ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ
ΙΕΡΑΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΣΤΟ ΕΞΩΜΒΟΥΡΓΟ
Foto: Νίκος Φώσκολος-tiniaki.com
ΤΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ
Το πρόγραμμα της πανήγυρης προέβλεπε τριήμερη πνευματική προετοιμασία με την τέλεση το πρωί Θείας Λειτουργίας και το βράδυ Προσκύνησης του Παναχράντου Μυστηρίου με την τέλεση της Ακολουθίας της Αγίας Ώρας Ώρας.
Ο ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
Την παραμονή της Πανήγυρης τελέστηκε Αρχιερατικός Εσπερινός από το Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπό μας και συμπροσευχήθηκε μαζί του: ο Αρχιεπίσκοπος των Καθολικών της Αθήνας, Σεβασμιότατος π. Σεβαστιανός, ο υπεύθυνος του Προσκυνήματος π. Δημήτριος Δαλέζιος, ο ιερέας του Κλήρου της Αθήνας π. Μάρκος Βιδάλης και ιερείς της Εκκλησίας της Τήνου.
Στην ομιλία του ο Αρχιεπίσκοπος π. Νικόλαος αναφέρθηκε την αγάπη του Ιησού για την Εκκλησία του. Όπως είπε χαρακτηριστικά: Ο Θεός φανερώνει την άπειρη αγάπη του όχι για την ανθρωπότητα, όχι για τον άνθρωπο, όχι για τα ανθρώπινα πλάσματα του, αλλά για μένα για σένα, για την κάθε μια και τον καθένα μας. Αν αυτό, έστω λίγο, το καταλάβουμε τότε σίγουρα θα αυτοδεσμευθούμε να απαντήσουμε στην προσωπική αυτή αγάπη του Θεού για μας».
Στο τέλος της εσπερινής δέησης ο Αρχιεπίσκοπος μας υποδέχτηκε τον Αρχιεπίσκοπο π. Σεβαστιανό στην τοπική μας Εκκλησία και του δήλωσε ότι το υποδεχόμαστε με ανοιχτή την αγκαλιά μας, όπως ο Ιησούς δέχτηκε εδώ πάντοτε την Εκκλησία με ανοικτή αγκαλιά, όπως βλέπετε στο ομοίωμά του που δεσπόζει στο Ιερό αυτού του Προσκυνήματος.
Η ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Στις 11 το πρωί της Κυριακής 12 Ιουλίου 2015 τελέστηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου των Καθολικών της Αθήνας π. Σεβαστιανού και συλλειτουργούντων του Σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου Νάξου-Τήνου-Άνδρου-Μυκόνου και ιερέων της Εκκλησίας της Τήνου και του π. Μάρκου Βιδάλη από τον Κλήρο της Αθήνας, ενός Ιερέα από την Ισπανία και ενός άλλου από την Τουρκία, ενώ ο π. Γαβριήλ Μαραγκός βρισκόταν στο Εξωμολογητήριο.
Στην Αρχή της Θείας Λειτουργίας ο Αρχιεπίσκοπός μας υποδέχτηκε τον Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο Σεβαστιανό στην τοπική Εκκλησία και του ευχήθηκε: «να είναι πλήρης Πνεύματος Αγίου, για να οδηγεί τα βήματά του. Ο Αναστημένος Χριστός να τον συνοδοιπορεί στην ποιμαντορία του και μαζί με το νοητό ποίμνιό του να υπηρετεί τον άνθρωπο και να δοξάζουν τον Ένα και Τριαδικό Πατέρα.
Μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου ο Σεβασμιότατος π. Σεβαστιανός μίλησε στη συναγμένη Εκκλησία και είπε:
«Σ’ ευχαριστούμε, Κύριε Ιησού Χριστέ», απαντήσαμε στον Λόγο που μας απηύθυνε ο Κύριος. Σ’ ευχαριστούμε, Κύριε, που μας μίλησες.
Ο Θεός μάς μιλούσε πάντοτε, ανά τους αιώνες, με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, με πολλούς τρόπους: με τους προφήτες, με τον Υιό του Ιησού Χριστό, με τους Αποστόλους. Συνεχίζει και σήμερα να μας μιλά, μέσω της Εκκλησίας, την οποία φωτίζει και δυναμώνει το Άγιο Πνεύμα, πάντοτε παρόν ανάμεσά μας.
● Αλλά τι μας λέει σήμερα ο Κύριος με τον Λόγο που ακούσαμε;
Ο απ. Παύλος μας μιλάει για κάποιο σχέδιο του Θεού, άγνωστο από την αρχή του κόσμου, αλλά που τώρα φανερώνεται μέσω της Εκκλησίας.
Για να το καταλάβομε όμως αυτό το σχέδιο του Θεού, δεν αρκεί να το διαβάσομε ή να το ακούσομε, όπως κάναμε πριν από λίγο. Γι’ αυτό ο απ. Παύλος προσεύχεται για τους χριστιανούς: να μας ενισχύσει ο Θεός εσωτερικά με το Άγιο Πνεύμα, ώστε να πιστέψομε στον Χριστό με τέτοιο τρόπο που να κατοικεί ο Χριστός στις καρδιές μας. Η πίστη δηλαδή δεν είναι υπόθεση εγκεφαλική: να ακούσω και να παραδεχτώ τις αλήθειες που μου διδάσκει η Εκκλησία. Η πίστη είναι υπόθεση σχέσης με τον Χριστό: «να κατοικεί ο Χριστός στις καρδιές μας», λέει ο Παύλος, δηλαδή να είμαστε σε πλήρη κοινωνία, σε ενότητα, με τον Χριστό.
Και πού οδηγεί μια τέτοια πίστη, που κάνει τον Χριστό να κατοικεί στις καρδιές μας; Λέει ο Παύλος: «Έτσι θα γνωρίσετε την αγάπη του Χριστού που υπερβαίνει κάθε γνώση».
Υπάρχει δηλαδή μια ΑΓΑΠΗ που πρέπει να γνωρίσομε: η αγάπη του Χριστού. Πάνω από οτιδήποτε άλλο μπορούμε να γνωρίσομε εδώ στη γη, το σπουδαιότερο που έχει σημασία είναι να γνωρίσομε ότι ο Χριστός μας αγάπησε και μας αγαπά, και ότι αυτή η αγάπη του Χριστού που φαίνεται, φανερώνει την αγάπη του Θεού Πατέρα που δεν φαίνεται.
● Και είναι τόσο σημαντικό να γνωρίσομε ότι κάποιος μας αγαπά;
Μα, ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει αν κάποιος δεν τον αγαπάει. Όλοι αναζητούμε μια μορφή αγάπης, πάνω στην οποία να στηρίξομε τη ζωή μας, να δώσομε νόημα στη ζωή μας. Και ξέρομε ότι όταν ένας άνθρωπος απογοητευτεί στην αγάπη του, μπορεί να φθάσει στο έγκλημα ή στην αυτοκτονία ή στην κατάθλιψη. Ο άνθρωπος ζει για την αγάπη. Θέλει να αγαπάει και να τον αγαπούν.
Όμως, όλες οι ανθρώπινες αγάπες φθάνουν ως ένα ορισμένο σημείο. Δεν ικανοποιούν απόλυτα. Τελικά ο άνθρωπος ξέρει ότι μια μέρα θα βρεθεί μπροστά στο θάνατο μόνος, και τότε αναρωτιέται: υπάρχει μήπως μια αγάπη, πάνω από την ανθρώπινη αγάπη και πέρα από τον θάνατο;
● Σ’ αυτό το σημείο αρχίζει η ΘΡΗΣΚΕΙΑ. Αλλά ποια θρησκεία; Ποια θρησκεία έχει την αλήθεια;
Το ορθότερο ερώτημα θα ήταν: είναι δυνατόν να υπάρχει μια θρησκεία που να γνωρίζει όλη την αλήθεια;
Όλες οι θρησκείες άρχισαν από την προσπάθεια του ανθρώπου να ανακαλύψει την αλήθεια για το νόημα της ζωής του: Γιατί υπάρχω; Γιατί αγωνίζομαι; Γιατί υποφέρω; Γιατί πεθαίνω; Γι’ αυτό οι θρησκείες πάσχουν από την αρχή, πάσχουν από το ότι ο άνθρωπος είναι περιορισμένος, και δεν μπορεί να γνωρίσει μόνος του όλη την αλήθεια, μπορεί να γνωρίζει μόνο ό,τι διαπιστώνει από την εμπειρία του και ό,τι ανακαλύπτει με τη σκέψη του. Τα υπόλοιπα είναι εικασίες, υποθέσεις. Γι’ αυτό και υπήρχαν πάντοτε χιλιάδες θρησκείες, χιλιάδες απαντήσεις. Άρα, με βάση την προσπάθεια του ανθρώπου να βρει την αλήθεια, ζούμε στην αβεβαιότητα για το ποια απ’ όλες τις θρησκείες έχει την αλήθεια.
Δεν μένει άλλο παρά να πούμε: Θα γνωρίσομε με βεβαιότητα την αλήθεια, μόνο εάν ο Θεός της αλήθειας, μας αποκαλύψει την αλήθεια.
Έχομε δηλαδή ανάγκη, όχι από μια θρησκεία που ανακάλυψε ο άνθρωπος, αλλά από μια αλήθεια που αποκάλυψε ο Θεός στον άνθρωπο.
● Ε, αυτό είναι η χριστιανική πίστη και αλήθεια! Είναι η αποκάλυψη του Θεού: ο Θεός παίρνει την πρωτοβουλία και αποκαλύπτει την αγάπη του στον άνθρωπο. Και το κάνει μέσα στα γεγονότα της ιστορίας ενός συγκεκριμένου λαού.
Ο Θεός διάλεξε κάποτε έναν άνθρωπο ειδωλολάτρη, που ένιωθε αποτυχημένος στη ζωή του: τον Αβραάμ, και του φανερώθηκε λέγοντας: Εγώ θα σου δώσω ένα γιο που δεν έχεις, και πολλούς απογόνους, και μια γη για να κατοικήσουν. Και επειδή ο Αβραάμ εμπιστεύτηκε στον λόγο του Θεού, – να, πόσο σπουδαία είναι η πίστη – σχηματίστηκε με τα χρόνια ο λαός Ισραήλ.
Όταν οι Ισραηλίτες βρέθηκαν σκλάβοι στην Αίγυπτο, ο Θεός αποκαλύφθηκε στον Μωυσή και του υποσχέθηκε: Θα σας ελευθερώσω και θα σας οδηγήσω στη χώρα που υποσχέθηκα στον πρόγονό σας, τον Αβραάμ. Έτσι, βγήκαν από την Αίγυπτο και κατοίκησαν στη Χαναάν.
Αλλά η ζωή τους, δυστυχώς, ήταν ένα συνεχόμενο σκαμπανέβασμα: άλλοτε εμπιστοσύνη και υπακοή στον Θεό, άλλοτε απιστία και παρακοή. Έτσι, άλλοτε ένιωθαν την προστασία του Θεού και άλλοτε στέναζαν κάτω από μεγάλες συμφορές.
● Μια τέτοια περίπτωση ήταν και η εποχή του προφήτη Ωσηέ, που μας μίλησε στο πρώτο ανάγνωσμα. Ο Ωσηέ έζησε 750 χρόνια πριν τον Χριστό, σε μια εποχή πολύ ταραγμένη, σαν τη δική μας σήμερα.
Ο λαός, από χρόνια είχε χωριστεί σε δύο βασίλεια: το βόρειο και το νότιο. – Μεγάλη αμαρτία ο διχασμός, και μεγάλες οι συμφορές που επιφέρει ο διχασμός – . Στα χρόνια του Ωσηέ ο λαός είχε απομακρυνθεί από την πίστη των προγόνων, και αυτό τούς οδήγησε σε νοθεία και διαφθορά, σε απάτη και εγκληματικότητα, και μεγάλη πολιτική αστάθεια: σκότωναν τον ένα βασιλιά μετά τον άλλο. Ώσπου στο τέλος ήρθε και η μεγάλη συμφορά: η Συρία κυρίεψε το βόρειο βασίλειο και οδήγησε σε εξορία μεγάλο μέρος του λαού.
Μας λένε κάτι όλα αυτά, για την ταραγμένη εποχή μας;
120 χρόνια μετά, η Βαβυλωνία κυριεύει το νότιο βασίλειο και εξορίζει κι εκείνη δεκάδες χιλιάδες λαού. Όλος ο λαός Ισραήλ είναι και πάλι υποδουλωμένος, όπως ήταν παλαιότερα υπόδουλος στην Αίγυπτο.
Πριν όμως συμβούν αυτές οι συμφορές, ο Θεός έρχεται με τον προφήτη Ωσηέ να αποκαλύψει την οδυνηρή κατάσταση του λαού, που δεν έμεινε πιστός στο Θεό, και που γι’ αυτό οδηγεί τον εαυτό του σε νέες συμφορές.
Αλλά ο Θεός δεν έρχεται μόνο ως κατήγορος. Θυμίζει τη στοργή με την οποία τους είχε φροντίσει, όταν ήταν υπόδουλοι στην Αίγυπτο, και λέει με το στόμα του προφήτη Ωσηέ:
«Όταν ο λαός Ισραήλ ήταν στην Αίγυπτο νήπιο (δηλαδή μικρός και αδύναμος και ασήμαντος), εγώ τον κάλεσα σαν γιο μου. Τους αγάπησα, τους κράτησα στην αγκαλιά μου, τους φρόντισα, τους ελευθέρωσα και τους χάρισα αυτή την πατρίδα. Τώρα με έχουν ξεχάσει, δεν υπακούνε στις εντολές μου, δεν τηρούν τη συνθήκη φιλίας, τη διαθήκη που έχουν συνάψει μαζί μου, γι’ αυτό έρχονται επάνω τους μεγάλες συμφορές.
»Όμως εγώ, είμαι Θεός και όχι άνθρωπος. Γι’ αυτό δεν θα τους εγκαταλείψω. Αξίζουν πράγματι μεγάλη τιμωρία, μήπως και συνέλθουν και επιστρέψουν σ’ εμένα. Αλλά εγώ δεν θα τους αφήσω να εξαφανιστούν».
Και αναγγέλλει ο Ωσηέ την επιστροφή των εξορίστων, αλλά και τη μεταστροφή του λαού.
● Πώς όμως ο λαός αυτός, που συνεχώς είναι άπιστος, θα μπορέσει τελικά να επιστρέψει στον Θεό; Μόνος του; είναι αδύνατο!
Γι’ αυτό, οι επόμενοι προφήτες αρχίζουν να μιλούν πιο καθαρά για κάποιον Απεσταλμένο του Θεού. Τον ονομάζουν Μεσσία, στα ελληνικά Χριστό, δηλαδή χρισμένο από τον Θεό με μια μεγάλη αποστολή: να συνάψει ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο μια νέα και αιώνια Διαθήκη, που δεν ακυρώνεται από τις αδυναμίες και τις απιστίες του λαού.
Βλέπομε ότι πάλι ο Θεός παίρνει την πρωτοβουλία να αποκαλύψει κάτι από το σχέδιό του, για να ξέρει ο άνθρωπος ότι ο Θεός κάτι σημαντικό ετοιμάζει, και να περιμένει αυτόν τον Απεσταλμένο. Γι’ αυτό είπα στην αρχή ότι η χριστιανική πίστη δεν στηρίζεται σε αλήθειες που ανακαλύψαμε εμείς οι άνθρωποι ψάχνοντας με τη σκέψη μας, αλλά σε αυτά που μας αποκάλυπτε ο Θεός προκαταβολικά και έπειτα τα πραγματοποιούσε.
Γι’ αυτό ακούσαμε τον ευαγγελιστή Ιωάννη να μας λέει σήμερα για τα γεγονότα της σταυρικής θυσίας του Χριστού: «Αυτά έγιναν για να εκπληρωθεί ο λόγος της Γραφής που λέει: “Κανένα από τα οστά του δεν θα συντριβεί”. Και ένας άλλος λόγος της Γραφής λέει: “Θα ατενίσουν εκείνον που τον τρύπησαν με τη λόγχη”». Μας λέει δηλαδή ο ευαγγελιστής ότι όλες οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης πραγματοποιούνται στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.
Ο Θεός μας, είναι ένας Θεός που αποκαλύπτει το σχέδιό του να μας σώσει, και έπειτα το πραγματοποιεί, ώστε να μπορούμε εμείς να πιστεύομε όχι στα χαμένα, αλλά να μπορούμε να διαπιστώνομε ότι οι υποσχέσεις του Θεού πραγματοποιούνται μέσα στην ιστορία, γι’ αυτό θα πραγματοποιηθούν και οι υπόλοιπες υποσχέσεις, που μας μιλούν για την αιωνιότητα, μετά το τέλος της ιστορίας.
● Τι μας λέει λοιπόν ο Θεός, με τον Λόγο Του, κατά τη σημερινή πανήγυρη της Ιεράς Καρδίας του Ιησού;
Μας λέει πριν απ’ όλα ότι οι λανθασμένες επιλογές μας, οι κακές συμπεριφορές μας, η απομάκρυνσή μας από Εκείνον και από τις Εντολές του, που είναι ο Δρόμος της Ζωής, έχουν συνέπειες. Μόνοι μας σκάβομε τον λάκκο μας. Και πρέπει να έχομε ανοιχτά τα μάτια μας για να βλέπομε τα πρώτα σημάδια της απιστίας μας, για να μετανοούμε εγκαίρως, και να επιστρέφομε στον Κύριο!
Το δεύτερο δίδαγμα είναι ότι αυτή η επιστροφή μας στον Θεό και η σωτηρία μας, δεν μπορούσε να είναι κατόρθωμα δικό μας. Χρειάστηκε η σταυρική Θυσία του Ιησού Χριστού. Και αυτή τη Θυσία την έκανε ο Θεός Πατέρας για μας, την έκανε ο Υιός του Θεού για μας. Χρειάστηκε λοιπόν η πρωτοβουλία του Θεού. Και ο Θεός την πήρε: «Εγώ είμαι Θεός και όχι άνθρωπος», μας είπε με τον προφήτη Ωσηέ. «Τον φοβερό θυμό μου δεν θα τον αφήσω να ξεσπάσει».
Και όταν ο Υιός του Θεού ολοκλήρωσε το έργο της σωτηρίας μας, ήρθε η σειρά του Αγίου Πνεύματος να μας φωτίσει για να γνωρίσομε «τον ανεξιχνίαστο πλούτο του Χριστού» και να γίνομε μαθητές του, για να μας σώσει.
● Και πώς μας σώζει;
«Ένας από τους στρατιώτες άνοιξε την πλευρά του και αμέσως έτρεξε αίμα και νερό. Λέω την αλήθεια για να πιστέψετε κι εσείς».Γιατί άραγε ο απ. Ιωάννης μαρτυρεί με τόση επιμονή για το αίμα και το νερό που έτρεξαν από την πλευρά του Χριστού; Διότι σ’ αυτά η Εκκλησία βλέπει τα ιερά Μυστήρια της Σωτηρίας μας, που μας παρέδωσε ο Χριστός. Στο αίμα βλέπει τη θεία Ευχαριστία που τώρα τελούμε. Στο νερό βλέπει το μυστήριο του Βαπτίσματος, που μας συμφιλιώνει με τον Θεό, αλλά και το μυστήριο της Μετάνοιας και Εξομολόγησης, με το οποίο επιστρέφομε στον Θεό, κάθε φορά που απομακρυνόμαστε ή και αποκοβόμαστε από τη Χάρη της Σωτηρίας.
Αυτά είναι τα Μυστήρια που μας φωνάζουν συνεχώς για την αγάπη και ευσπλαχνία του Θεού Πατέρα, για τον ανεξιχνίαστο πλούτο του Ιησού Χριστού του Υιού του που μας σώζει, για τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος που μας διατηρεί στη χάρη του Θεού για την τελική σωτηρία μας.
Δικαιολογημένα λοιπόν πανηγυρίζομε για την Ιερά Καρδία του Ιησού, διότι βλέπομε έναν Θεό πανεύσπλαχνο, έτοιμο να κάνει τα πάντα για μας και για τη σωτηρία μας.
Από μας περιμένει να παραμένομε στη χάρη του, για «να κατοικεί συνεχώς ο Χριστός στις καρδιές μας»!
ΕΠΙΜΝΗΜΟΣΥΝΗ ΔΕΗΣΗ
Μετά την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία τελέστηκε στο Ηρώο των πεσόντων επιμνημόσυνη δέηση και ο Έπαρχος Τήνου κ. Γιάννης Γιαγιάς κατέθεσε στεφάνι.
Στην πανήγυρη συμμετείχε πλήθος ευλαβών από την Τήνο και από την Αθήνα. Δυστυχώς από τη Σύρο δεν μπόρεσαν να έλθουν παρά ελάχιστοι, διότι δυστυχώς Τρίτη, Πέμπτη και Κυριακή και κατακαλόκαιρα μάλιστα, δεν υπάρχει πλοίο από Σύρο προς Τήνο και από Τήνο προς Σύρο!
Συμμετείχαν επίσης ο νυν Δήμαρχος κ. Ορφανός, ο πρώην Δήμαρχος κ. Κροντηράς, Αντιδήμαρχοι και μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, Πρόεδροι και μέλη Οργανώσεων και Θεσμών της Τήνου.
Μετά το πέρας της πανήγυρης η Διοικούσα Επιτροπή του Προσκυνήματος προσέφερε Γεύμα Αγάπης.