ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ
Πλατεία Αγίου Πέτρου

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!

Οι παραβολές τις οποίες μας παρουσιάζει η Θεία Λειτουργία σήμερα – δύο παραβολές – εμπνέονται από τη συνηθισμένη ζωή και αποκαλύπτουν το προσεκτικό βλέμμα του Ιησού, ο οποίος παρατηρεί την πραγματικότητα και, μέσα από μικρές καθημερινές εικόνες, ανοίγει παράθυρα στο μυστήριο του Θεού και στην ανθρώπινη ζωή. Ο Ιησούς μιλούσε με τρόπο εύκολο και κατανοητό, μιλούσε με εικόνες της πραγματικότητας, της καθημερινής ζωής. Έτσι, μας διδάσκει ότι ακόμη και τα καθημερινά πράγματα, αυτά που μερικές φορές φαίνονται τα ίδια και που συνεχίζουμε ασυναίσθητα ή με κόπο, κατοικούνται από την κρυφή παρουσία του Θεού, δηλαδή έχουν ένα νόημα. Επομένως, χρειαζόμαστε κι εμείς προσεκτικά μάτια, για να μπορούμε να «αναζητούμε και να βρίσκουμε τον Θεό σε όλα τα πράγματα».

Σήμερα ο Ιησούς παρομοιάζει τη Βασιλεία του Θεού, δηλαδή την παρουσία του που κατοικεί στην καρδιά των πραγμάτων και του κόσμου, με σπόρο σιναπιού, δηλαδή με τον μικρότερο σπόρο που υπάρχει: είναι πράγματι πάρα πολύ μικρός. Ωστόσο, όταν ριχτεί στο έδαφος, μεγαλώνει για να γίνει το μεγαλύτερο από τα λαχανικά (βλ. Μκ 4,31-32). Το ίδιο κάνει και ο Θεός. Μερικές φορές, ο θόρυβος του κόσμου, μαζί με τις πολλές δραστηριότητες που γεμίζουν τις μέρες μας, μας εμποδίζουν να σταματήσουμε και να δούμε πώς ο Κύριος οδηγεί την ιστορία. Και όμως – το Ευαγγέλιο διαβεβαιώνει – ο Θεός είναι επί το έργον, σαν ένας μικρός καλός σπόρος, που βλασταίνει σιωπηλά και αργά. Και, σιγά-σιγά, γίνεται ένα πλούσιο δέντρο, το οποίο δίνει ζωή και αναζωογόνηση σε όλους. Ακόμη και ο σπόρος των καλών μας έργων μπορεί να φαίνεται μικρός. Ωστόσο, όλα όσα είναι καλά, ανήκουν στον Θεό και επομένως ταπεινά, σιγά-σιγά αποδίδουν καρπούς. Το καλό – ας το θυμόμαστε – μεγαλώνει πάντα ταπεινά, με έναν κρυφό, συχνά αόρατο τρόπο.

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, με αυτή την παραβολή ο Ιησούς θέλει να μας ενσταλάξει την εμπιστοσύνη. Σε πολλές καταστάσεις της ζωής, πράγματι, μπορεί να αποθαρρυνθούμε, διότι βλέπουμε την αδυναμία του καλού σε σύγκριση με την φαινομενική δύναμη του κακού. Και μπορούμε να αφήσουμε τον εαυτό μας να παραλύσει από την απελπισία, όταν βλέπουμε ότι έχουμε εργαστεί με ζήλο, αλλά τα αποτελέσματα δεν έρχονται, και τα πράγματα δεν φαίνεται ποτέ να αλλάζουν. Το Ευαγγέλιο μας ζητά να ρίξουμε μια νέα ματιά στον εαυτό μας και στην πραγματικότητα. Ζητά να έχουμε μεγαλύτερα μάτια, που να ξέρουν να βλέπουν πέρα, ειδικά πέρα από την επιφανειακότητα, για να ανακαλύπτουν την παρουσία του Θεού, ο οποίος ως ταπεινή αγάπη είναι πάντα επί το έργον στο χωράφι της ζωής μας και σε αυτό της ιστορίας. Αυτή είναι η εμπιστοσύνη μας, αυτό μας δίνει δύναμη να προχωράμε κάθε μέρα με υπομονή, σπέρνοντας το καλό που θα αποφέρει καρπούς. Πόσο σημαντική είναι αυτή η στάση για να ξεφύγουμε από την πανδημία! Να καλλιεργούμε την πεποίθηση ότι είμαστε στα χέρια του Θεού και ταυτόχρονα να εργαζόμαστε με ζήλο όλοι για να ξαναχτίσουμε και να ξεκινήσουμε εκ νέου, με υπομονή και σταθερότητα.

Και στην Εκκλησία μπορούν επίσης να ριζωθούν τα ζιζάνια της αποθάρρυνσης, ειδικά όταν βλέπουμε την κρίση της πίστεως και την αποτυχία διαφόρων έργων και πρωτοβουλιών. Αλλά ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι τα αποτελέσματα της σποράς δεν εξαρτώνται από τις ικανότητές μας: εξαρτώνται από τη δράση του Θεού. Σ’ εμάς εναπόκειται να σπείρουμε, και μάλιστα να σπείρουμε με αγάπη, με αφοσίωση και υπομονή. Αλλά η δύναμη του σπόρου είναι θεϊκή. Ο Ιησούς το εξηγεί σήμερα στην άλλη παραβολή: ο αγρότης ρίχνει τον σπόρο και στη συνέχεια δεν συνειδητοποιεί πώς αποδίδει καρπούς, διότι είναι ο ίδιος ο σπόρος που αυξάνει αυθόρμητα, και τη μέρα και τη νύχτα, όταν αυτός λιγότερο το περιμένει (βλ. στ. 26-29). Με τον Θεό, ακόμη και στα ξηρότερα εδάφη υπάρχει πάντα η ελπίδα για νέους βλαστούς.

Είθε η Αγία Αειπάρθενος Μαρία, η ταπεινή δούλη του Κυρίου, να μας διδάξει να δούμε το μεγαλείο του Θεού, ο οποίος εργάζεται στα μικρά πράγματα, και να μας βοηθήσει να νικήσουμε τον πειρασμό της αποθάρρυνσης.
Ας εμπιστευόμαστε τον Θεό κάθε μέρα!

Μετάφραση: π.Λ