“ Ο εσταυρωμένος δεν είναι ένα στολίδι, είναι το μυστήριο της ταπείνωσης του Θεού από αγάπη”
Η ιστορία της σωτηρίας συχνά υπονομεύεται από το δαιμόνιο φίδι που φυτρώνει πολλές φορές ιδιαίτερα στην αρχή (Γένεση) και στο τέλος (Αποκάλυψη) της Αγίας Γραφής. Στο κέντρο υπάρχει η θυσία του Ιησού Χριστού, ο οποίος στον σταυρό «άδειασε τον εαυτόν του από τη θεότητά του » και τον «λέρωσε» από την αμαρτία προκειμένου να σώσει τον άνθρωπο.
Την εικόνα του φιδιού την συναντούμε επίσης και στο Βιβλίο των Αριθμών (Αριθ. 21, 4-9), όπου τα ερπετά ρίχνουν από τον Ουρανό μηνύματα από το Θεό εναντίον του άπιστου λαού που περιπλανιέται στην έρημο απελπισμένος και πεινασμένος και οδηγημένος από τον Μωυσή.
Ενώ ο λαός στρέφεται ενάντια στο Θεό και ενάντια στο Μωυσή , στον τελευταίο εμφανίζεται ο Θεός και του λέει: “Φτιάξε ένα φίδι και τοποθέτησέ το πάνω σε ένα ιστό. Όποιος δαγκωθεί και το κοιτάξει, θα σώσει τη ζωή του”. Είναι το φημισμένο «μεταλλικό φίδι» το οποίο σ’ αυτό το ειρηνικό επεισόδιο, μέσα από μυστηριώδη τρόπο, μετατρέπεται σε σωτήριο ζώο.
Η λέξη « Υψώνω» αναφέρεται τόσο στο φίδι όσο και στον Υιό του Θεού. Το Μυστήριο του Χριστού συνίσταται σ’ αυτό: «φίδι που σώζει», ενώ ο Απόστολος Παύλος δηλώνει ότι « Ο Ιησούς άδειασε τον αεαυτόν του, ταπείνωσε τον εαυτόν του, μηδενίστηκε για να μας σώσει” ή για να χρησιμοποιήσουμε μια «δυνατή έκφραση», «έγινε αμαρτία». Είναι σαν ο Ιησούς «να έγινε φίδι», που «υψώθηκε για να μας σώσει».
Όλα αυτά είναι «η ιστορία της σωτηρίας μας», είναι «η ιστορία της αγάπης του Θεού. Εάν θέλουμε να γνωρίσουμε την αγάπη του Θεού, ας κοιτάξουμε τον Εσταυρωμένο: ένας άνθρωπος βασανισμένος», «άδειος από τη θεότητα» «λερωμένος» από την αμαρτία. Μηδενίζοντας τον εαυτόν του, ο Θεός καταστρέφει αυτό που η Αποκάλυψη ονομάζει « παλαιό φίδι».
Γι’ αυτό το λόγο ο Εσταυρωμένος δεν είναι ένα «στολίδι» ούτε ένα «έργο τέχνης» με πολύτιμες πέτρες , αλλά είναι ο «Δάσκαλος της ταπείνωσης του Θεού από αγάπη».
Η σωτηρία δεν αποκτήθηκε με το «μαγικό ραβδί» αλλά «με το πάθος του Υιού του ανθρώπου» δηλαδή του Ιησού Χριστού».
