Ήταν επτά το πρωί. Με ένα συμπαθή τόνο, αλλά συνεχόμενο ο Τόλης ο ψαράς, με ξύπνησε λέγοντάς μου: « Υπναρά, ξύπνα»! Εγώ ήδη επέστρεψα από το ψάρεμα. Αν ήξερες…. Αυτό το πρωί …. Ένα θέαμα …. Η αυγή , Το γλυκοχάραμα…. Η ανατολή του ηλίου»!

Δεν με ξύπνησαν, τόσο τα λόγια του, όσο η περιγραφή ή καλύτερα η μαγεία που φαινόταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του: μου διηγιόταν το θέαμα των χρωμάτων και τις αντανακλάσεις μεταξύ ήλιου, θάλασσας και ουρανού.
Την επομένη ημέρα, και οι δυο μας στις τέσσερεις το πρωί ήμαστε ήδη πάνω στη βάρκα για ψάρεμα με μάτια ορθάνοικτα και την καρδιά πλημμυρισμένη από το θαύμα της δημιουργίας.
Μιμούμενος τον φίλο μου Τόλη, και σε σένα που τώρα διαβάζεις αυτές τις γραμμές , θα ήθελα να πω , εάν μου το επιτρέπεις: « Σήκω, υπναρά!¨…. Δεν είναι μια επίπληξη , αλλά μια βοήθεια που σου προσφέρω να συνειδητοποιήσεις μια πραγματικότητα που δεν προσφέρει νυσταλέα θεάματα, ή χειρότερα ακόμη κοιμισμένα. Είναι πολλά τα θαυμάσια που ο Θεός βάζει μπρός στα μάτια μας κάθε μέρα, κάθε στιγμή και με χίλιους δυο τρόπους.
Σκέψου ότι το θέαμα της χαραυγής και της ανατολής του ηλίου στη θάλασσα συμβαίνει κάθε πρωί, αλλά επαναλαμβάνεται συνεχώς για τον άνθρωπο, σε διάφορα πλάτη και μήκη του κόσμου και είναι σε συνεχή θέα. Σκέψου στα θεάματα, όχι μόνο του μακρόκοσμου, αλλά και αυτά του μικρόκοσμου, που δεν είναι λιγότερο αξιοθαύμαστα για όλους, για σένα για μένα.
Μπορούμε λοιπόν να κοιμόμαστε; Σίγουρα πρέπει να κοιμηθούμε, διότι για τον άνθρωπο και ο ύπνος είναι ένα θέαμα που του προσφέρει ο Θεός. Αν όμως έχεις συνειδητοποιήσει ότι, η αγάπη του «αγρυπνεί» πάνω σου και για σένα με ένα πλούσιο και απερίγραπτο θέαμα, τότε συνέχισε να προσφέρεις τον καλύτερο εαυτό σου ακόμη και όταν κοιμάσαι.
Γι’ αυτή τη συνείδηση, ακόμη και στον υποχρεωτικό ύπνο σου, θα έχεις μια «άγρυπνη καρδιά», διότι σε κάθε κτύπο της θα απαντάς: «Ευχαριστώ».