Ξέρω ποιος είσαι!
 

Όχι πάντα, αλλά συχνά μου συμβαίνει να χρησιμοποιώ το «εσύ» κάθε φορά που συναντώ πρόσωπα που συναντιόμαστε για πρώτη φορά και έχουμε μια πρώτη συζήτηση μεταξύ μας. Εν γένει αυτό μου πάει και μ’ αρέσει. Αλλά μια φορά αντιμετώπισα μία περίεργη αντίδραση: «Μήπως είμαστε αδέλφια»; – «Είμαστε αδέλφια»; Με ρώτησε κάποιος!

Και σε σένα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, σου λέω ότι δεν γνωρίζω το όνομά σου. Ούτε τι κάνεις, ούτε πόσο αξίζει η ζωή σου, ούτε πόσα κατέχεις.
Αλλά ούτε κι εσύ γνωρίζεις ποιος είσαι μέχρι να γνωρίσεις τον πατέρα σου.
Και όμως αποκαλούμαστε με το επίθετο του πατέρα μας. Ο πατέρας μας είναι που μας προσδιορίζει, εκείνος είναι που δείχνει ποιος είσαι, πόσα κατέχεις και πόσο σημαντικός είσαι.
Όποιος δεν γνωρίζει τον πατέρα, ζει ένα είδος ορφάνιας και μένει άγνωστος στον εαυτό του και στους άλλους.

Εγώ δεν σε γνωρίζω. Αλλά ξέρω ποιος είσαι και πόσο αξίζεις. Ξέρω ποιος είσαι, διότι γνωρίζω τον Πατέρα σου: Είναι ο Θεός. Ξέρω πόσο αξίζεις διότι γνωρίζω, ότι ο Θεός, ο Πατέρας μου και ο Πατέρας σου, σε αγαπά, σε αγαπά απείρως και δεν μπορεί να σ’ αγαπά λιγότερο, ή ακόμη χειρότερο να μη σ’ αγαπά.
Τι όμορφο που είναι να ανακαλύπτουμε, ότι είμαστε παιδιά του Θεού «όνομα και πράγμα»! Είναι ο μοναδικός κοινός ονοματοθέτης, που καθιστά εξ ίσου σημαντικούς όλους τους ανθρώπους της γης, κάθε φυλής και έθνους, κάθε ηλικίας και κοινωνικής θέσης, κάθε πίστης και θρησκείας. Όλοι ίσοι, διότι όλοι γίνονται απείρως σημαντικοί εξ αιτίας της προσωπικής και αιώνιας αγάπης του Θεού.

Είναι η προϋπόθεση από την οποία προέρχεται το γεγονός ότι όλοι οι κάτοικοι της γης είναι «καθολικοί» έχουν δηλαδή το Θεό-Αγάπη ως Πατέρα τους και μεταξύ τους δεν μπορούν παρά να είναι αδέλφια.