ΜΕΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Σήμερα η Εκκλησία δεν εορτάζει απλά ένα προνόμιο της Παναγίας, ούτε βέβαια και την Προστάτισσα των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά τη συμμετοχή της Παναγίας και κατά συνέπεια και τη δική μας στην ένδοξη ζωή του Αναστημένου Χριστού. Αυτό είναι το θεολογικό περιεχόμενο της μεγάλης σημερινής πανήγυρης.
Αυτό είναι και το μήνυμα που ο Απόστολος Παύλος αναγγέλλει στους Κορινθίους: “ Ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς, κάνοντας την αρχή για την ανάσταση όλων των νεκρών….” Το ίδιο μήνυμα αναγγέλλεται και στο Προοίμιο της σημερινής θείας λειτουργίας: “ την κατέστησες αρχή και τύπο της Εκκλησίας που πρόκειται να ολοκληρωθεί στο μέλλον και βέβαιο τεκμήριο παρηγοριάς και ελπίδας για τον πορευόμενο εδώ στη γη λαό σου”.
Τελώντας σήμερα την εορτή της Κοίμησης και Μετάστασης της Θεοτόκου, που είναι η εικόνα της Εκκλησίας, ανανεώνουμε την πίστη και την ελπίδα μας για τη συμμετοχή μας στην αιώνια και διατρανώνουμε τη νίκη της ζωής πάνω στο θάνατο.
Ίσως κάποιοι κρίνουν αψυχολόγητο το ότι μιλούμε για τα έσχατα του ανθρώπου μέσα σε μια περίοδο διακοπών και ανεμελιάς. Η ελπίδα μας όμως για την αιώνια ζωή είναι η ψυχή του χριστιανικού μηνύματος. Αυτή είναι που απομακρύνει το σκοτάδι του θανάτου. Παρεμποδίζει κάθε επίγεια χαρά και μας πλημμυρίζει από ελπίδα και αισιοδοξία. Έτσι ενώ σ’ αυτή τη ζωή γευόμαστε μόνο ίχνη χαράς και έχουμε μόνο την πρόγευση της ευτυχίας, προοριζόμαστε στην άλλη να ζήσουμε την αληθινή ευτυχία που εξασφαλίζει του Θεού η παρουσία.
Είναι στο φως αυτής της αιώνιας ζωής που η σημερινή πανήγυρη μας βοηθά να καταλάβουμε ότι όλα τα όμορφα πράγματα αυτής της επίγειας ζωής προσλαμβάνουν μια διάσταση προφητική και γίνονται σημείο της ολοκληρωμένης και ατέλειωτης χαράς του ουρανού.
Ο Κύριος με το σημερινό του λόγο δείχνει στην Εκκλησία του το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει ο κάθε χριστιανός για να λάβει μέρος μαζί με τη Μαρία στην αιώνια γιορτή. Για να κερδίσουμε τον Παράδεισο, δεν αρκεί να είμαστε “ ευλαβείς” της Παναγίας ακόμα και με εντυπωσιακές. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να εκδηλώσει κανείς την πίστη του! Άλλοι σωστοί, άλλοι περίεργοι, εντυπωσιακοί, παράξενοι ίσως και ξένοι προς την πίστη τη χριστιανική. Θα ’πρεπε κανείς να μελετήσει προσεκτικά αυτά τα σύγχρονα φαινόμενα έκφρασης ευλάβειας που φέρουν στην εποχή μας πρακτικές που ανάγονται στο ξεχασμένο χθες. Όσες απ’ αυτές απλώς αναβιώνουν το ειδωλολατρικό χθες πρέπει να εγκαταλειφθούν, διαφορετικά μπορούν να αποπροσανατολίσουν ή και να εγκαινιάσουν λανθασμένους και επομένως αναποτελεσματικούς τρόπους έκφρασης της ευλάβειας και της πίστης.
Η αληθινή ευλάβεια προς την Παναγία δεν βρίσκεται στα χείλη αλλά στα χέρια και στα πόδια, που τίθενται στην υπηρεσία της εντολής της αγάπης. Στην πορεία μαζί με τη Μαρία: “οδοιπορούσα στην ορεινή περιοχή, σε μια πόλη της Ιουδαίας…” για την εξυπηρέτηση του συνανθρώπου. Ο λόγος του Κυρίου και το παράδειγμα της Μαρίας μας καλούν στην αληθινή θρησκεία, στην αυθεντική ευλάβεια, η οποία σε τελική ανάλυση ονομάζεται έμπρακτη αγάπη.
Ο δρόμος προς τον παράδεισο περνά από τα στενά δρομάκια αυτής της ζωής. Εκεί που συναντά κανείς τον δυστυχή συνάνθρωπο. Η πίστη η χριστιανική δεν εκφράζεται τυπολατρικά αλλά με έργα χριστιανικά.
Το ξέσπασμα σε δοξολογία της Μαρίας με το «Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριο», μας παρουσιάζει ένα Θεό που “έδειξε τη δύναμη του βραχίονά του, διασκόρπισε υπερήφανους στις σκέψεις των καρδιών τους. Άρχοντες από τους θρόνους καθαίρεσε και ταπεινούς ανύψωσε. Πεινασμένους με αγαθά τους γέμισε και τους πλούσιους έδιωξε με άδεια τα χέρια”.
Το περιεχόμενο της δοξολογίας της Μαρίας είναι ταυτόχρονα και το αντικείμενο της αποστολής του Ιησού. Σ’ αυτή την επίγεια αποστολή του Υιού του Θεού, του Θεανθρώπου Χριστού η Μαρία διαδραματίζει ένα σπουδαίο ρόλο, τον ακολουθεί βήμα – βήμα από τη Βηθλεέμ μέχρι το Γολγοθά.
Η αληθινή ευλάβεια προς την Παναγία, η σιγουριά ότι ακολουθούμε το παράδειγμά της επιτυγχάνεται με τη δέσμευσή μας να συμμετέχομε στην ίδια αυτή αποστολή του Ιησού, που είναι η καλή αγγελία της αγάπης μιας αγάπης που αρχίζει με το κήρυγμα και ολοκληρώνεται με το βίωμα ή καλύτερα για να γίνει κήρυγμα πρέπει να έχει προηγηθεί το βίωμα.
