Ο μύλος

Σε μια γνωστή περιοχή , πριν από λίγο καιρό ανακαίνισαν μια κατοικία την οποία ονόμασαν «Ο Μύλος».

Περνώντας από εκεί , θαύμασα την ομορφιά  της διαρρύθμισης. Στη μεριά  που κοιτάζει  το χείμαρρο  λειτουργεί  μια μεγάλη ρόδα  που κινείται από τη ροή του νερού  που πέφτει πάνω της με ορμή, προερχόμενο από ένα κανάλι που ξεκινά από το χείμαρρο.

Ξαναπέρασα την άλλη μέρα αλλά η ρόδα του μύλου ήταν σταματημένη. Κοιτούσα γύρω μου και διερωτόμουν γιατί να είναι ακίνητη, αδρανή; Ο μύλος σταματημένος  – σκέφτηκα- άρα δεν μπορεί να εξασφαλιστεί  και ψωμί.

Το νερό δεν έφθανε στη μεγάλη ρόδα  γι’ αυτό και έμενε ακίνητη. Από περιέργεια  κοίταξα  και  πάλι  γύρω μου  και διαπίστωσα , πως κάποιος είχε διακόψει   το πέρασμα  του νερού από τον χείμαρρο στο κανάλι που οδηγούσε στη μεγάλη ρόδα. Το ρυάκι είχε φράξει. Όλα είχαν σταματήσει. Ο μύλος ήταν νεκρός.

Ενώ σκεπτόμουν, τι θα μπορούσαν να σημαίνουν όλα αυτά για τη ζωή μου , έφθασε ο υπεύθυνος  του μύλου και αφαίρεσε το πορτάκι που έφραζε  τη ροή του νερού. Αμέσως τότε  το νερό από χείμαρρο  μπήκε  και πάλι στο κανάλι  και πέφτοντας  πάνω στην ρόδα  «ο μύλος»  ξεκίνησε και πάλι να δουλεύει. Με την επιστροφή της εργασίας, επανήλθε και το ψωμί.

Κατάλαβα  τότε  ότι ο πλησίον μου μπορεί να ζωντανέψει  και να ξαναζωντανέψει  εάν εγώ δεν τον σταματώ  με τον εγωισμό μου,  η διάθεση  εκείνης της αγάπης  που φθάνει σε μένα άφθονη οφείλω να τη δίνω στους άλλους. Η αγάπη είναι  εκείνο το ζωντανό νερό  που μπορώ συνεχώς να αντλήσω από το μεγάλο χείμαρρο του Θεού  και εγώ να γίνω το κανάλι για τον αδελφό μου.