15 Αυγούστου 2022, Βρυσί, παραμονή
Τι μεγάλη γιορτή που έγινε στην Ιερουσαλήμ!
Η κιβωτός της διαθήκης με τις πλάκες των 12 εντολών που έγραψε το δάκτυλο του Θεού πάνω στο όρος Θαβώρ και συνόδευσε τους Εβραίους κατά την έξοδο και την περιπλάνησή τους στην έρημο και τους εισήγαγε στην γη της επαγγελίας, εισέρχεται πανηγυρικά στην πόλη του Θεού. Όλα έγιναν με τάξη και μεγάλη επισημότητα. Με ακρίβεια και ευλάβεια. Ο ίδιος ο βασιλιάς ασχολήθηκε προσωπικά για την τελετή και τον τόπο εναπόθεσης της κιβωτού. Δύο φορές αναφέρεται ο τόπος που είχε ετοιμάσει ο Δαβίδ.
Τι μεγάλη γιορτή, μεγαλύτερη, έγινε στην επουράνια Ιερουσαλήμ όταν η κιβωτός του αληθινού Λόγου του Θεού εισήλθε στον τόπο που είχε ετοιμαστεί για εκείνη από τον πραγματικό βασιλιά Μεσσία, τον απόγονο του Δαβίδ, τον Ιησού Χριστό, τον Υιό της και Υιό του Θεού. Η πραγματική κιβωτός, η Θεοτόκος, εισέρχεται στον πραγματικό ναό του Θεού, το μέρος όπου ο Θεός κατοικεί.
Με την ίδια επισημότητα κι εμείς εορτάζουμε αυτό το γεγονός κάθε χρόνο. Η Μαρία άνοιξε τα σπλάχνα της για να δεχτεί τον Υιό του Θεού και οι ουρανοί ανοίγονται για να την δεχθεί ο Υιός της! Η εορτή της Μαρίας Βασίλισσας σε 8 μέρες θέλει να μας χαροποιήσει για την δική μας είσοδο στην ουράνια Ιερουσαλήμ ανάμεσα στους αγγέλους και τους Αγίους μαζί με την μητέρα μας και βασίλισσα. Οπότε δεν χαιρόμαστε μόνο για την Παναγία, αλλά χαιρόμαστε που κι εμείς θα την ακολουθήσουμε.
Όλες οι θρησκείες έχουν ως σκοπό τους την ζωή μετά. Η ύπαρξη των θρησκειών είναι για να οδηγήσουν τους πιστούς τους σε αυτή τη ζωή μετά το θάνατο. Η τωρινή ζωή μας δίνεται για να εξασκηθούμε στο πως θα μπούμε στην άλλη ζωή, την πιο σημαντική, την πιο πραγματική. Ο Χριστιανισμός έχει μία συγκεκριμένη θεωρία για τη ζωή μετά το θάνατο: ο καθένας από εμάς θα αναστηθεί με το σώμα του. Ένα σώμα άφθαρτο, ένα σώμα αθάνατο, όπως του αναστημένου Χριστού. Όταν εμφανίζεται ο Ιησούς στους μαθητές του, εκείνοι ταράχτηκαν από φόβο και νόμιζαν ότι έβλεπαν φάντασμα, αλλά ο Ιησούς τους λέει: Μη φοβάστε, είμαι εγώ ο ίδιος» (Λκ. 24, 37-39). Η ζωή μας δεν καταλήγει στο τίποτα εξαιτίας της αμαρτίας, αλλά μεταμορφώνεται. Έχουμε σωθεί από την αμαρτία και έχουμε σωθεί από το να καταλήξουμε στο τίποτα, διότι μακριά από τον Θεό δεν υπάρχει τίποτα, δεν υπάρχει ζωή. Αλλά χάρη στο θάνατο και την ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ο θάνατος δεν έχει καμία εξουσία επάνω μας. Η απτή απόδειξη όλων αυτών είναι η Παναγία, η οποία ντύθηκε αφθαρσία και αθανασία αμέσως μετά τον θάνατό της. Όπως ο Θεός την προστάτεψε από την φθορά της αμαρτίας, από την πρώτη στιγμή της σύλληψής της, την προστάτεψε και από τη φθορά του θανάτου, αφού ο θάνατος καταβροχθίσθηκε από τη νίκη του Υιού της και το κεντρί του έσπασε. Ούτε εμείς κινδυνεύουμε από αυτό το κεντρί τώρα.
Δεν κινδυνεύουμε από το κεντρί του θανάτου αν ακούμε το λόγο του Θεού και τον τηρούμε. Ο Θεός δεν θέλει να γίνουμε ανεύθυνοι και επιπόλαιοι. Δεν θέλει να μας σώσει με μαγικό τρόπο, όπως δεν έσωσε με μαγικό τρόπο τον Υιό του από τον σταυρικό θάνατο. Ο δρόμος προς τη σωτηρία είναι η υπακοή και η τήρηση του Λόγου του Θεού, του Ευαγγελίου, των λόγων και της συμπεριφοράς του Ιησού Χριστού, της έμπνευσης και της προτροπής του Αγίου Πνεύματος.
Όμως η σωτηρία δεν είναι καρπός προνομίων, επειδή φέρουμε το Χριστιανικό όνομα ή επειδή πηγαίνουμε στην εκκλησία ή κάνουμε προσφορές ή οτιδήποτε άλλο που θα μπορούσε να μας κάνει να σκεφτούμε ότι ο Θεός οφείλει να μας σώσει, να μας κάνει χάρη. Η μητέρα του Θεού δεν εισήλθε στην ουράνια βασιλεία επειδή ο Θεός της έκανε χάρη. Εισήλθε επειδή το άξιζε. Το επέδειξε με την ζωή της, με την συμπεριφορά της, ακόμη και με τις σκέψεις της. Εκείνη πίστεψε ολοκληρωτικά μέσα στην καρδιά της, υπάκουσε με ταπεινότητα, αναγνώρισε ότι το μεγαλείο είναι του Θεού και όχι δικό της, έκανε το θέλημα του Θεού δικό της θέλημα. Είναι η τέλεια μαθήτρια του Υιού της. Και εφόσον ο Υιός της υποσχέθηκε τη Βασιλεία σε όποιον είναι μαθητής του, δικαιωματικά η Μαρία εισήλθε στη Βασιλεία του.
Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος από εμάς που να θέλει η ζωή του να καταλήξει στο τίποτα. Δεν νομίζω ότι κάποιος από εμάς δεν θα ήθελε να ξαναδεί τους δικούς του ανθρώπους που πέρασαν στην άλλη ζωή. Αυτό όμως δεν θα γίνει με προνομιακό τρόπο, ούτε με μαγικό τρόπο. Θα γίνει αν ακούμε το Λόγο του Θεού και τον τηρούμε. Αυτός ο δρόμος ανοίγεται μπροστά μας.
Δεν συγκρίνεται η σημερινή γιορτή με τη γιορτή της εισόδου της κιβωτού της διαθήκης στην Ιερουσαλήμ! Η σημερινή είναι κατά πολύ μεγαλύτερη! Το ταπεινό κορίτσι της Ναζαρέτ, η γυναίκα ενός ξυλουργού, ακολούθησε τον Μεσσία Υιό της στη δημόσια ζωή του, στο σταυρό, στην ανάσταση, στη γέννηση της Εκκλησίας, στην εξάπλωση του Ευαγγελίου και τώρα ζει μαζί με τον Υιό της αιώνια στη Βασιλεία του. Το συναρπαστικό είναι ότι αυτός είναι και ο δικός μας δρόμος εφόσον επιλέξουμε να ακολουθήσουμε τον Υιό της. Ας τιμήσουμε την Παναγία με τον μοναδικό τρόπο που της αξίζει και επιθυμεί και η ίδια: μιμούμενη τη ζωή της, μιμούμενοι την πορεία της, υπακούγοντας το Λόγο του Θεού και τηρώντας τον.
