ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΗΣ 9ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (12, 1-12)
Κατ’ εκείνο τον καιρό, άρχισε πάλι ο Ιησούς να τους μιλάει με παραβολές: “Ένας άνθρωπος φύτεψε ένα αμπέλι, το περίφραξε, έσκαψε στέρνα κάτω από το πατητήρι, οικοδόμησε ένα πύργο και το νοίκιασε σε γεωργούς και αναχώρησε για άλλο τόπο.
Στον κατάλληλο καιρό έστειλε ένα δούλο προς τους γεωργούς, για να πάρει απ’ αυτούς το μερίδιο των καρπών του αμπελιού. Εκείνοι τον έπιασαν, τον έδειραν και τον έστειλαν πίσω με άδεια χέρια. Έστειλε και πάλι σ’ αυτούς ένα άλλο δούλο. Κι αυτόν τον κτύπησαν στο κεφάλι και τον κακοποίησαν. Έστειλε κι άλλον. Κι αυτόν τον σκότωσαν. Έστειλε κι άλλους πολλούς, απ’ τους οποίους άλλους έδειραν κι άλλους σκότωσαν.
Είχε ακόμα ένα, τον αγαπημένο του γιο. Τελευταίο έστειλε αυτόν στους γεωργούς, λέγοντας “Το γιο μου θα τον ντραπούν”. Αλλά εκείνοι οι γεωργοί είπαν μεταξύ τους: “Αυτός είναι ο κληρονόμος! Ελάτε να τον σκοτώσουμε και η κληρονομιά θα είναι δική μας”. Αφού τον συνέλαβαν, τον σκότωσαν και τον έβγαλαν έξω απ’ το αμπέλι.
Τι, λοιπόν, θα κάμει ο κύριος του αμπελιού; Θα πάει και τους εξολοθρεύσει εκείνους τους γεωργούς και θα δώσει το αμπέλι σε άλλους.
Ούτε το λόγο αυτό της Γραφής δε διαβάσατε:
Η πέτρα που απέρριψαν οικοδόμοι, αυτή έγινε ακρογωνιαία. Αυτό έγινε από τον Κύριο, και είναι θαυμαστό στα μάτια μας’;
Ζητούσαν να συλλάβουν τον Ιησού, αλλά φοβήθηκαν το πλήθος. Κατάλαβαν, πράγματι, ότι γι’ αυτούς είπε την παραβολή. Τον άφησαν, τότε, κι έφυγαν.
Λόγος του Κυρίου
ΣΤΟΧΑΣΜΌΣ
Η παραβολή των αμπελουργών που μας διηγείται ο Ιησούς στο σημερινό Ευαγγέλιο βρίσκει την εξήγηση της στα αρχικά της λόγια: «Ένας άνθρωπος φύτεψε ένα αμπέλι, το περίφραξε, έσκαψε στέρνα κάτω από το πατητήρι, οικοδόμησε ένα πύργο και το νοίκιασε σε γεωργούς και αναχώρησε για άλλο τόπο». Φύτεψε, περιέφραξε, έσκαψε, οικοδόμησε, νοίκιασε, είναι όλα ρήματα που αφορούν τον ιδιοκτήτη του αμπελώνα. Την περισσότερη δουλειά την έκανε εκείνος. Όποιος πάει να δουλέψει δεν έχει φυτέψει, δεν έχει περιφράξει, δεν έχει σκάψει, δεν έχει οικοδομήσει, δεν έχει δώσει, αλλά μόνο έχει καλλιεργήσει.
Στην πράξη, η ζωή, που συμβολίζεται από αυτό το αμπέλι, δεν τη δώσαμε στον εαυτό μας από μόνοι μας, δεν την φτιάξαμε εμείς, δεν την θελήσαμε πρώτα εμείς, δεν την κάναμε εμείς να υπάρχει, αλλά τη λάβαμε μόνο ως δώρο. Είναι μια παραλαβή. Και ακόμη κι αν αυτός ο Κύριος φεύγει μακριά και την αφήνει στα χέρια μας, το κάνει για δύο πολύ σοβαρούς λόγους: εμπιστεύεται και θα επιστρέψει. Μόνο κάποιος που σε εμπιστεύεται μπορεί να αφήσει τα πράγματα του στα χέρια σου.
Αλλά μόνο ένας που σε αγαπάει πραγματικά επιστρέφει στο τέλος για να μην παραμείνεις κολλημένος στη λογική του αμπελιού, αλλά σου θυμίζει ότι δεν χρειάζεται να φορτωθείς με το βάρος του Κυρίου, αλλά μόνο με το βάρος εκείνου που συνεργάζεται.
Ωστόσο, η άφιξη του υπηρέτη που έστειλε ο Κύριος, με τον οποίο ζητά λογαριασμό για τον αμπελώνα, θεωρείται ως απειλή. Πάντα αντιλαμβανόμαστε ως απειλή αυτούς που μας αναγκάζουν να απολογηθούμε για ό,τι κάναμε, για ό,τι ήμασταν, για ό,τι πετύχαμε. Είμαστε πεπεισμένοι ότι ελευθερία είναι να μην χρειάζεται να απολογηθώ σε κανέναν. Αλλά ελευθερία είναι να παραμένω ο εαυτός μου. Και το να μπορώ να παραμείνω ο εαυτός μου σημαίνει να θυμόμαστε ότι μπορεί να γίνουμε και οι σπουδαιότεροι άνθρωποι στον κόσμο, αλλά δεν είμαστε οι Κύριοι αυτής της ζωής και ότι στο τέλος πρέπει να δώσουμε πίσω, να αποδώσουμε λογαριασμό για όσα μας έχουν εμπιστευτεί. Παίζοντας συνεχώς το παιχνίδι πως είμαστε Κύριοι, εμπεριέχει τον κίνδυνο να γίνουμε κακοί σε σημείο να σκοτώσουμε «τον γιο του Κυρίου»: “Αυτός είναι ο κληρονόμος! Ελάτε να τον σκοτώσουμε και η κληρονομιά θα είναι δική μας”.. Θέλουμε να βγάλουμε τον Χριστό από την ιστορία σκεπτόμενοι πως έτσι α γίνουμε κύριοι, αλλά αυτό είναι το αγαπημένο ψέμα του διαβόλου.
Στοχασμός: don Luigi Maria Epicoco
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Κύριε, θέλουμε να καρποφορήσει ο λόγος Σου μέσα στις καρδιές μας! Εσύ μας έδωσες τα πάντα, ακόμη και την ίδια Σου ζωή για να έχουμε εμείς ζωή πλήρη. Είσαι πάντα εκεί δίπλα μας σε ώρα κρίσης, σε ώρα βασάνων και πόνου. Ποτέ δεν μας εγκαταλείπεις. Όμως εμείς πολλές φορές πιστεύουμε ότι μπορούμε να αρπάζουμε από τους άλλους. Θεωρούμε ότι είναι καλύτερο το να έχεις παρά να δίνεις και να μοιράζεσαι, όπως Εσύ μας το έχεις διδάξει. Η διαφθορά που προκαλείται από το χρήμα, τη δόξα, την περηφάνια έχει εισχωρήσει βαθιά στις καρδιές μας, σε τέτοιο βαθμό που δεν διακρίνουμε καθόλου τα σημεία των καιρών Σου. Μην αφήσεις αυτή τη φθορά να καταστρέψει την ψυχή μας. Σώσε τον εαυτό μας από τις δόλιες επιθυμίες που διαβρώνουν κάθε στιγμή τη ζωή μας. Και προστάτεψέ μας από καθετί κακό που μπορεί να βλάψει την πίστη μας.
Προσευχή του π. Πέτρου Χονγκ τ.Ι
