ΟΠΟΥ ΓΗ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΣ

Είναι ενδιαφέρον να ανακαλύψει κανείς ότι τα σύνορα της χώρας του δεν είναι αυτά που έχουν οριστεί από κάποιο χάρτη ή περιγραφή από κάποιο τοπογραφικό σχέδιο. Αν όμως επιλέξεις να ζεις εδώ ή εκεί αυτό γίνεται με υπόδειξη της καρδιάς σου. Κατά την περίοδο που σε στρατόπεδο, ο εξάδελφός μου κάθε τόσο εκμεταλλευόταν μία άδεια για να επισκεφθεί την οικογένειά του. Ερωτηθείς μια μέρα από τον αξιωματικό υπηρεσίας που είναι το σπίτι του κάθε φορά απαντούσε ονομάζοντας ένα του διαφορετικό τόπο.
Πριν φύγει από το στρατόπεδο ο εικοσάχρονος στρατιώτης ενημέρωνε: «πάω στο σπίτι μου» «Και που είναι το σπίτι σου;» «Στην Θάνθη».
Την επόμενη φορά που ξαναζήτησε άδεια, είπε: «πάω στο χωριό μου» «δεν θυμάμαι πια που είναι το χωριό σου;» του λέει ο αξιωματικός. «Στη Θεσσαλία».
Το επόμενο χρόνο, πριν φύγει, χαιρέτησε πάλι τον αξιωματικό λέγοντας του ότι πηγαίνει στην οικογένεια του. «Μα που είναι η οικογένειά σου;» «Στην Ήπειρο».
Άλλαζαν τα ονόματα της περιοχής όμως εκείνος θεωρούσε δικό του χωριό κάθε τοποθεσία, κάθε πόλη, κάθε περιοχή, όπου μετακινιόταν και κατοικούσε η οικογένειά του.
Κάθε χωριό, παρόλο που ήταν διαφορετικό παρέμεινε χωριό του: Το χωριό που κατοικούσε η μητέρα και τ’ αδέλφια του γινόταν και δικό του χωριό.
Ο ίδιος ο Ιησούς αφήνοντας τον ουρανό, κατέβηκε στη γη για να καλέσει τους ανθρώπους να ζήσουν την παγκόσμια αδελφοσύνη ώστε ο καθένας να μπορεί να θεωρεί δική του κάθε γωνιά της γης.