MΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΗΣ 3ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
29 Ιανουαρίου 2022
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (4, 35-40)
Εκείνη την μέρα, όταν βράδιασε, τους είπε: “Ας περάσουμε απέναντι”. Κι εκείνοι άφησαν τον κόσμο, πήραν τον Ιησού όπως ήταν μέσα στο πλοιάριο. Και άλλα πλοιάρια ήταν μαζί του. Τότε σηκώθηκε μεγάλη ανεμοθύελλα και τα κύματα έμπαιναν στο πλοιάριο, ώστε να έχει κιόλας γεμίσει από νερά. Κι ο Ιησούς βρισκόταν στη πρύμνη και κοιμόταν σ’ ένα προσκεφάλι. Τον ξύπνησαν και του είπαν: “Διδάσκαλε, δεν σε μέλει που χανόμαστε;” Τότε σηκώθηκε, επιτίμησε τον άνεμο και είπε στη θάλασσα: “Σώπα! Φιμώσου!”. Και κόπασε ο άνεμος κι έγινε απόλυτη γαλήνη. Και τους είπε: “Γιατί είσθε δειλοί; Ακόμα δεν έχετε πίστη;” Και φοβήθηκαν πολύ κι έλεγαν μεταξύ τους: “Ποιος, άραγε, να είναι αυτός, αφού και ο άνεμος και η θάλασσα τον υπακούνε;”.
Λόγος του Κυρίου
ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ
Στο σημερινό Ευαγγέλιο του Μάρκου, η διήγηση της καταιγίδας απεικονίζει κατά κάποιο τρόπο την εσωτερική κατάσταση που πολλοί από εμάς βιώνουμε συνεχώς χωρίς να βρίσκουμε ποτέ πραγματικά το θάρρος να την πούμε δυνατά ή δίχως να βρίσκουμε τις κατάλληλες λέξεις για να την εκφράσουμε. Υπάρχει μια βάρκα, οι μαθητές και ο Ιησούς. Εκείνος δεν είναι κάπου αλλού όπως σε άλλες διηγήσεις. Δεν είναι στην ακτή ενώ οι μαθητές είναι στη βάρκα. Αυτή τη φορά ο Ιησούς είναι εκεί, στη βάρκα με τους μαθητές του. Μια καταιγίδα ξεσπά και ο κίνδυνος να βουλιάξουν οι μαθητές είναι πιθανός:
«Ο Ιησούς βρισκόταν στη πρύμνη και κοιμόταν σ’ ένα προσκεφάλι. Τον ξύπνησαν και του είπαν: “Διδάσκαλε, δεν σε μέλει που χανόμαστε;”
Φαίνεται σχεδόν παράδοξο, αλλά η κατάσταση της δυσκολίας, του φόβου και της ταλαιπωρίας των μαθητών αντιπαραβάλλεται από έναν Ιησού που είναι παρών αλλά κοιμισμένος. Κοιμάται, σαν να μην τον νοιάζει, ή τουλάχιστον αυτή είναι η αίσθηση που έχουν οι μαθητές. Με μεγάλη ειλικρίνεια θα πρέπει να πούμε ότι όχι σπάνια έχουμε κι εμείς την ίδια αίσθηση.
Μας συμβαίνουν πράγματα που δεν έχουμε επιλέξει, καταστάσεις που είναι πολύ μεγάλες για τις μικρές μας δυνάμεις, και η βάρκα της ζωής μας πετιέται από τη μια μεριά στην άλλη σε σημείο που να γεννιέται η αμφιβολία αν ο Θεός υπάρχει, αλλά κοιμάται. Το μάθημα των μαθητών είναι πολύ όμορφο: βρίσκουν το θάρρος να του το πουν. Προσεύχονται με ειλικρινά. Και εμείς πρέπει να μάθουμε την παρρησία με την οποία οι μαθητές λένε στον Ιησού αυτό που νιώθουν μέσα τους. Αλλά όπως οι μαθητές πρέπει και εμείς να είμαστε διαθέσιμοι να δεχθούμε το μάθημα που δίνει ο Ιησούς ξεκινώντας ακριβώς από αυτό το ερώτημα:
«Τότε σηκώθηκε, επιτίμησε τον άνεμο και είπε στη θάλασσα: “Σώπα! Φιμώσου!”. Και κόπασε ο άνεμος κι έγινε απόλυτη γαλήνη. Και τους είπε: “Γιατί είσθε δειλοί; Ακόμα δεν έχετε πίστη;”
Μας είναι δύσκολο να σκεφτόμαστε με έναν τρόπο που να μην ξεκινά πάντα από αυτό που νιώθουμε. Αν νιώθουμε φόβο, σκεφτόμαστε με φόβο. Ο Ιησούς μας λέει ότι η πίστη είναι να μην υπακούς στον φόβο και να θυμάσαι αυτό που πιστεύεις ακόμα και όταν δεν το ακούς. Πιστεύω σημαίνει εμπιστεύομαι τον Ιησού και όχι την καταιγίδα.
Στοχασμός: don Luigi Maria Epicoco
ΠΡΟΣΕΥΧΗΣΟΥ
Κύριε Ιησού,
άφησε τα λόγια σου: «Σώπα, φιμώσου!»
να εισχωρήσουν βαθιά μεσ’ την καρδιά μου
έτσι ώστε εγώ να μπορώ
να είμαι μέτοχος της δύναμης σου
για να μπορώ να ζω και να δωρίζω
στους άλλους μια ζωή
πιο ανθρώπινη και πιο αληθινή. Αμην.
(πηγή: episkopisyrou.gr)
