Μια φορά δοκίμασα πόσο είναι σημαντικό να έχεις ευσπλαχνία προς τους άλλους, όπως την εξασφαλίζουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας και όπως την δεχόμαστε από το Θεό.
Είχα κάνει ένα μεγάλο σφάλμα που όλοι μπορούσαν να το διαπιστώσουν. Γι’ αυτό και δεν τολμούσα να προσπαθήσω να δικαιολογηθώ μπροστά στους άλλους. Το λάθος μου ήταν ολοφάνερο.
Παρόλο όμως που είχα συνειδητοποιήσει την ενοχή μου, κατάφερνα με τη σκέψη μου να βρίσκω χίλιες δυο δικαιολογίες για να συγχωρηθώ ή έστω να διώξω από πάνω μου τις τύψεις και την ευθύνη μου.
Τότε σκέφτηκε το λόγο του Ιησού «Θα μετρηθείτε με το ίδιο μέτρο που μετράτε τους άλλους».
Κατάλαβα τότε πως μπορώ να αισθάνομαι αθώος μόνο όταν χρησιμοποιώ ευσπλαχνία για τον πλησίον σου: είναι δεδομένο πως «η ευσπλαχνία που προσφέρεις στον άλλο θα σου ξαναδοθεί πολλαπλάσια».
