ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ 1ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
12 Ιανουαρίου 2024
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (2, 1-12)
Και ύστερα από κάποιες μέρες μπήκε πάλι ο Ιησούς στην Καπερναούμ και ακούστηκε ότι βρίσκεται σ’ένα σπίτι. Και συγκεντρώθηκαν πολλοί ώστε να μην υπάρχει χώρος ούτε μπροστά στην πόρτα, και τους κήρυττε το λόγο. Κι έρχονται κάποιοι φέροντας ένα παράλυτο προς τον Ιησού, που τον σήκωναν τέσσερις. Κι επειδή δεν μπορούσαν να τον φέρουν μπροστά του, εξαιτίας του πλήθους, έβγαλαν τη στέγη του σπιτιού όπου βρισκόταν και ανοίγοντας μια οπή κατέβασαν το φορείο όπου βρισκόταν κατάκοιτος ο παράλυτος. Όταν ο Ιησούς είδε την πίστη τους, λέει στον παράλυτο: “Παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες”. Βρίσκονταν εκεί καθισμένοι κάποιοι απ’τους γραμματείς και σκέφθηκαν μέσα τους: “Γιατί αυτός μιλά έτσι; Βλασφημεί! Ποιος μπορεί να συγχωρήσει αμαρτίες παρά μόνο ένας, ο Θεός;”. Κι αμέσως ο Ιησούς, γνωρίζοντας με το πνεύμα του πως αυτοί σκέπτονταν έτσι, τους είπε: “Γιατί σκέφτεστε αυτά τα πράγματα μέσα σας; Τι είναι ευκολότερο να πω στον παράλυτο: `Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες’ή να του πω: `Σήκω επάνω και πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα’; Αλλά για να δείτε ότι ο Υιός του ανθρώπου έχει εξουσία να συγχωρεί τις αμαρτίες πάνω στη γη -λέει στον παράλυτο: Σου λέω, σήκω επάνω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου”. Εκείνος σηκώθηκε κι αμέσως παίρνοντας το κρεβάτι του βγήκε μπροστά στα μάτια όλων, ώστε όλοι θαύμασαν και δόξαζαν το Θεό, λέγοντας: “Ποτέ δεν είδαμε κάτι παρόμοιο!”.
Λόγος του Κυρίου
Στοχασμός
Είναι ενδιαφέρον, αυτή η περικοπή η οποία επικεντρώνεται στην συγχώρεση της αμαρτίας ενός ανθρώπου παράλυτου, στον οποίο ο Ιησούς ξαναδίνει την ικανότητα να κινηθεί και να βαδίσει. Πράγματι, όπως η παράλυση ακινητοποιεί το σώμα, έτσι η αμαρτία είναι η παράλυση της ψυχής, της ζωή που χαρακτηρίζει την ταυτότητά μας ως άνθρωποι που βαδίζουμε προς την ευτυχία του Θεού. Έτσι λοιπόν η πρώτη παράλυση, σε αυτό το πέρασμα είναι εμβληματική της άλλης η οποία είναι πολύ πιο επιζήμια.
Αυτό που τραβάει την προσοχή μας είναι ένα γεγονός. Είναι τέσσερα τα άτομα τα οποία φέρουν τον παράλυτο στον Ιησού ξαπλωμένο πάνω στο κρεβάτι του. Τέσσερις, όπως τα αρχέγονα στοιχεία: αέρας, νερό, γη, φωτιά, και καθώς τα σημεία του ορίζοντα: κοσμικές διαστάσεις.
Τώρα, αυτοί οι τέσσερις, βλέποντας το τεράστιο πλήθος που συνωστίζονταν και δεν τους επέτρεπε να φέρουν τον παράλυτο στο σπίτι, δεν εγκαταλείπουν καθόλου την προσπάθεια τους. Οργανώνονται για να ξεσκεπάσουν την οροφή του σπιτιού, και με τη δύναμη των χεριών τους, κατεβάζουν τον παράλυτο μπροστά στον Ιησού.
Στον Ιησού δεν διαφεύγει αυτή η συνεργασία για το καλό, και διακρίνει την πίστη την οποία τους ώθησε. Μια πίστη – θα μπορούσαμε να πούμε – κοινοτική. Το κείμενο πράγματι αναφέρει: ” όταν είδε ο Ιησούς την πίστη τους, είπε στον παράλυτο: σου συγχωρούνται οι αμαρτίες». Συνήθως, σε άλλες συναντήσεις του Ιησού, συναντούμε αυτό το Λόγο του: «Πήγαινε, η πίστη σου σε έσωσε». που υπογραμμίζει μια πράξη πίστης καθαρά προσωπική.
Εδώ συναντάμε μια πίστη που είναι κοινοτική. Είναι μια λεπτομέρεια πολύ σημαντική! Σε μια κοινωνία όπου έχουμε την τάση να ιδιωτικοποιούμε τα πάντα, ο κίνδυνος που υπάρχει είναι να ζούμε και να καταναλώνουμε την πίστη μας ως μια πράξη όχι μόνο προσωπική (η πίστη πρώτα απ’ όλα πρέπει να είναι προσωπική) αλλά ως μια ατομικιστική πράξη: σαν να έλεγα: Εδώ είμαι εγώ με την πίστη μου, και οι άλλοι ας κάνουν όπως νομίζουν.
Έχω ανάγκη στη ζωή μου την πίστη των άλλων για να φθάσω στη συνάντηση με τον Ιησού, αλλά και οι άλλοι έχουν ανάγκη από τη δική μου πίστη για να πορευθούμε μαζί βοηθώντας ο ένας τον άλλο να νικήσει την προσωπική του παράλυση και μαζί να φθάσουμε στον Κύριο της ζωής.
Προσευχήσου……
Αφαίρεσε, Κύριε την παράλυση της αμαρτίας μας.
Θεράπευσε μας από τις επιδράσεις της,
όπως η οκνηρία, η αμέλεια για μικρά ή μεγάλα πράγματα,
την απιστία και την απάθεια για την εκπλήρωση των καθηκόντων μας,
Τον εγωισμό, την ματαιοδοξία.
Κάνε με, Κύριε υπεύθυνο, υπεύθυνο όμως από αγάπη. Αμήν.
(www.episkopisyrou.gr)
