Από τους πρώτους κιόλας αιώνες του Χριστιανισμού, τα Πάθη του Χριστού είχαν κύρια θέση στις καρδιές των πιστών. Η ανάμνηση των τελευταίων ωρών της ζωής του Χριστού είναι μία ευκαιρία να συμμετάσχουμε στα Πάθη του έχοντας την θέληση να ενωθούμε μαζί Του.
Παραδοσιακά ο Δρόμος του Σταυρού τελούνταν την Μεγάλη Παρασκευή, αλλά αυτό σε πολλά μέρη έχει αλλάξει για λόγους ποιμαντικούς και ευλάβειας των πιστών.

Από που προέρχεται ο Δρόμος του Σταυρού;

Η τέλεση του Δρόμου του Σταυρού πηγάζει από τον 4^ο αιώνα στην Ιερουσαλήμ.
Μετά το σύμφωνο ειρήνης του Κωνσταντίνου το 313, οι Χριστιανοί μετέβησαν ως προσκυνητές στην Ιερουσαλήμ για να «ξανακάνουν» τον δρόμο που έκανε και ο ίδιος ο Χριστός πριν τον θάνατό Του, την γνωστή Via dolorosa (Δρόμος πόνου). Από τον 14^ο αιώνα και έπειτα, οι Φραγκισκανοί Αδελφοί, που έχουν το λειτούργημα της φύλαξης των Αγίων Τόπων, φέρνουν αυτή την ευλάβεια και στην Ιταλία.
Ο σκοπός τους; Να επιτρέψουν σε όλους τους πιστούς που δεν μπορούσαν να ταξιδέψουν στην Ιερουσαλήμ, να προσευχηθούν κατ´ αυτόν τον τρόπο.
Σιγά – σιγά η πρακτική αυτή απλώνεται σε όλη την Ευρώπη και κάθε κοινότητα (ενοριακή και μη) ξεκινά να έχει τον δικό της Δρόμο του Σταυρού. Μικρός ή μεγάλος, μοντέρνος ή παραδοσιακός, εντός ή εκτός, κάθε Εκκλησία αποκτά έναν. Αλλά μέχρι τον 18^ο αιώνα τίποτε δεν είναι γραμμένο λειτουργικά με έναν γενικό κανόνα. Για τον λόγο αυτό μπορούσαμε να βρούμε Δρόμους του Σταυρού με δέκα στάσεις ή ακόμη και με σαράντα οι οποίες απλώνονταν σε όλα τα στενά και τους δρόμους των πόλεων!
Το 1731, ο Πάπας Κλήμης ο ΙΑ´δημοσιεύει μία σειρά κανόνων για τους Δρόμους του Σταυρού, που αφορούν το πόσες στάσεις πρέπει να έχουν και για το ποια μορφή πρέπει να υιοθετήσουν.
Τότε είναι που οι στάσεις καθιερώνονται σε δεκατέσσερις. Αλλά το μόνο που χρειάζονταν για να είναι έγκυρος ένας Δρόμος του Σταυρού ήταν να είναι ξύλινος ο Σταυρός.
Αν κατά τον 19^ο αιώνα οι στάσεις γίνονται ολοένα και πιο παραστατικές για να βοηθήσουν την προσευχή των πιστών, η μόνη υποχρέωση είναι ο ξύλινος Σταυρός να βρίσκεται πάνω από κάθε στάση. Πολλές φορές ένας απλός αριθμός με τον Σταυρό από πάνω αρκούσε για να αναρτηθεί η στάση στον τοίχο. Οι περισσότερες στάσεις βρίσκουν της πηγές τους από τα Ευαγγέλια, ενώ άλλες, όπως εκείνη της Βερονίκης, από την Παραδοσιακή ευλάβεια του κόσμου.

Ο Δρόμος του Σταυρού, παραμένει μια δημοφιλής ευλάβεια ακόμη και σήμερα

Ο Δρόμος του Σταυρού έχει γίνει ένα αναπόσπαστο κομμάτι των καρδιών των πιστών, κάθε Τετάρτη, ή Παρασκευή της Σαρακοστής, στις Ενορίες μας τελείται με μεγάλη ευλάβεια.
Οι πιστοί καλούνται μέσω του Δρόμου του Σταυρού να πάρουν και τον δικό τους «Σταυρό» και να ακολουθήσουν τον Χριστό, να τον ακολουθήσουν όχι μόνο μέχρι τα Πάθη του, αλλά τον ακολουθήσουν και μέχρι την Ανάσταση Του.
Ο Δρόμος του Σταυρού, ένας δρόμος πόνου, δεν είναι άλλο παρά η απτή απόδειξη της Αγάπης του Θεού για εμάς τους ανθρώπους, Αγάπη που δεν φέρνει τον θάνατο αλλά την ζωή την αιώνια.

π. Α.Π