Να περπατάς ή να πετάς;
 

Ο προσωπικός μου γιατρός, βλέποντας την λεπτότητα της επέμβασης, που συνιστά ένα χειρούργο: «πήγαινε στο όνομά μου και πες του, ότι θέλεις να χειρουργηθείς από εκείνον». Μπροστά μου, τηλεφώνησε σ’ αυτό το φίλο του, λαμπρό επιστήμονα στην ιατρική και τελειώνοντας του λέει: «σου τον εμπιστεύομαι».
Ακόμη και οι φίλοι μου ήταν ανήσυχοι και ήθελαν να μου βρουν κάποιο ειδικό. Αφού συμφώνησαν και αυτοί με το γιατρό μου, μου συνέστησαν και εκείνοι τον ίδιο γιατρό που χαρακτήριζαν ως «αλάνθαστο χέρι». Τόσο που απέρριπταν κάθε περίπτωση αποτυχίας.
Μετά από μια τέτοια σύσταση, αισθανόμουν ήρεμος και δυνατός. Όποιος μάθαινε ποια εγχείριση προβλεπόταν να κάνω, αμέσως ζητούσε να μάθει, ποιος θα είναι ο χειρούργος. Αποκαλύπτοντας το όνομά του όλοι με βεβαίωναν για την επιτυχή εκλογή μου.
Το βράδυ πριν από την εγχείριση έκανα όλες τις προβλεπόμενες προετοιμασίες, ιατρικές και δίαιτας.

«Εσύ το κρεβάτι 14 θα χειρουργηθείς αύριο το πρωί πρώτος». Συγνώμη αλλά ποιος θα είναι ο χειρούργος; – Ο Σ….
Αφού ήμουν εμπιστευμένος , τη νύχτα κοιμήθηκα ήσυχος. Μες τις 10 έφθασε η νοσοκόμα: «Εσείς δεν θα κάνετε σήμερα την εγχείριση, αλλά αύριο το πρωί, διότι τώρα υπάρχει ένα έκτακτο περιστατικό». Συγνώμη αλλά αύριο το πρωί θα είναι εδώ ο γιατρός Σ…..;
Ενδεχομένως! 

Άρχισαν να μειώνονται οι ελπίδες.
Θα ήθελα να περιγράψω το πώς μέσα μου άρχισαν σταδιακά να ωριμάζει η ιδέα να εγκαταλείψω την ιδέα του Μοναδικού.
Άρχισα να αμφιβάλλω αν τελικά θα συναντήσω τον καθηγητή κ. Σ….. άρχισα να κάνω ασκήσεις να εμπιστεύομαι και τυφλά το Θεό.
Εξ άλλου ποιος καλύτερος από Αυτόν;

Το επόμενο πρωί, γύρω στο μεσημέρι, ένας νοσοκόμος κοιτάζει τον αριθμό του κρεβατιού μου. Αμέσως του λέω το όνομά μου και ότι πρέπει να χειρουργηθώ από τον καθηγητή κ. Σ…… Ο νοσοκόμος αφημένος κάπως παίρνει το κρεβάτι μου, το κυλάει προς το διάδρομο, το παραδίνει σε ένα συνάδελφό του στον οποίο όμως δεν είπε το όνομά μου, αλλά: «πάρε το κρεβάτι 14 και πήγαινέ το στην είσοδο του χειρουργείου»
Βρέθηκα χωρίς όνομα, ήμουν … απλός ένας αριθμός, ονομαζόμουν «κρεβάτι 14». Όμως υπήρχε ακόμη σε μένα μία κρυφή ελπίδα, έστω να συναντήσω στο χειρουργείο τον καθηγητή κ. Σ

Αλλά μπαίνοντας είδα τρις χειρούργους με πράσινες μπλούζες, άγνωστους.
Όταν λείπει η γη κάτω από τα πόδια σου, είναι η στιγμή να πετάς!