Τα δάκρυα και η αγκαλιά μεταξύ των δύο φίλων μετά τη νίκη της Ιταλίας εναντίον της Αγγλίας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα είναι μια χειρονομία που έχει παρελθόν. Η εγγύτητα του προπονητή με τον Vialli σε μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής του, χαρακτηρίζεται επίσης από πίστη.

Πίσω από την αγκαλιά μεταξύ των Roberto Mancini και Gianluca Vialli, μετά τη νίκη της Ιταλίας εναντίον της Αγγλίας, βρίσκεται μια σχέση βαθιάς εκτίμησης και φιλίας μεταξύ των δύο πρωταθλητών, η οποία ξεπερνά το ποδόσφαιρο. Άρχισε όταν ήταν στη Σαμπντόρια, αλλά ακόμα και μετά τον «χωρισμό», όπου ο Mancini πήγε στη Λάτσιο και ο Vialli στη Γιουβέντους, οι δύο έχουν διατηρήσει έναν μια πολύ καλή φιλική και πάνω από όλα ανθρώπινη σχέση.

Ο καρκίνος

Ο Mancini στάθηκε ηθικά δίπλα στο Vialli από την πρώτη τρομερή στιγμή της διάγνωσης του καρκίνου στο πάγκρεας, κατά του οποίου ο πρώην επιθετικός της Sampdoria αγωνίζεται από το 2017. Μια πολύ δύσκολη πραγματικότητα που αντιμετωπίζει, εναντία σε έναν εχθρό που τον βάζει σε μεγάλη δυσκολία. Για αυτόν τον λόγο άλλωστε, ο φίλος του Mancini ήθελε να είναι ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Εθνικής ομάδας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 2021.

Η προσευχή για το Vialli και ο ρόλος στο Ευρωπαϊκό

Ήταν 16 Μαΐου 2020, όταν ο Roberto Mancini, σε συνέντευξή του στην Gazzetta dello Sport, μίλησε για την ασθένεια του Vialli σε σχέση με την πίστη του. Γνωρίζουμε ότι ο προπονητής της ιταλικής εθνικής ομάδας είναι πιστός και η προσευχή είναι μέρος της καθημερινότητάς του.

«Ανέκαθεν ήμουν θρησκευόμενος – είπε ο Mancini – στην Ενορία μεγάλωσα ακόμα και στο ποδόσφαιρο», δήλωσε ο σημερινός προπονητής της Ιταλικής εθνικής ομάδας. «Η πίστη, ειδικά σε περιόδους δυσκολίας, σε βοηθά: επίσης να ωριμάσεις». Η πίστη τον βοήθησε όταν ανακάλυψε ότι ο φίλος του Gianluca Vialli πολεμούσε τον καρκίνο: προσευχήθηκε πολύ γι’ αυτόν.

Πρόσφατα ο Gianluca Vialli, κατά τη διάρκεια της εκπομπής του Raiuno “Sogno Azzurro” (9 Ιουνίου 2021), στα πλαίσια της προετοιμασίας για το Ευρωπαϊκό 2021, μίλησε, ίσως για πρώτη φορά τόσο ειλικρινά, για την ασθένειά του, χωρίς να κρύψει τη θλίψη του.

Παρόλο που πηγαίνει καλύτερα και οι θεραπείες για τον καρκίνο επεκτείνουν το προσδόκιμο ζωής του, ο φόβος πάντοτε παραμονεύει. Φόβος με τον οποίο ο πρώην επιθετικός έχει μάθει να ζει. Για να το κάνει αυτό έμαθε να ξεφορτώνεται τον πόνο, δείχνοντας τις ουλές του με υπερηφάνεια: «Είναι ένα σημάδι των όσων έχω περάσει», είπε ο πρώην ποδοσφαιριστής. «Προσπαθώ να κλαίω μόνος μου, όταν είμαι σε ένα κατάλληλο μέρος, να μην κρατάω τίποτα μέσα μου […] μετά νιώθω καλύτερα», πρόσθεσε (Il Sussidiario, 6 Ιουνίου).

«Δεν είναι μάχη κατά του καρκίνου»

«Ο καρκίνος – είπε ο Vialli – είναι ισχυρότερος από μένα και αν τον πολεμήσεις χάνεις. Δεν κάνω μάχη σε αυτόν, γιατί δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να τον κερδίσω».
Από το 2017, από τη διάγνωση του καρκίνου, ο Vialli δεν έχει παραιτηθεί ποτέ. Δέχτηκε μάλιστα με χαρά ακόμη και να τεθεί επικεφαλής της αντιπροσωπείας της εθνικής Ιταλικής ομάδας: «Είμαι εδώ με τα λάθη, τους φόβους μου και την επιθυμία να κάνω κάτι σημαντικό».
Η αγκαλιά των Vialli και Mancini προέρχεται επίσης από εδώ: από μια ασθένεια που επίσης παλεύουν μαζί.

(πηγή: aleteia.org)
πγπ