50η Επέτειος Ιεροσύνης π. Μάρκου Φώσκολου
(30/7/1972), Στενή 1/8/2022
Διαβάζουμε στην Αγία Γραφή ότι ο Θεός καλεί μεμονωμένους ανθρώπους για να καθοδηγήσουν το Λαό του στο όνομά του πνευματικά, ηθικά, ακόμη και πρακτικά. Τους καλεί για να κάνουν γνωστή την ύπαρξη του Θεού και το σχέδιό του για την σωτηρία του ανθρώπου. Τους καλεί διότι ο Θεός επιθυμεί να έχει κοινωνία μαζί μας, αλλά, επειδή είναι Πνεύμα χρειάζεται ένα σημείο μέσα στον κόσμο. Ακόμη και σήμερα ο Θεός καλεί.
Κάποιους ο Θεός τους κάλεσε με τρόπο συγκεκριμένο και απευθυνόμενος προσωπικά σε αυτούς, όπως τον Ιερεμία, τον Πέτρο και κάποιους αποστόλους. Άλλους τους κάλεσε πιο ανεπαίσθητα, όπως τον Ααρών, τους λευίτες και τους αποστόλους των οποίων την κλήση δεν έχουμε στα Ιερά Κείμενα. Όλους όμως ο Θεός τους κάλεσε εσωτερικά στα βάθη της συνείδησής τους. Και αυτή η κλήση αναστατώνει την ύπαρξη του καλεσμένου, τον γεμίζει φόβο και την αναγνώριση ότι δεν είναι άξιος να πει ‘ναι’ στο κάλεσμα του Θεού. Όμως ο Θεός καλεί και περιμένει μία ενσυνείδητη συγκατάθεση πίστεως και υπακοής. Στην καινή Διαθήκη έχουμε περιστατικά που κάποιοι αρνήθηκαν να ακολουθήσουν τον Ιησού. Και πόσοι δεν έχουν αρνηθεί ως σήμερα.
Όμως ο Θεός συνεχίζει να καλεί μέχρι να φέρει σε πέρας το έργο του και όλοι οι άνθρωποι να τον γνωρίσουν και να τον λατρέψουν. Παρότι ο Θεός του Ιησού Χριστού καλεί κάθε άνθρωπο να τον γνωρίσει και να τον λατρέψει, καλεί κάθε άνθρωπο να δίνει μαρτυρία της αγάπης του, πάντα καλεί και κάποιους ιδιαιτέρως για να υπηρετήσουν το λαό του.
Θέλω να σταθώ μόνο σε δύο σημεία σε ότι αν αφορά την κλήση: το πρώτο είναι ότι ο Θεός καλεί και αναθέτει ένα έργο. Το έργο αυτό επιτελείται ακόμη και αν ο άνθρωπος αποτύχει σε όλους τους άλλους τομείς της ζωής του. Το δεύτερο είναι ότι και οι ιερείς και οι αφιερωμένοι είναι άνθρωποι.
- Ο Θεός καλεί τους πιστούς να δώσουν μαρτυρία για εκείνον μέσα από τη ζωή τους. Μπορεί να είναι μία ζωή με επιτυχίες, μία ζωή με πόνο και αρρώστια, μία ζωή με μεγάλα επιτεύγματα ή μια απλή και ταπεινή ζωή. Στον καθένα μας ο Θεός αναθέτει ένα έργο. Όταν δεχόμαστε την αποστολή, όταν λέμε «γενηθήτω το θέλημά σου», η αποστολή μας εκπληρώνεται. Δεν έχει σημασία αν αποτύχουμε σε άλλα πράγματα της ζωής μας. Για τον Θεό δεν αποτυγχάνουμε. Αποτυγχάνουμε μόνο στις προσδοκίες μας ή στις προσδοκίες του κόσμου για μια ζωή πετυχημένη. Αλλά ο Θεός ξέρει ότι στο έργο που μας ανέθεσε μείναμε πιστοί και το φέραμε σε πέρας. Εδώ βλέπουμε το έργο του Θεού στους φτωχούς, σε ένα παιδί που έζησε λίγα χρόνια και μετά ο Θεός το κάλεσε κοντά του, σε έναν άνθρωπο που είναι ανήμπορος, σε όλους εκείνους που η κοινωνία τους θέτει στο περιθώριο και τους θεωρεί μη παραγωγικούς. Ή το βλέπουμε σε ανθρώπους που αφιέρωσαν τη ζωή τους σε ένα σκοπό, αλλά στα άλλα θέματα της ζωής τους ήταν αδέξιοι, π.χ. σε έναν μουσικοσυνθέτη που ήταν ακοινώνητος και δεν έκανε οικογένεια. Για τον Θεό καμία ζωή δεν είναι άχρηστη, καμία ζωή δεν πάει χαμένη.
- Περισσότερο στο παρελθόν αλλά ακόμη και σήμερα, θεοποιούμε τον ιερέα και ξεχνάμε ότι είναι άνθρωπος. Δημιουργούμε ένα είδωλο από τους ανθρώπους που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στο Θεό και μετά όταν μας δείχνεται η ανθρώπινη πλευρά τους απογοητευόμαστε και σχεδόν χάνουμε την πίστη μας στο Θεό. Βεβαίως ο ιερέας πρέπει να είναι πιστός, να είναι αφιερωμένος στο έργο και στη ζωή που έχει κληθεί, να είναι επαγγελματίας στα της θρησκείας. Πρέπει να είναι συνεπής, ακέραιος και ειλικρινής. Όμως δεν έχει μεγαλύτερη υποχρέωση στο να επιδιώκει την αγιότητα από όλους τους άλλους βαπτισμένους. Είναι κι εκείνος άνθρωπος. Κι εκείνος πρέπει να δώσει τον δικό του αγώνα μεταστροφής και αποφυγής της αμαρτίας. Και έχει δικαίωμα να κάνει λάθη. Δεν είναι ούτε Θεός ούτε άγγελος. Να μην το ξεχνάμε αυτό και να μην σκανδαλιζόμαστε όταν βλέπουμε την ανθρώπινη πλευρά των λειτουργών του Κυρίου. Είμαστε όλοι φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό.
Οι γιορτές μέσα στη οικογένεια είναι στιγμές χαράς και αλληλοεκτίμησης. Η συμβίωση δεν είναι πάντα εύκολη, αλλά η πραγματική αγάπη πάντα καρποφορεί μεταξύ ανθρώπων που δεν διάλεξαν ο ένας τον άλλο, όπως τα αδέλφια. Σήμερα η οικογένεια της Εκκλησίας μας/ εκφράζει τη χαρά της και την ευγνωμοσύνη της στο Θεό για την πεντηκονταετή αφιέρωση και προσφορά του π. Μάρκου. Η ευγνωμοσύνη μας ας μετατραπεί και σε ικεσία ώστε νέοι του σήμερα θα ακούσουν το κάλεσμα του Κυρίου και να γίνουν ψαράδες ανθρώπων.
