Ο χρόνος είναι γεμάτος γιορτές της Παναγίας και ο κόσμος γεμάτος με ναούς αφιερωμένους στο όνομά της. Της έχουμε δώσει άπειρα χαϊδευτικά ονόματα και εκατομμύρια τοπωνύμια. Εκείνη δεν θέλει να την λατρεύουμε ούτε να την προσκυνούμε. Σε όλες τις γιορτές της μας δείχνει τον Υιό της και η κάθε γιορτή της μας φανερώνει την συμμετοχή της στο έργο του Υιού της, τη λύτρωσή μας.
Η πιο μεγάλη γιορτή της Παναγίας είναι η Κοίμηση και η Μετάστασή της στους ουρανούς διότι αυτά που φανερώνει η ζωή της γίνονται πραγματικότητα με τον θάνατό της όταν θριαμβεύτρια ανεβαίνει στον Ουρανό.
Σήμερα η Παναγία μας παρουσιάζεται στα αναγνώσματα ένδοξη, ντυμένη τον ήλιο, να στέκεται πάνω στο φεγγάρι και να είναι στεφανωμένη με 12 αστέρια, αλλά και ταπεινή να τρέχει, νεαρή γυναίκα, στα βουνά της Ιουδαίας να εξυπηρετήσει την ξαδέλφη της.
Η Εκκλησία μας ομολογεί ότι η Μαρία προστατεύτηκε προνομιακά από την προπατορική αμαρτία και γιορτάζει την Αμίαντη Σύλληψή της. Ποιητές, ζωγράφοι, γλύπτες, συγγραφείς και ιεροκήρυκες την έχουν εξυμνήσει. Εκείνη, μία εργαζόμενη νοικοκυρά της Ναζαρέτ, σύζυγος ενός ξυλουργού και μητέρα, με σκληραγωγημένα χέρια από τις εργασίες του σπιτιού και σκονισμένα πόδια, είναι η πρώτη που ακολουθεί τον Υιό της στις περιοδείες του για να κηρύξει την Βασιλεία του Πατέρα του, όχι του ξυλουργού αλλά του Ουράνιου. Είναι η πρώτη που ξεχωρίζει και αναγνωρίζει ποιος είναι ο Υιός της και ποια είναι η αποστολή του. Είναι η πρώτη πιστή.
Οικουμενικές Σύνοδοι από την Έφεσο το 431 ως το Τριδέντο το 1545 την αναγνωρίζουν και την διακηρύττουν ως Θεοτόκο, Μητέρα του Θεού, ως Αειπάρθενο πριν και μετά την γέννηση του Ιησού και ως αναμάρτητη σε όλη τη ζωή της. Το σώμα της μετά το θάνατό της δεν καταστράφηκε αλλά μεταστάθηκε στον ουρανό σε αναμονή της τελικής Ανάστασης όλων των πιστών. Αυτή η προστασία από τη φθορά και η μετάσταση του σώματος αυτής της γυναίκας που δεν γνώρισε την αμαρτία είναι αυτό που του πρέπει δικαιωματικά. Αυτό το σώμα της Παναγίας αποτέλεσε τον πιο άγιο και αμίαντο ναό του Θεού.
Για όλα τα μεγαλεία του Θεού στην ταπεινή του δούλη, τη Μαρία, δοξάζουμε και μεγαλύνουμε το Όνομά του σήμερα. Για όλες τις χάρες και όλες τις αρετές με τις οποίες την στόλισε. Όμως ο Θεός δεν την ανύψωσε στην δόξα του Ουρανού για τις χάρες με τις οποίες την στόλισε, αλλά για την αγάπη της, για την ταπεινότητα, την αγνότητά της, για την υπομονή και την πραότητά της. Επειδή πρόσφερε στο Θεό την τέλεια λατρεία της αγάπης, της δοξολογίας και της ευχαριστίας.
Η Παναγία δεν είναι μόνο Προστασία μας και Μητέρα μας αλλά μας δείχνει το παράδειγμα για το πώς να είμαστε άγιοι ναοί του Θεού στο σώμα και στην ψυχή, και πώς να λατρεύουμε το Θεό με ολόκληρη τη ζωή μας, όπως έκανε εκείνη. Καθώς ελπίζουμε ότι η δόξα της θα γίνει και δική μας, ας ζήσουμε όπως έζησε εκείνη.
