ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ
Ο Ιησούς βασιλεύει στις καρδιές των απλών και ταπεινών ανθρώπων. Το είχε πει ο ίδιος στην ομιλία του πάνω στο όρος με τους μακαρισμούς: «Μακάριοι οι φτωχοί τω πνεύματι διότι σ’ αυτούς ανήκει η βασιλεία των ουρανών» (Mθ. 5, 5). Το αληθινό μεγαλείο, η αληθινή εξουσία της Βασιλείας του Χριστού συνίσταται στο γεγονός ότι η εξουσία του ταυτίζεται με την υπηρεσία του. Ο ίδιος μας βεβαιώνει ότι «ο Υιός του ανθρώπου ήλθε στη γη όχι για να υπηρετηθεί αλλά για να υπηρετήσει». Αυτή η υπηρεσία έφθασε στο σημείο να δώσει τη ζωή του για μένα και για σας, για κάθε άνθρωπο. Η υπηρεσία που μας προσφέρει είναι η άπειρη αγάπη του Θεού. Αυτή η αγάπη γίνεται και το σύμβολο του τέλους της λειτουργικής χρονιάς που μας υπενθυμίζει το τέλος της ανθρώπινης ιστορίας και η ολοκλήρωση της ουράνιας Βασιλείας.
Στο τέλος αυτού του λειτουργικού έτους καλούμαστε όλοι να κάνουμε μία επίσημη ομολογία, που είναι ο καρπός της πνευματικής μας πορείας σε όλο αυτό το λειτουργικό έτος που σήμερα ολοκληρώνεται με τη γιορτή του Χριστού Βασιλιά. Να ομολογούμε, ως Εκκλησία, ότι για μας ο Ιησούς Χριστός είναι ο Βασιλιάς των καρδιών μα και του σύμπαντος κόσμου.
Αλλά για να κάνουμε αυτή την ομολογία πρέπει να ξέρουμε τι κάνει ένας Βασιλιάς και τι κάνει ο δικός μας Βασιλιάς, ο Χριστός.
Βασιλιάς είναι εκείνος που εκλέγεται ή ορίζεται για να εξασφαλίζει το καλό στο λαό του, να τον οργανώσει σε κοινότητα, να τον υπερασπίζεται και να τον υπηρετεί με δικαιοσύνη. Γι’ αυτό όλες οι φυλές του Ισραήλ, όπως ακούσαμε στο πρώτο σημερινό Ανάγνωσμα, εκλέγουν για Βασιλιά τους τον Δαβίδ, λέγοντάς του: «εμείς είμαστε οστό δικό σου και σάρκα δική σου. Σε σένα είπε ο Κύριος: εσύ θα ποιμάνεις το λαό μου Ισραήλ».
Ο κάθε Βασιλιάς πρέπει να έχει ένα ιδιαίτερο χάρισμα να μπορεί να κρατήσει ενωμένο το λαό του, να τον αγαπά και να του εξασφαλίζει την ελευθερία, την ευημερία. Να θυσιάζεται για το λαό του και να τον κάνει ευτυχισμένο, όπως προσπαθούν να κάνουν οι γονείς τα παιδιά τους.
Η κάθε μια και ο κάθε ένας από μας, ας διερωτηθεί: Υπάρχει στη ζωή μου κάποιος που μου συμπεριφέρεται κατ’ αυτόν τον τρόπο; Έχω επιλέξει το δικό μου Βασιλιά με κριτήρια σωστά; Με κριτήρια που δεν αφορούν μόνο το σώμα μου αλλά προπάντων την ψυχή μου; Που αφορούν το σήμερα, το αύριο και πάνω από όλα την αιωνιότητα;
Εσείς, αδελφοί μου και αδελφές μου, εγώ ποιον επιλέξαμε για Βασιλιά; Από ποιόν θέλουμε να εξαρτόμαστε; Σε ποιόν εμπιστευόμαστε τα πάντα, όλη τη ζωή μας; Ποιόν είμαστε πρόθυμοι καθημερινά να υπηρετούμε;
Η Εκκλησία έχει επιλέξει ως Βασιλιά της τον Ιησού Χριστό, διότι ήξερε να είναι Βασιλιάς ακόμη και εκείνων των δύο ληστών που ήταν δίπλα του κρεμασμένοι στο δικό τους σταυρό. Δεν ήταν απλώς δίπλα τους, αλλά τους συμπαραστεκόταν στη στιγμή της μεγάλης αδυναμίας τους, του σκληρού πόνου τους, στις τελευταίες στιγμές της ζωής τους. Στηρίζει τον πόνο και των δύο με διαφορετικό τρόπο. Ξέρει ότι είναι πολύ σκληρό να υποφέρεις και να μην έχεις κάποιον δίπλα σου, να σε στηρίξει, να σε βοηθήσει, να σου συμπαρασταθεί.
Ο Ιησούς τον ένα από τους δυο, τον συμπαραστέκεται αφήνοντάς τον ελεύθερο να εκφράσει την οργή του, τον βλαστημούμε και έλεγε: «’Αν είσαι ο Μεσσίας σώσε τον εαυτό σου κι εμάς». Ο Ιησούς δεν τον μαλώνει, δεν του απαντά, σέβεται την ελευθερία του. Τον άλλο ο Ιησούς τον συμπαραστέκεται με άλλο τρόπο, δίνοντάς του την ελπίδα για το μέλλον. Ο άλλος ληστής δεν τον χλευάζει, δεν τον προκαλεί, αλλά τον παρακαλεί. «Θυμήσου με Κύριε όταν έλθεις στη Βασιλεία σου». Ο Ιησούς του δίνει μια ελπίδα που σε λίγο θα γίνει πραγματικότητα: «Σήμερα θα είσαι μαζί μου στον Παράδεισο».
Εάν ο Ιησούς βοήθησε αυτούς τους δύο ληστές και κακούργους, σίγουρα θα συνεχίσει να βοηθά και εμένα και εσάς τώρα και στο μέλλον. Ποιος άλλος μπορεί να μας συμπεριφερθεί με τόση αγάπη; Μόνο ο Θεός που δεν αγαπά απλώς, αλλά είναι ο ίδιος η Αγάπη.
Αδελφοί μου και αδελφές μου, σήμερα που η Καθολική νεολαία εορτάζει τον Προστάτη της Χριστό Βασιλιά ας του ζητήσουμε να τους φωτίζει με το Πνεύμα του το Άγιο, ώστε μέσα στο σκοτάδι αυτού του κόσμου και των δυσκολιών της εκκοσμικευμένης κοινωνίας να νιώσουν πόσο ο Χριστός τους αγαπά και να μην τον περιφρονούν αλλά απαντώντας στην αγάπη Του να μην ξεχνούν αυτό που ακούστηκε στον Ιορδάνη ποταμό και στο όρος Θαβώρ από τον Ουράνιο Πατέρα: «Αυτός είναι ο Υιός ο αγαπητός, Αυτόν να ακούτε».
