ΟΓΔΟΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΚΥΚΛΟΣ Γ

ΟΓΔΟΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΚΥΚΛΟΣ Γ. Συχνά μιλούμε για αδελφοσύνη και ο Κύριος μας βοηθά αληθινά να ζήσουμε αδελφωμένοι, μας βοηθά με χίλιους δυο τρόπους, λέγοντάς μας  ξεκάθαρα  ότι δεν αρκεί να ζούμε μαζί για να ζούμε αδελφωμένοι. Μπορούμε να ζούμε μαζί  δύο και τρεις και τέσσερεις και δέκα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σ’ αυτή την ομάδα ή την κοινότητα υπάρχει και ο σωστός δρόμος. Ένας τυφλός εν μπορεί να οδηγείται από έναν άλλο τυφλό: θα πέσουν και οι δύο στο λάκκο.  Ο οδηγός μας πρέπει  να είναι ο ίδιος ο Κύριος, πρέπει να αναζητούμε το φως όχι στις γνώμες των ανθρώπων  αλλά στη διδασκαλία του Ιησού , στο λόγο του, στη θεϊκή του Αποκάλυψη, οφείλουμε να συχνά να συναζόμαστε στο όνομά του, διότι ο ίδιος μας βεβαιώνει ότι «όπου είναι δύο ή τρεις  ενωμένοι στο όνομά μου, τότε είμαι και εγώ ανάμεσά τους». 

Ο Ιησούς με το λόγο του σήμερα θέλει να προφυλάξει από ένα κίνδυνο πολύ γνωστό και πολύ συνηθισμένο, που είναι η τάση που έχουμε να κατακρίνουμε τους άλλους, χωρίς να αναγνωρίζουμε τα δικά μας σφάλματα, τα δικά μας ελαττώματα. " Γιατί κοιτάζεις το άχυρο που είναι στο μάτι του αδελφού σου και δεν κοιτάζεις το δοκάρι που είναι στο δικό σου μάτι;»

Συχνά έχουμε την τάση να κρίνουμε τους άλλους, να βλέπουμε κάθε τι που δεν πάει καλά στους άλλους, να βλέπουμε όλο το κακό που υπάρχει στον κόσμο και πιστεύουμε ότι γι’ αυτό φταίνε μόνο οι άλλοι.

Πολύ σπάνια αναγνωρίζουμε τα δικά μας ελαττώματα, τα δικά μας σφάλματα. Ίσως σκεπτόμαστε ότι τα δικά μας ελαττώματα δεν ενοχλούν τους άλλους, παρά μόνο τα ελαττώματα των άλλων ενοχλούν εμάς,  γι' αυτό και θέλουμε να τα διορθώσουμε στους άλλους, έτσι όμως  κάνουμε πιο δύσκολη τη ζωή των άλλων. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να κοιτάξουμε τον εαυτό μας, με μία ειλικρίνεια  και ταπεινοσύνη. Δεν είναι σωστό να δικαιολογούμε πάντα  τον εαυτόν μας και να κατακρίνουμε τον αδελφό μας. Αυτό είναι ξένο προς το ευαγγέλιο. Ξένο προς την χριστιανική διδασκαλία. Μόνο αναγνωρίζοντας τα δικά μας ελαττώματα θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε και τους άλλους διότι θα καταλάβουν ότι σε μας υπάρχει πραγματικά μια αδελφική καρδιά, γεμάτη από αυθεντική αγάπη και όχι από εγωισμό και μνησικακία.

Η υποκρισία είναι ένα αγιάτρευτο κακό και όταν αυτή ριζώνει μέσα στην καρδιά μας  τότε οι ρίζες της  είναι τόσο βαθιές και δυνατές  που μπορεί να καταστρέψουν και να σκοτώσει κάθε αλήθεια που υπάρχει μέσα της.

Όλη αυτή η ακαταστασία της καρδιάς δημιουργεί  το σκοτάδι. Από αυτό το σκοτάδι δεν μπορεί να δημιουργηθεί το φως. Από το ψέμα  δεν μπορεί να βγει η ξεκάθαρη αλήθεια. Από τον εγωισμό  ποια ταπεινοσύνη μπορεί να γεννηθεί;  Από την υποκρισία μήπως είναι δυνατόν να βγει προς τα έξω μία υγιής και σωστή ηθική; Όποιος βρίσκεται στη λάσπη δεν μπορεί παρά να μιλά για βρωμιές.

Όταν ο εγωισμός, το ψέμα και η μνησικακία κυριαρχούν στην ψυχή του ανθρώπου τότε ζει μέσα στην τυφλότητα.  Αυτά είναι καρποί της υπερηφάνειας που φθείρει την ψυχή του ανθρώπου. Ο Ιησούς  έζησε μέσα σ’ ένα  τέτοιο κόσμο, υποκρισίας, φθόνου και μίσους που οδήγησε στο σταυρό.

Κάθε χριστιανός έχει  μία κλήση προς την αγάπη και οφείλει να γίνεται καθημερινά το φως για τον άλλο, για όλους τους άλλους. Πρέπει να είναι φως μέσα στο κόσμο. Φως που δεν παράγει ο εαυτός τους αλλά το παίρνει από το φως το αληθινό που είναι ο ίδιος ο Χριστός.  Αυτή η εικόνα βιώνεται τόσο δυνατά όταν τη νύκτα του Πάσχα ο κάθε πιστός  ανάβει το κεράκι που κρατά στο χέρι από την Πασχαλινή λαμπάδα που συμβολίζει τον Αναστημένο Χριστό. Το Χριστό που είναι το  φως το αληθινό που μπορεί φωτίσει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο αυτό. Να γίνει και εκείνος φως μαζί με τον Χριστό. «Εσείς είστε το φως του κόσμου» λέει ο Κύριος στους μαθητές του.

Για να γίνει ο χριστιανός αληθινό φως που θα οδηγεί και τον αδελφό του,  πρέπει πρώτα να καθαρίσει  τον εαυτόν του  από κάθε αμαρτία, πάθος, παράβαση. Πρέπει να αφαιρέσει  από το μάτι του το δοκάρι  του κακού  που τον εμποδίζει να δει το καλό, για να μπορέσει πράγματι να βοηθήσει τους άλλους. Κανένας τυφλός  δεν μπορεί να σκεφθεί να γίνει το φως  στους άλλους. Κανένας υποκριτής  δεν μπορεί να διδάξει  στους άλλους  πως μπορούν να βιώσουν την τέλεια τιμιότητα. Από κάποιο άνθρωπο που δεν είναι τίμιος ποτέ δεν μπορεί να γεννηθεί η τιμιότητα.

Ας ζητήσουμε λοιπόν αδελφοί μου και αδελφές μου από τον Κύριο να καταστήσει την καρδιά μας όμοια με τη δική του για να κτυπά μόνο από αγάπη και να γίνει φωτεινή και λαμπερή για να φωτίζει τα δικά μας βήματα αλλά και των άλλων. Αμήν 

 

κοινοποίηση άρθρου:

Περισσότερα

Διαβάστε ακόμη

Η Σύνοδος της Νίκαιας (3ο Μέρος) Πολιτικές και Εκκλησιαστικές συνέπειες

Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ (3ο μέρος)  ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ    Ο Μέγας Κωνσταντίνος στην εκτίμηση του ανατολικού Χριστιανισμού    Όπως αναφέραμε στο προηγούμενο κείμενο, η Σύνοδος