Οι συνάδελφοί μου για πολύ καιρό δεν  έβαζαν καμία φωτογραφία στο μνήμα της μητέρας. Έψαξαν αρκετά να βρουν κάποια κατάλληλη  και μεταξύ των πολλών  η πιο εκφραστική φωτογραφία  ήταν εκείνη που την διέκρινε ένα  πολύ όμορφο χαμόγελο. Ήταν αυτό που ήθελαν πάντοτε να θυμούνται από τη ζωή της. Είναι το εντυπωσιακό χαμόγελο της που τους κάνει την θυμούνται   μαζί με το λαμπρό της πρόσωπο.

Όταν τραγουδούσε η μητέρα και τραγουδούσε συχνά, τα μάτια της άστραφταν από συγκίνηση. Σ’ αυτό το χαμόγελο θελήσαμε να επικεντρώσουμε, να διατηρήσουμε  και να αποκαλύψουμε  σε όλους  και για πάντα, την αγάπη της μητέρας μας.

Για μένα  αυτό το πρόσωπο  με το εκφραστικό  χαμόγελο είναι η πραγματική απόδειξη ότι  «μητέρα» φανερώνει τη  συγκεκριμένη αγάπη του Θεού για μας.

Είναι μια φωτογραφία που ψάχνοντας επιμελώς  βρήκαμε  στο  Γιάννη, που είναι ένας φωτογράφος του σπιτιού., Ο Γιάννης είναι ένας φωτογράφος ειδικός, διότι βγάζει φωτογραφίες  μόνο με χαμογελαστά πρόσωπα.  “Μια φωτογραφία, μας εξηγούσε, επειδή προορίζεται  να διαρκεί πολύ καιρό , πρέπει να επικεντρώσει  το ιδιαίτερο χάρισμα κάθε προσώπου: το χαμόγελο.

Αυτό που απομένει από ένα πρόσωπο  είναι το καλύτερό του: μένουν αιώνια αυτή η αγάπη, αυτό το χαμόγελό. Η αγάπη της μητέρας  είναι αιώνια όπως ο Θεός, διότι ο Θεός είναι η Αγάπη».

«Ευχαριστούμε Γιάννη».