ΜΗΝΥΜΑ URBI ET ORBI
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ
ΠΑΣΧΑ 2022
Κεντρικός εξώστης της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου
Κυριακή, 17 Απριλίου 2022
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, Χριστός Ανέστη!
Ο Ιησούς, ο Εσταυρωμένος, Ανέστη! Έρχεται ανάμεσα σε αυτούς που τον θρηνούν, κλεισμένοι στο σπίτι, γεμάτοι φόβο και αγωνία. Έρχεται κοντά τους και τους λέει: «Ειρήνη σ’ εσάς!» (Ιω 20,19). Δείχνει τις πληγές στα χέρια και τα πόδια του, την πληγή στην πλευρά του: δεν είναι φάντασμα, είναι ακριβώς Αυτός, ο ίδιος Ιησούς που πέθανε στον σταυρό και ήταν στον τάφο. Μπροστά στα δύσπιστα μάτια των μαθητών, επαναλαμβάνει: «Ειρήνη σ’ εσάς!» (στ. 21).
Και τα δικά μας μάτια είναι επίσης δύσπιστα, σε αυτό το Πάσχα του πολέμου. Έχουμε δει πάρα πολύ αίμα, πάρα πολλή βία. Και οι καρδιές μας έχουν γεμίσει φόβο και αγωνία, ενώ τόσοι πολλοί από τους αδελφούς και τις αδελφές μας έπρεπε να κλειστούν μέσα για να προστατευθούν από τις βόμβες. Δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι ο Ιησούς αναστήθηκε αληθινά, ότι πραγματικά νίκησε τον θάνατο. Μήπως τούτο να είναι μια ψευδαίσθηση; Καρπός της φαντασίας μας;
Όχι, δεν είναι ψευδαίσθηση! Σήμερα περισσότερο από ποτέ αντηχεί η τόσο αγαπητή στη Χριστιανική Ανατολή διακήρυξη του Πάσχα: «Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!». Σήμερα περισσότερο από ποτέ έχουμε ανάγκη από Αυτόν, στο τέλος μιας Τεσσαρακοστής που δεν φαίνεται να θέλει να τελειώσει. Έχουμε δύο χρόνια πανδημίας πίσω μας, που έχουν αφήσει βαριά σημάδια. Ήρθε η ώρα να βγούμε από το τούνελ μαζί, χέρι-χέρι, ενώνοντας τις δυνάμεις και τους πόρους μας… Και, αντ’ αυτού, δείχνουμε ότι μέσα μας δεν υπάρχει ακόμα το πνεύμα του Ιησού, υπάρχει ακόμα το πνεύμα του Κάιν, ο οποίος βλέπει τον Άβελ όχι ως αδελφό, αλλά ως αντίπαλο και σκέφτεται πώς να τον εξαλείψει. Έχουμε ανάγκη τον Σταυρωθέντα Αναστημένο για να πιστέψουμε στη νίκη της αγάπης, να ελπίζουμε στη συμφιλίωση. Σήμερα περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε Αυτόν, ο οποίος έρχεται ανάμεσά μας και μας λέει ξανά: «Ειρήνη σ’ εσάς!».
Μόνο Αυτός μπορεί να το κάνει. Μόνο Αυτός έχει το δικαίωμα σήμερα να μας αναγγείλει την ειρήνη. Μόνο ο Ιησούς: επειδή κουβαλάει τις πληγές, τις δικές μας πληγές. Αυτές οι πληγές του είναι δικές μας δύο φορές: δικές μας διότι εμείς τις προκαλέσαμε σε Αυτόν, με τις αμαρτίες μας, με τη σκληρότητα της καρδιάς μας, από το αδελφοκτόνο μίσος. Κα είναι δικές μας διότι Αυτός τις κουβαλάει για εμάς, δεν τις εξάλειψε από το ένδοξο Σώμα του, θέλησε να τις κρατήσει για πάντα μαζί του. Είναι μια ανεξίτηλη σφραγίδα της αγάπης του για εμάς, μια αιώνια μεσιτεία για να τις δει ο ουράνιος Πατέρας και να ελεήσει εμάς και ολόκληρο τον κόσμο. Οι πληγές στο σώμα του αναστημένου Ιησού είναι το σημείο του αγώνα που Αυτός πολέμησε και κέρδισε για εμάς, με τα όπλα της αγάπης, για να έχουμε ειρήνη, να είμαστε εν ειρήνη, να ζούμε εν ειρήνη.
Κοιτάζοντας εκείνες τις ένδοξες πληγές, τα δύσπιστα μάτια μας ανοίγουν, οι σκληρές καρδιές μας ξεκλειδώνονται και αφήνουν να εισέλθει το άγγελμα του Πάσχα: «Ειρήνη σ’ εσάς!».
Αδελφοί και αδελφές, ας αφήσουμε την ειρήνη του Χριστού να εισέλθει στη ζωή μας, στα σπίτια μας, στις χώρες μας!
Ειρήνη στη μαρτυρική Ουκρανία, που δοκιμάζεται τόσο σκληρά από τη βία και την καταστροφή του σκληρού και παράλογου πολέμου στον οποίο παρασύρθηκε. Σε αυτή τη φοβερή νύχτα βασάνων και θανάτου, μια νέα αυγή ελπίδας ας ανατείλει σύντομα! Ας επιλεγεί η ειρήνη. Σταματήστε να επιδεικνύεται τους μύες σας ενώ οι άνθρωποι υποφέρουν. Σας παρακαλώ, σας παρακαλώ: ας μην συνηθίσουμε στον πόλεμο, ας δεσμευτούμε όλοι να φωνάξουμε δυνατά για ειρήνη, από τα μπαλκόνια και στους δρόμους! Ειρήνη! Όποιος έχει την ευθύνη των εθνών, ας ακούσει την κραυγή για ειρήνη των λαών. Ας ακούσει αυτό το ανησυχητικό ερώτημα που έθεσαν οι επιστήμονες πριν από σχεδόν εβδομήντα χρόνια: «Θα βάλουμε τέλος στην ανθρωπότητα ή θα μπορέσει η ανθρωπότητα να εγκαταλείψει τον πόλεμο;» (Μανιφέστο Ράσελ-Αϊνστάιν, 9 Ιουλίου 1955).
Φέρω στην καρδιά μου όλα τα πολυάριθμα θύματα των Ουκρανών, τα εκατομμύρια των προσφύγων και των εσωτερικά εκτοπισμένων, τις διαιρεμένες οικογένειες, τους ηλικιωμένους που έμειναν μόνοι, τις κατεστραμμένες ζωές και τις κατεδαφισμένες πόλεις. Έχω στα μάτια μου το βλέμμα των παιδιών που έχουν μείνει ορφανά και διαφεύγουν από τον πόλεμο. Κοιτάζοντάς τους, δεν μπορούμε παρά να ακούσουμε την κραυγή του πόνου τους, μαζί με αυτή των πολλών άλλων παιδιών που υποφέρουν σε όλο τον κόσμο: εκείνων που πεθαίνουν από την πείνα ή την έλλειψη φροντίδας, εκείνων που είναι θύματα κακοποίησης και βίας, και εκείνων στον οποία έχει στερηθεί το δικαίωμα να γεννηθούν.
Εν μέσω της οδύνης του πολέμου υπάρχουν επίσης ενθαρρυντικά σημεία, όπως οι ανοιχτές πόρτες πολλών οικογενειών και κοινοτήτων που υποδέχονται μετανάστες και πρόσφυγες σε όλη την Ευρώπη. Είθε αυτές οι πολυάριθμες πράξεις φιλανθρωπίας να γίνουν ευλογία για τις κοινωνίες μας, οι οποίες συχνά υποβαθμίζονται από τόσο εγωισμό και ατομικισμό, και να τις βοηθήσουν να γίνουν κοινωνίες φιλόξενες προς όλους.
Είθε η σύρραξη στην Ευρώπη να μας κάνει να ανησυχούμε περισσότερο και μπροστά σε άλλες καταστάσεις έντασης, οδύνης και πόνου, που επηρεάζουν πάρα πολλές περιοχές του κόσμου και δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να ξεχάσουμε.
Είθε να υπάρξει ειρήνη για τη Μέση Ανατολή, που τη σπαράσσουν χρόνια διχασμοί και συγκρούσεις. Αυτή τη λαμπρή ημέρα ας ζητήσουμε ειρήνη για την Ιερουσαλήμ και ειρήνη για όσους την αγαπούν (βλ. Ψλ 121 [122]), Χριστιανούς, Εβραίους, Μουσουλμάνους. Είθε Ισραηλινοί, Παλαιστίνιοι και όλοι οι κάτοικοι της Αγίας Πόλης, μαζί με τους προσκυνητές, να βιώσουν την ομορφιά της ειρήνης, να ζήσουν αδελφικά και να έχουν ελεύθερη πρόσβαση στους Αγίους Τόπους με αμοιβαίο σεβασμό για τα δικαιώματα του καθενός.
Είθε να υπάρξει ειρήνη και συμφιλίωση για τους λαούς του Λιβάνου, της Συρίας και του Ιράκ, και ιδιαιτέρως για όλες τις χριστιανικές κοινότητες που ζουν στη Μέση Ανατολή.
Είθε να υπάρξει ειρήνη και για τη Λιβύη, ώστε να βρει σταθερότητα μετά από χρόνια εντάσεων, και για την Υεμένη, η οποία υποφέρει από μια ξεχασμένη σύγκρουση με συνεχή θύματα: η εκεχειρία που υπογράφηκε τις τελευταίες ημέρες είθε να μπορέσει να αποκαταστήσει την ελπίδα στον πληθυσμό.
Ας ζητήσουμε από τον αναστημένο Κύριο το δώρο της συμφιλίωσης για τη Μιανμάρ, όπου επιμένει ένα δραματικό σενάριο μίσους και βίας, και για το Αφγανιστάν, όπου οι επικίνδυνες κοινωνικές εντάσεις δεν εκτονώνονται και όπου μια δραματική ανθρωπιστική κρίση βασανίζει τον πληθυσμό.
Είθε να επικρατήσει ειρήνη για ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο, ώστε η εκμετάλλευση της οποίας είναι θύμα και η αιμορραγία που προκλήθηκε από τις τρομοκρατικές επιθέσεις -ιδιαίτερα στην περιοχή του Σαχέλ- να σταματήσει και να βρεθεί συγκεκριμένη υποστήριξη υπέρ της αδελφοσύνης των λαών. Ας ανακαλύψει ξανά η Αιθιοπία, που πλήττεται από μια σοβαρή ανθρωπιστική κρίση, τον δρόμο του διαλόγου και της συμφιλίωσης, και ας τερματιστούν οι βιαιότητες στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Ας μην παύσει η προσευχή και η αλληλεγγύη για τους πληθυσμούς της ανατολικής Νότιας Αφρικής, που επλήγησαν από καταστροφικές πλημμύρες.
Είθε ο αναστημένος Χριστός να συνοδεύει και να βοηθά τους πληθυσμούς της Λατινικής Αμερικής, που σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν δει τις κοινωνικές τους συνθήκες να χειροτερεύουν σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς της πανδημίας, που επιδεινώνονται επίσης από κρούσματα εγκληματικότητας, βίας, διαφθοράς και διακίνησης ναρκωτικών.
Ας ζητήσουμε από τον Αναστημένο Κύριο να συνοδεύσει τον δρόμο της συμφιλίωσης που ακολουθεί η Καναδική Καθολική Εκκλησία με τους αυτόχθονες πληθυσμούς. Είθε το Πνεύμα του Αναστάντος Χριστού να θεραπεύσει τις πληγές του παρελθόντος και να προδιαθέσει τις καρδιές στην αναζήτηση της αλήθειας και της αδελφοσύνης.
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, κάθε πόλεμος φέρνει μαζί του συνέπειες που επηρεάζουν όλη την ανθρωπότητα: από τη θλίψη στο δράμα των προσφύγων, στην οικονομική και επισιτιστική κρίση της οποίας μπορούμε ήδη να δούμε τα αποτελέσματα. Μπροστά στα συνεχιζόμενα σημεία του πολέμου, καθώς και στις πολλές οδυνηρές ήττες της ζωής, ο Χριστός, ο νικητής της αμαρτίας, του φόβου και του θανάτου, μας προτρέπει να μην παραδοθούμε στο κακό και στη βία.
Αδελφοί και αδελφές, ας αφήσουμε τον εαυτό μας να νικηθεί από την ειρήνη του Χριστού! Η ειρήνη είναι δυνατή, η ειρήνη είναι καθήκον, η ειρήνη είναι πρωταρχική ευθύνη όλων!
———————–
Μετάφραση: π.Λ