ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΜΜΑΟΥΣ
Η ευαγγελική περικοπή της τρίτης Κυριακής του Πάσχα, του Α Κύκλου μας παρουσιάζει για μελέτη μια από τις πιο γνωστές και ιδιαίτερα για την τοπική μας Εκκλησία αγαπητές σελίδες του Ευαγγελίου.
Στη σελίδα αυτή γίνεται λόγος για δύο μαθητές του Ιησού που φεύγουν από την πόλη της Ιερουσαλήμ και κατευθύνονται προς το χωριό Εμμαούς. Είναι δύο από τα τόσα πρόσωπα που παρευρέθηκαν στο θείο δράμα της σταύρωσης του Χριστού στην Ιερουσαλήμ και τώρα φεύγουν σκυθρωποί και απαρηγόρητοι.
Στο δρόμο όμως τους πλησιάζει ο Ιησούς ενώ τα μάτια τους αδυνατούν να τον αναγνωρίσουν. Τους λείπει το φως της πίστης. Ο Ιησούς προσποιείται πως αγνοεί τα γεγονότα που συνέβησαν στην Ιερουσαλήμ και ζητά να τα πληροφορηθεί. Ένας από αυτούς, ο Κλεόπας εξηγεί όλα όσα συνέβησαν στον Ιησού, τον προφήτη το δυνατό σε έργα και λόγια.
Ο Ευαγγελιστής αναφέρει το όνομα μόνο του ενός από τους δύο μαθητές, του Κλεόπα. Αυτό σημαίνει ότι ο δεύτερος μαθητής που δεν αναφέρεται το όνομά του, στην πραγματικότητα είναι όλα εκείνα τα πρόσωπα που θα διαβάσουν αυτό το κείμενο, η κάθε μια και ο καθένας μας που ακούσαμε στην Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία αυτή την ευαγγελική περικοπή.
Ο Κλεόπας διηγείται στον Ιησού όσα συνέβησαν στην Ιερουσαλήμ και φθάνει μέχρι το σημείο που οι μυροφόρες γυναίκες ανάφεραν ότι ο Ιησούς είναι ζωντανός. Ο περαστικός τους καλεί να σκεφθούν στη σημασία που έδιναν οι Γραφές για τον Ιησού. Ειδικά στη σχέση ανάμεσα στο πάθος και τη δόξα.
Οι τρεις φθάνουν στο χωριό και ο περαστικός θέλησε να συνεχίσει πιο πέρα, όμως είναι εκείνοι όμως τον πιέζουν να μείνει μαζί τους.
"Μείνε μαζί μας Κύριε, διότι βραδιάζει», του λένε.
Είναι ένα βράδυ όχι μόνο χρονολογικό, αλλά και μεταφορικό. Χωρίς το Χριστό η ζωή μας είναι σκοτεινή. Είναι πάντα βράδυ, δεν μπορούμε να χαρούμε το φως της ημέρας!
Στο Τραπέζι της Εμμαούς ο Ιησούς παίρνει το ψωμί, το ευλογεί, το τεμαχίζει και το δίνει στους δύο μαθητές. Τότε ανοίχτηκαν τα μάτια τους. Τον αναγνώρισαν αλλά εκείνος έγινε άφαντος. Άφαντος δε σημαίνει και απών. Αντίθετα παραμένει μέσα στην καρδιά τους που τώρα σκιρτά από χαρά και τρέχουν πίσω στην Ιερουσαλήμ να συναντήσουν τους φοβισμένους αδελφούς και να τους αναγγείλουν την Ανάσταση του Χριστού, να διηγηθούν στους ένδεκα ότι τους συνέβη στο δρόμο και στο σπίτι και πως τον αναγνώρισαν στον τεμαχισμό του άρτου.
Οι δύο μαθητές έφυγαν από την Αγία πόλη, από τη συντροφιά του Ιησού. Αναζητούν άλλους δρόμους. Δρόμους που τους οδηγούν στη μοναξιά και στην απομόνωση. Όμως μετά από αυτή τη συνάντηση, όλα αλλάζουν. Επιστρέφουν πίσω στην Ιερουσαλήμ για να αναγγείλουν με χαρά το Ευαγγέλιο και τη συνάντηση που είχαν με τον Αναστημένο, που τους ερμήνευσε τις Γραφές και τους έκαμε τις καρδιές.
Αυτή η διαδρομή είναι η διαδρομή που ο χριστιανός κάνει κάθε Κυριακή μαζί με το Χριστό.
Δυστυχώς κάποιες φορές θέλουμε να φύγουμε από την πραγματικότητα, από τη συντροφιά των άλλων για να ψάξουμε άλλους δρόμους. Είμαστε κουρασμένοι από τις συνήθεις εμπειρίες μας και ψάχνουμε κάτι το διαφορετικό, κάτι το καινούριο. Φεύγουμε για τη δική μας Εμμαούς!
Όμως πολύ σύντομα συνειδητοποιούμε ότι κάποιος συνοδοιπορεί μαζί μας. Δεν μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε ποιος είναι γιατί ακόμη τα μάτια μας είναι κλειστά. Περιμένουν κάποιο φως να τα ανοίξει και να δούμε την πραγματικότητα. Και αυτό συμβαίνει κάθε φορά που συμμετέχουμε στη Θεία Λειτουργία και ιδιαίτερα την ημέρα της Κυριακής που οι μαθητές της Εμμαούς δεν είναι μόνο δύο αλλά πολύ περισσότεροι!
Εκεί στον Ενοριακό μας Ναό το πρόσωπό μας από σκυθρωπό γίνεται χαρούμενο και φεύγουμε για να μεταδώσουμε και στους άλλους αδελφούς που θα συναντήσουμε στη διάρκεια της εβδομάδας τη χαρά του Ευαγγελίου, τη χαρά που μας έδωσε η παρουσία του Αναστημένου Χριστού, με το λόγο του και τον τεμαχισμό του άρτου.
Και σήμερα μας ερμηνεύει τις Γραφές και μας καίει τις καρδιές αλλά και εμείς ως Εκκλησία της Μητρόπολης παντός Αιγαίου ακατάπαυστα από το έτος 1993 επαναλαμβάνουμε λέγοντας ή και ψάλλοντας:
“Μείνε μαζί μας Κύριε».
