους Ουρανούς, «μας ανοίγει δρόμο», πηγαίνει να μας προετοιμάσει μια θέση και, εφεξής, μεσιτεύει για μας, ώστε να μας συνοδεύει και να μας ευλογεί πάντα ο Πατέρας.
Αδελφοί και αδελφές, ας σκεφτούμε σήμερα το δώρο του Πνεύματος που λάβαμε από τον Ιησού για να γίνουμε μάρτυρες του Ευαγγελίου. Ας αναρωτηθούμε αν πραγματικά είμαστε μάρτυρες του Ευαγγελίου, κι ακόμα αν είμαστε ικανοί να αγαπάμε τους άλλους αφήνοντάς τους ελεύθερους και δίνοντάς τους χώρο. Και έπειτα: ξέρουμε να γινόμαστε μεσολαβητές για τους άλλους, ξέρουμε δηλαδή να προσευχόμαστε γι’ αυτούς και να ευλογούμε τη ζωή τους; Ή χρησιμοποιούμε τους άλλους για τα δικά μας συμφέροντα; Ας μάθουμε αυτό: την προσευχή της μεσιτείας, το να μεσιτεύουμε για τις ελπίδες και τα βάσανα του κόσμου, να μεσιτεύουμε για την ειρήνη. Και ας ευλογούμε με το βλέμμα μας και με τα λόγια όποιον συναντάμε καθημερινά!
Τώρα ας παρακαλέσουμε την Παναγία, την ευλογημένη μεταξύ των γυναικών, η οποία, πλήρης από το Άγιο Πνεύμα, προσεύχεται και μεσιτεύει πάντοτε για εμάς.
———————-
Μετάφραση: π.Λ
