23 Μαΐου 2021
Καθεδρικός Ναός Παναγίας του Ροδαρίου, Ξινάρα, Τήνος

Αδελφοί μου, Χριστός Ανέστη!!!

Στέκομαι σήμερα μπροστά σας με μεγάλη χαρά και ευγνωμοσύνη, αλλά ταυτόχρονα και με ταπεινότητα και φόβο.
Στέκομαι μπροστά σας επειδή πιστεύω ότι ο Θεός με κάλεσε να είμαι εδώ σήμερα. Ο Θεός μας καλεί σε όλα τα μονοπάτια της ζωής μας. Μας καλεί σε ένα έργο, σε μία αποστολή. Ως Χριστιανοί πιστεύουμε ότι Εκείνος έχει ένα σχέδιο αγάπης για τον καθένα από εμάς ώστε να ολοκληρωθούμε ως άνθρωποι, για να γίνουμε οι άνθρωποι που μας έπλασε «να είμαστε: άγιοι και άμεμπτοι ενώπιόν του με την αγάπη» (Εφ. 1,4) και έτσι να γνωρίσουμε την ευτυχία. Αυτό το κάλεσμα δεν είναι πάντοτε ξεκάθαρο, και πάντα είμαστε ελεύθεροι να το ακολουθήσουμε ή όχι. Είναι κάτι για το οποίο νοιώθουμε καλά μέσα μας, είναι κάτι που μας ταιριάζει, ακόμη και όταν συνειδητοποιούμε τις δυσκολίες ή τις ελλείψεις μας στο να βιώνουμε αυτό το κάλεσμα.

Κανείς δεν νοιώθει άνετα με το κάλεσμα του Θεού. Όπως ο Απόστολος Πέτρος, που μετά την θαυματουργική ψαριά αναφωνεί «απομακρύνσου από εμένα Κύριε, γιατί είμαι άνθρωπος αμαρτωλός» (Λκ.5,8) και όπως ο Προφήτης Ιερεμίας, που διαμαρτύρεται ότι δεν ξέρει να κηρύττει το Λόγο του Θεού, επειδή είναι ακόμη νέος (Ιερ.1,6),όλοι νοιώθουμε την αναξιότητά μας και την μικρότητά μας. Περισσότερο εγώ.

Όμως το επίκεντρο δεν πρέπει να είναι ο εαυτός μας αλλά ο Θεός και το έργο που μας καλεί να εκτελέσουμε. Δεν μας ζητάει τίποτα περισσότερο από την διαθεσιμότητά μας και την πίστη μας. Ο Απόστολος Παύλος στους Φιλιππισίους το γράφει πολύ εύστοχα: «Ένα πράγμα έχει σημασία: ότι με κάθε τρόπο… ο Χριστός κηρύσσεται». (Φιλ. 1,18) Και συμπληρώνει: «έτσι και τώρα με πολύ θάρρος θα αγωνιστώ, ώστε να δοξαστεί ο Χριστός με όλο μου το είναι… γιατί για μένα η ζωή είναι ο Χριστός» (Φιλ.1,20-21).

Με λόγια που με εμπνέουν και θέλω να τα ακολουθήσω κι εγώ, ο Απόστολος Παύλος συνεχίζει να γράφει προς τους Φιλιππισίους για την κλήση του: «Αφού όμως η ζωή μου σε αυτόν τον κόσμο μου δίνει την ευκαιρία για ένα καρποφόρο έργο,… θα μείνω στη ζωή για χάρη όλων σας, για να σας βοηθήσω να προκόψετε και να νοιώσετε τη χαρά που δίνει η πίστη. Έτσι, η παρουσία μου ανάμεσά σας θα γίνει αφορμή να μεγαλώσει εξαιτίας μου το καύχημά σας, για την πίστη σας στον Ιησού Χριστό» (Φιλ.1,22-26).

Ο ιερός Αυγουστίνος, αναφερόμενος στην περικοπή του Ευαγγελίου του Λουκά για την κλήση των πρώτων μαθητών, έλεγε στους πιστούς: «Από τότε που τέθηκε στους ώμους μου αυτό το φορτίο, για το οποίο οφείλω να δώσω αυστηρό λογαριασμό στο Θεό, βασανίζομαι σκεπτόμενος τη θέση μου. Ασκώντας αυτό το υπούργημα, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να προτιμώ τη δική μου τιμή και όχι τη σωτηρία των άλλων. Όμως, ενώ με φοβίζει αυτό που είμαι για σας, με παρηγορεί αυτό που είμαι μαζί σας. Για σας είμαι Επίσκοπος, μαζί σας είμαι Χριστιανός. Το πρώτο είναι ανάθεση καθήκοντος, το δεύτερο είναι όνομα χάριτος. Το ένα εμπεριέχει κίνδυνο, το άλλο σωτηρία.
Όλοι βρισκόμαστε μέσα σε μια φουρτουνιασμένη θάλασσα. Αλλά, σκεπτόμενοι με τίνος το αίμα έχουμε λυτρωθεί, εισερχόμαστε με ηρεμία σε ασφαλές λιμάνι. Και εργαζόμενοι μαζί, μαζί απολαμβάνουμε τα καλά αποτελέσματα. Νοιώθω, λοιπόν, μεγαλύτερη ευχαρίστηση διότι μαζί σας έχω λυτρωθεί, παρά διότι είμαι προϊστάμενός σας. Τηρώντας την εντολή του Κυρίου, θα προσπαθήσω περισσότερο να είμαι δούλος σας, για να μην είμαι αχάριστος προς το τίμημα με το οποίο αξιώθηκα να είμαι σύνδουλός σας.». (Λόγος 340,1 PL 38)

Από μικρός έχω ευλάβεια στον Άγιο Ιωσήφ, στον οποίο είναι αφιερωμένος ο Ναός στο Βήσσα, στη Σύρο, όπου γεννήθηκα.
Φέτος ο Πάπας Φραγκίσκος αφιέρωσε στον Άγιο Ιωσήφ ένα έτος, με την Αποστολική Επιστολή «Με την καρδιά ενός πατέρα», για να μας θυμίσει ότι ο Άγιος Ιωσήφ είναι προστάτης της Εκκλησίας και πρότυπο για κάθε πατέρα οικογενείας, αλλά και κάθε πνευματικό πατέρα.
Έχοντας ως προστάτη μου τον Άγιο Ιωσήφ, επιθυμώ να έχω την καρδιά ενός πατέρα, αλλά και την καρδιά ενός αδελφού, όπως είπε ο γιός του Ιακώβ στους αδελφούς του: «Εγώ είμαι ο Ιωσήφ, ο αδελφός σας». (Γεν. 45, 4). Επιθυμώ να είμαι μαζί σας ως αδελφός και πατέρας.

Όταν ήμουν μικρός δεν μου άρεσε το όνομα Ιωσήφ. Ήθελα να με λένε Νίκο. Αλλά όταν έμαθα ότι το όνομα Ιωσήφ σημαίνει: ο Θεός θα δώσει, ο Θεός θα συμπληρώσει, συνειδητοποίησα ότι αυτό το όνομα μου ταιριάζει, γιατί ο Θεός πάντα δίνει, πάντα συμπληρώνει. Αυτό με γεμίζει με αισιοδοξία και ελπίδα, αλλά και στηρίζει την πίστη μου στο Θεό. Παρά την μικρότητα και την αναξιότητά μου ο Θεός θα δώσει.

Και ήδη μου έχει δώσει και μας έχει δώσει: Μας έχει δώσει τον Πάπα Φραγκίσκο, ο οποίος έχει ένα όραμα για την Εκκλησία και μας έχει δώσει κατευθυντήριες γραμμές με τις Αποστολικές Παραινέσεις του: τη «Χαρά του Ευαγγελίου», τη «Χαρά της Αγάπης», το «Δοξασμένος να είσαι», με το «Αδελφοί όλοι», με τα ταξίδια του στην Σαουδική Αραβία, τη Λέσβο και το Ιράκ, με τις καθημερινές του ομιλίες και συνεντεύξεις.

Ο Θεός μου έχει δώσει πολλούς ανθρώπους που με αγάπησαν και με αγαπούν και που προσεύχονται για μένα. Αναφέρομαι στους γονείς μου και τα αδέλφια μου, στους συγγενείς και στους φίλους μου, στους ενορίτες όλων των Κοινοτήτων που υπηρέτησα, στις Αδελφές του Ελέους του Αγίου Βικεντίου του Παύλου, στις Αδελφές Δομινικανίδες, και στους αδελφούς μου στην ιεροσύνη στη Σύρο. Ανάμεσά τους θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τον Φάδερ Τζων, που φύτεψε μέσα στην καρδιά μου την αγάπη για την ιεροσύνη και τον Σεβασμιότατο Φραγκίσκο, που με δίδαξε πολλά, ιδιαίτερα για την θεία λατρεία της Εκκλησίας. Δεν ξεχνώ κανέναν από τους οποίους διδάχτηκα και πάντα εκτιμούσα τη φιλία, την αγάπη τους και τις συζητήσεις μαζί τους. Θυμάμαι τον π. Τζώρτζη Δαλέζιο, τον π. Ιωάννη Παλαιολόγο, τον π. Νίκο Ρούσσο (το Σολάκα), και τον π. Ρόκκο Ψάλτη τους οποίους γνώριζα από παιδί και οι οποίοι με ενέπνευσαν ως Ιερείς.

Ο Θεός μου έδωσε συνεργάτες, συμβούλους και συμπαραστάτες στη ζωή μου. Ευχαριστώ τη θεολόγο Άννα Μαρία Πρίντεζη, γυναίκα προσευχής με πνευματικότητα και βαθιά πίστη, με την οποία μέσα από την συνεργασία μας και τις συζητήσεις μας, διευρύνθηκαν οι ποιμαντικοί μου ορίζοντες. Επίσης ευχαριστώ τον κ. Μαρίνο Βαρθαλίτη, τον βοηθό μου στη Βάρη, που με στήριξε και με δίδαξε με την σοφία του, την ευλάβειά του και την αξιοπρέπειά του. Θα ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικά και όλους με τους οποίους συνεργάστηκα και όσους με βοηθήσατε και με στηρίξατε με κάθε τρόπο στην ενοριακή και ποιμαντική μου δράση και έχετε όλοι ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου και την προσευχή μου.

Τέλος, ο Θεός μας δίνει και πολλές προκλήσεις στην εποχή μας, αλλά και την απάντηση: τον Ιησού Χριστό. Αυτόν ας υπηρετήσουμε, αυτόν ας διακηρύξουμε, αυτόν ας ακολουθήσουμε. Ελπίζω μαζί σας αυτά να κάνω.

Επικαλούμαι την μεσιτεία και τη βοήθεια της Παναγίας, την οποία και οι Τηνιακοί και οι Συριανοί ευλαβούμαστε με τους τίτλους της Βρυσιώτισσας, της Ευαγγελίστριας και της Φανερωμένης.

Σας παρακαλώ να προσεύχεστε μαζί μου για την Εκκλησία, ώστε να είναι η Εκκλησία την οποία ο Χριστός οραματίστηκε, θέλησε και αγάπησε: ταπεινή και αγία, κοντά στις χαρές και τις ελπίδες, στις θλίψεις και τις αγωνίες των ανθρώπων του σήμερα¹, [μια Εκκλησία] η οποία συνέχεια καλείται σε ανανέωση σε μια εκκλησιαστική μεταστροφή ως άνοιγμα προς μια διαρκή μεταρρύθμιση του εαυτού της από πιστότητα προς τον Ιησού Χριστό.²
Σας παρακαλώ να προσεύχεστε και για μένα.

Ευχαριστώ τον Αποστολικό Νούντσιο στην Ελλάδα, Σεβασμιότατο Σάβιο Χον Τάι Φάι, και τους Σεβασμιότατους Νικόλαο, Πέτρο και Σεβαστιανό, που με χειροτόνησαν καθώς και τους συγχειροτονούντες Επισκόπους Σεβασμιότατους, Νικόλαο, Ιωάννη και Γεώργιο, τους Ιερείς από όλες τις Εκκλησιαστικές επαρχίες που παρευρίσκονται και συλλειτούργησαν μαζί μας.

Ευχαριστώ τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη κ.κ. Δωρόθεο, [τον εκπρόσωπο του Σεβασμιότατου κ.κ. Δωρόθεου] τις Στρατιωτικές Αρχές και τις Πολιτικές Αρχές Α’ Β’ και Γ΄ Βαθμού που μας τιμήσατε με την παρουσία σας, ευχαριστώ τους παρόντες και όσους μας παρακολουθούν από την τηλεόραση και το διαδίκτυο, όσους θα ήθελαν να είναι εδώ μαζί μας αλλά λόγω της πανδημίας εμποδίζονται και όσους είναι νοερά ενωμένοι μαζί μας με την προσευχή.

Ας ζητήσουμε τώρα από τον Θεό να μας ευλογήσει όλους, ποιμένα και ποίμνιο, για να είμαστε λαός πιστός στο Λόγο του και αποφασισμένος να πράττει το καλό που ο Θεός επιθυμεί.

^1. Β΄ Σύνοδος Βατικανού, ποιμαντική διάταξη Gaudium and Spes 1

^2. Αποστολική Παραίνεση, Η Χαρά του Ευαγγελίου 26.