7η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ – ΚΥΚΛΟΣ Γ
Τα τελευταία λόγια του Ιησού προς τους μαθητές ήταν μια προσευχή. Και λέω τα τελευταία, διότι ο ευαγγελιστής γράφει μετά: «Αφού είπε αυτά, ο Ιησούς βγήκε με τους μαθητές του πέρα από το χείμαρρο των Κέδρων, όπου υπήρχε ένας κήπος στον οποίο μπήκε μαζί με τους μαθητές του».
Στο υπερώο, την αίθουσα δηλαδή του τελευταίου του δείπνου, τον είχαν δει οι απόστολοι να σκύβει και να τους πλένει τα πόδια, αφήνοντας τους ταυτόχρονα την εντολή να πλύνει ο ένας τα πόδια του άλλου.
Όταν βγήκε ο Ιούδας, ο Ιησούς απεύθυνε στους ένδεκα το αποχαιρετιστήριο λόγο του, ο οποίος τελικά μετατράπηκε σε προσευχή. Ο Ιωάννης φαίνεται να παρακολουθεί με εξαιρετική σεμνότητα τα συναισθήματα που χτυπούν στην καρδιά του Ιησού εκείνη την τελευταία ώρα και γράφει. «Ο Ιησούς σήκωσε τα μάτια και προσευχήθηκε». Ήταν το μόνο που του είχε μείνει.
Μερικές φορές πρέπει απλώς να προσευχόμαστε. Να πούμε αυτό που συμβαίνει στην καρδιά μας. Και αυτό για τον Ιησού ήταν αυθόρμητο και συχνό. Η ζωή του ήταν μια συνεχής κοινωνία με τον Πατέρα: «Εσύ είσαι σε μένα και εγώ σε Σένα».
Πρώτα προσευχήθηκε για τους μαθητές που είχαν βαδίσει μαζί του. Μετά διεύρυνε τον ορίζοντα της προσευχής του. Αυτό είναι που μας κάνει να συγκινούμαστε κάθε φορά που μελετούμε αυτή την προσευχή του. Μας συγκινεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι σκέφτηκε εμάς, εμένα, εσένα, το πρόσωπο της κάθε μιας σας και του κάθε ενός μας. Προσεύχεται για όλους μας: «Δεν προσεύχομαι μόνο για αυτούς, αλλά και για εκείνους που θα πιστέψουν σε εμένα μέσω του λόγου τους, δηλαδή των αποστόλων του». Δυστυχώς αυτό συχνά το ξεχνάμε. Η προσευχή του Ιησού δεν σταμάτησε σε εκείνο το τελευταίο δείπνο, αλλά συνεχίζεται σήμερα. Και σήμερα που είμαστε συναγμένοι στο όνομά του μας αγκαλιάζει με την προσευχή του. Ιδιαίτερα αυτή τη στιγμή που είμαστε συγκεντρωμένοι για κάνουμε ανάμνηση του μυστικού δείπνου του. Προσεύχεται Εκείνος μαζί μας και για μας. Και τι ζητά στην προσευχή του για μας; «Είθε όλοι να είναι ένα, καθώς εσύ, Πατέρα, είσαι σε μένα και εγώ με σένα. Να είναι και αυτοί ένα, για να πιστέψει ο κόσμος ότι εσύ με έστειλες». Όταν λέμε ότι ο Ιησούς και ο Πατέρας είναι ένα δεν εννοούμε υπάρχει απορρόφηση του ενός από τον άλλο εννοούμε την τέλεια κοινωνία της ζωής, των προθέσεων τους, των σκέψεων τους, των συναισθημάτων τους, της στοργής, του ελέους και της ευσπλαχνίας τους.
Ο Ιησούς θεωρεί το «να είσαι ένα» προϋπόθεση τόσο σημαντική, τόσο καθοριστική για τη ζωή και των μαθητών του από τους μαθητές του όλων των εποχών να είναι ένα μεταξύ τους, να υπάρχει δηλαδή μία πλήρη ενότητα. Είναι αυτή η ενότητα που δυστυχώς έχει τραυματιστεί και εδώ και χίλια χρόνια ζούμε χωρισμένοι ενώ είμαστε αδελφοί. Και όμως η ενότητα μεταξύ των χριστιανών αποτελεί παράδειγμα για τους μη χριστιανούς για να πιστέψουν ότι ο Πατέρας έστειλε στη γη τον υιό Του. «Ακούσαμε λίγο πριν ότι ο Ιησούς ζητά αυτή την ενότητα λέγοντας στο Θεό Πατέρα του: «για να πιστέψει ο κόσμος, ότι εσύ με έστειλες».
Ίσως το πραγματικό πρόβλημα για τον κόσμο, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, δεν είναι τόσο αν είμαστε πιστοί ή όχι, αλλά αν είμαστε αξιόπιστοι ή όχι. Και για τον Ιησού είναι το «να είμαστε ένα» που μας κάνει αξιόπιστους. Ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας: αν αυτό είναι το όραμα της ζωής που μας συνοδεύει, αν νιώθουμε την ανάγκη να είμαστε ενωμένοι με τους άλλους αδελφούς μας έστω και με τις νόμιμες διαφοροποιήσεις. Ενότητα δε σημαίνει ομοιομορφία, αλλά κοινωνία αγάπης. Σε όλες τις περιόδους της Εκκλησίας υπήρχαν διαφοροποιήσεις αλλά υπήρχε ενότητα στα ουσιώδη, ελευθερία στα επουσιώδη και αγάπη σε όλα.
Εκείνο που εντυπωσιάζει στην προσευχή του Ιησού για την ενότητα των μαθητών του είναι ότι δεν εκφράζει μία απλή επιθυμία αλλά είναι η θέλησή του: Η προσευχή του δεν είναι απλώς μια επίκληση, αλλά το θέλημα του: «Πατέρα, θέλω…». Και μη ξεχνούμε ότι το θέλημα του Υιού ταυτίζεται με το θέλημα του Πατέρα. Ο Ιησούς στην προσευχή του αποκαλύπτει και τον λόγο ζητά την ενότητά μας και συμπληρώνει: «Πατέρα, θέλω… να είναι και αυτοί που μου έδωσες εκεί που είμαι, για να απολαμβάνουν τη δόξα μου».
Τη δόξα που απολαμβάνει ο Ιησούς, ως Υιός του Θεού, τη ζητά και για μας. Θέλει εκεί που είναι εκείνος να είμαστε και εμείς. Και το που είναι εκείνος μας το αποκάλυψε την ημέρα της Ανάληψης. Όταν μας είπε ότι πηγαίνει στον Πατέρα του. Μας το επανέλαβε και σήμερα όταν ακούσαμε στο πρώτο ανάγνωσμα έφερε ότι τη στιγμή του μαρτυρίου του ο άγιος Στέφανος, γεμάτος από Πνεύμα Άγιο, είπε: «Ιδού, θεωρώ τους ουρανούς ανοιγμένους και τον Υιό του ανθρώπου να στέκεται στα δεξιά του Θεού Πατέρα».
Εκεί και εμείς πορευόμαστε με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, την αγάπη του Ιησού και το έλεος και την ευσπλαχνία του Θεού Πατέρα. Αμήν.
