ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΗΣ 5ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
+ Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη Άγιο Ευαγγέλιο (8,1-11)
Τον καιρό εκείνο, ο Ιησούς πήγε στο όρος των Ελαιών. Όταν ξημέρωσε πήγε στο ναό και όλος ο λαός πήγαινε σ’ αυτόν κι εκείνος αφού κάθισε τους δίδασκε. Φέρνουν τότε οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι μια γυναίκα που τη συνέλαβαν για μοιχεία κι αφού την έστησαν στη μέση, του λένε: “Διδάσκαλε, αυτή η γυναίκα συνελήφθη επ’ αυτοφώρω να διαπράττει μοιχεία. Στο Νόμο ο Μωυσής μας διέταξε τέτοιες γυναίκες να τις λιθοβολούμε. Αλλά εσύ τι λες;” Αυτό το έλεγαν πειράζοντάς τον, ώστε να έχουν να τον κατηγορούν. Αλλά ο Ιησούς αφού έσκυψε χάμω, έγραφε με το δάκτυλο στο χώμα. Επειδή όμως επέμεναν να τον ρωτούν, σηκώθηκε και τους είπε: “Αυτός που είναι αναμάρτητος, πρώτος ας ρίξει πάνω της μια πέτρα”. Και πάλι έσκυψε και έγραφε στη γη. Εκείνοι όταν το άκουσαν, άρχισαν να φεύγουν ένας ένας, αρχίζοντας απ’ τους πιο γέρους και απόμεινε μόνος ο Ιησούς και η γυναίκα στο μέσον. Σηκώθηκε τότε ο Ιησούς και της είπε: “Γυναίκα, πού είναι; Κανένας δε σε καταδίκασε;”. Κι εκείνη είπε: “Κανένας, Κύριε”. Είπε τότε ο Ιησούς: “Ούτε κι εγώ σε καταδικάζω. Πήγαινε κι από τώρα μην αμαρτάνεις πια”.
Λόγος του Κυρίου
ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ
Ο Ιησούς συνεχίζει να επιμένει στην δίχως όρια ευσπλαχνία του Θεού, η οποία συγκρούεται πάντα με τις ηθικολογίες, όπως με τον μεγαλύτερο γιο της προηγούμενης εβδομάδας ή με τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους αυτής της εβδομάδας.
Με ρεαλισμό το Ευαγγέλιο φέρνει στο φως την κατάσταση του ανθρώπου: όσο περισσότερο προχωρά στην ηλικία, τόσο πιο αμαρτωλός είναι! Δεν μπορεί επομένως να διεκδικεί το δικαίωμα να κρίνει το λάθος ενός οποιουδήποτε αδελφού. Ο Ιησούς δεν κάθεται να κρίνει, αλλά με δύναμη μάς πιάνει και μάς κρατά σφιχτά, γιατί αυτό που θέλει είναι να έχουμε μια βαθιά εσωτερική αλλαγή, να αλλάξουμε την ύπαρξη μας. Αυτή η δύναμη έχει ένα όνομα: συγχώρεση!
Όπως είπε και ο Πάπας Φραγκίσκος σε μια από τις πρώτες του ομιλίες «Ο Θεός δεν κουράζεται ποτέ να μας συγχωρεί, Ποτέ! Το πρόβλημα είναι πως εμείς κουραζόμαστε να του ζητάμε συγνώμη».
Τι νόημα έχουν για τον καθένα από εμάς τα ακόλουθα λόγια: «Αυτός που είναι αναμάρτητος, πρώτος ας ρίξει επάνω της πέτρα»;
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Αμάρτησα, Θεέ μου, ενώπιον Σου και ενώπιον των ανθρώπων. Δεν έκανα το θέλημα Σου κάθε φορά που έπρεπε. Ενώ η καρδιά μου ήξερε αυτά που πρέπει να πράξει, δεν το έκανα μερικές φορές λόγω της δειλίας μου κι άλλες φορές επειδή αδιαφορούσα. Ήθελα να ζήσω μια ζωή έτσι όπως την ονειρευόμουν και φανταζόμουν, χωρίς να σκέφτομαι τις συνέπειες που θα είχε στις σχέσεις μου με Σένα και με τους άλλους. Παρέβαινα τους νόμους Σου κι αντί να μεταστραφώ για να αλλάξω τη ζωή μου, εκμεταλλευόμουνα την καλοσύνη Σου για να δικαιολογηθώ, ώστε να συνεχίσω τα σφάλματα μου. Έλεγα :” Ο Κύριος είναι καλός και συγχωρεί, μπορώ να συνεχίσω την ζωή μου”. Βασιζόμενος σε αυτήν την δικαιολογία εξάλειφα κάθε μου λάθος και προχωρούσα στο επόμενο χωρίς να λάβω υπόψη τις πληγές που σου δημιούργησα εγώ ο ίδιος με τις πράξεις μου, χωρίς να μετανοήσω πραγματικά για τα λάθη μου. Έτσι ξέφυγα εντελώς από τους δρόμους Σου. Με ειλικρινή καρδιά έχοντας βαθιά επίγνωση των αμαρτιών μου, που έχουν αμαυρώσει την ψυχή μου και έχουν επιφέρει έναν πνευματικό θάνατο μέσα μου, σου ζητώ να με συγχωρήσεις και να με συμφιλιώσεις μαζί Σου μια για πάντα.
Προσευχή του π. Πέτρου Χονγκ τ.Ι
(πηγή:episkopisyrou.gr)