Mελέτη του Ευαγγελίου της ημέρας.
ΤΡΙΤΗ ΤΗΣ 22ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
31 Αυγούστου 2021
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά Άγιο Ευαγγέλιο (4,31-37)
Τον καιρό εκείνο, ο Ιησούς κατέβηκε στην Καπερναούμ, που είναι πόλη της Γαλιλαίας. Κι εκεί τους δίδασκε κατά τα Σάββατα. Κι έμεναν κατάπληκτοι, διότι μιλούσε με εξουσία.
Στη συναγωγή ήταν ένας άνθρωπος που κατεχόταν από πνεύμα ακάθαρτου δαιμονίου. Κι αυτός φώναξε με δυνατή φωνή: “Ε! Τι κοινό έχουμε εμείς κι εσύ, Ιησού Ναζαρηνέ; ‘Ήρθες να μας αφανίσεις;
Ο Ιησούς τότε το επιτίμησε λέγοντας: “Βουβάσου και βγες απ’ αυτόν!”. Το δαιμόνιο έριξε τον άνθρωπο μες τη μέση και βγήκε απ’ αυτόν, χωρίς να τον βλάψει σε τίποτα. Δέος τους κυρίεψε όλους και μιλούσαν μεταξύ τους κι έλεγαν: “Τι λόγος είναι αυτός, αφού με εξουσία και δύναμη διατάζει τα ακάθαρτα πνεύματα και βγαίνουν;”
Και η φήμη γι’ αυτόν διαδινόταν σε όλη την περιοχή.
Λόγος του Κυρίου
Στοχασμός
Πιστεύω πως σ’ αυτόν το Λόγο, πρωταγωνιστής είναι η καρδιά μας, την οποία ταυτίζω με την Συναγωγή. Δυστυχώς, ιδιαιτέρως στην εποχή μας, στην καρδιά μας φιλοξενούνται πολλοί δαίμονες, που εμείς δεν καταφέρνουν να τους αναγνωρίσουμε, γιατί είμαστε πολύ συμβιβασμένοι με τον κόσμο, και δυσκολευόμαστε να διακρίνουμε το καλό απ’ το κακό. Γι΄ αυτό δεχόμαστε, πολύ άνετα, ως καλά πράγματα ή έστω φυσιολογικά, πράγματα που μόνο καλά δεν είναι, ακολουθώντας το κριτήριο του «έτσι κάνουν όλοι», «τι κακό υπάρχει», «καλύτερα κλέφτες παρά δεύτεροι»….. και πολλά ακόμα, και χειρότερα.
Αυτή η κατάσταση αλλάζει, μόνο όταν ξεκινάς μια σοβαρή πορεία με τον Ιησού. Όταν δίνουμε στον Ιησού την ευκαιρία να συχνάζει στη συναγωγή της καρδιάς μας , τότε το κακό τον αναγνωρίζει και διαμαρτύρεται. Δεν τον θέλει. Ξέρει πως όπου έρχεται ο «Άγιος», για εκείνο δεν υπάρχει χώρος. Και τότε φωνάζει, φωνάζει μέσα μας, και φωνάζει και έξω από εμάς, γιατί οι παλιοί μας φίλοι και γνωστοί δε μας αναγνωρίζουν πια, και κάνουν ό,τι είναι δυνατό να μας «επαναφέρουν στη νηφαλιότητα». «Ήρθες να μας καταστρέψεις;» φωνάζει ο δαίμονας στον Ιησού.
Το γράφω αυτό γιατί διάφοροι μου εκμυστηρεύονται πως, κυρίως από τότε που άρχισαν να διαβάζουν και να μελετούν τον Λόγο κάθε ημέρα, διαπίστωσαν αλλαγές στον εαυτό τους. Είναι σαν να συνειδητοποίησαν πώς έχουν τα πράγματα, και τώρα πλέον τα βλέπουν με διαφορετικό τρόπο. Αυτό συμβαίνει και με όποιον ξεκινά να προσεύχεται, ή συμμετέχει τακτικά σε ομάδες προσευχής. Το κακό δε θέλει να έχουμε τον Ιησού στην καρδιά μας. Γι αυτό δημιουργεί σε μας, και γύρω μας, πολύ σύγχυση.
Θυμάμαι, κάποτε, που δεν άντεχα πια αυτά που συνέβαιναν στο νου και στην καρδιά μου, να « τα βάζω» έντονα με τον Κύριο, λέγοντας: «Κοίτα, αν ήθελα να μην είμαι καλά, ήμουν ικανός να το καταφέρω πολύ εύκολα και μόνος μου!» Εκείνη την ημέρα ένοιωσα μεγάλη ειρήνη. Αλλά η μάχη συνεχίστηκε και συνεχίζεται.
Είναι επίμονο το κακό. Υπάρχουν δαίμονες «σκληροί» για να τους διώξεις. Αλλά ο Λόγος του Ιησού είναι νικηφόρος. Εκείνος μιλά εξουσία. Ο Λόγος Του, στο τέλος, νικά. Αλλά και εμείς μπορούμε να συμβάλουμε με την προσπάθειά μας, επιλέγοντας πάντοτε από ποια μεριά θέλουμε να είμαστε. Μου έρχεται στο νου ένα άλλο επεισόδιο του Ευαγγελίου, μια άλλη απελευθέρωση. Ένα ολόκληρο κοπάδι χοίρων που κατέληξε στην θάλασσα, πέφτοντας από το γκρεμό. Στο τέλος της διήγησης όμως, ζήτησαν στον Ιησού να φύγει. Και Εκείνος έφυγε.
Δεν είμαστε όλοι ικανοί να αντέξουμε το φως του Λόγου. Ο διάβολος υπάρχει πραγματικά και θέλει να λέμε πως δεν υπάρχει. Έτσι, εκείνος μπορεί να εξουσιάζει τις εκκλησίες μας ανενόχλητος. Είμαι βέβαιος πως, σε πολλές συνάξεις της Κυριακής, οι διάβολοι είναι ανενόχλητοι και ενεργοί, γιατί η λατρεία μας γίνεται χωρίς πίστη και αγάπη. Είμαστε μεγάλοι καταναλωτές του «ιερού», αλλά ελάχιστα δεσμευμένοι να γίνουμε «άγιοι». Κάποιες φορές οι ναοί μου φαίνονται σαν κοιτώνες, ή ακόμη χειρότερα, ένα σακί με οστά… Υπάρχει περισσότερη χαρά σε μια συναυλία μουσικής ,παρά σε μια τέλεση της Θείας Ευχαριστίας. Ο ιερέας ξεκινά την τελετή με μια φωνή κουρασμένη και παπαδίστικη. Οι χορωδίες μας ψέλνουν, ή καλύτερα, εκτελούν, δίχως να ενδιαφέρονται εάν οι συνάξεις μας συμμετέχουν στο άσμα. Η αναγγελία του Λόγου του Θεού γίνεται από πιστούς που, ενώ διαβάζουν, δείχνουν να μην καταλαβαίνουν αυτό που διαβάζουν. Φυσικά σε ένα τέτοιο κλίμα χλιαρότητας, οι πιστοί δεν βλέπουν την ώρα να πει ο λειτουργός : «Πορεύεστε εν ειρήνη»…
Οι δαίμονες βασανίζονται περισσότερο από μια ομιλία που γίνεται με τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος. Η ομιλία είναι ο καιρός της Αλήθειας. Καθώς ο διάβολος είναι ο κύριος του ψεύδους, είναι πάντα έτοιμος να ενοχλήσει και να δημιουργήσει θόρυβο κατά την αναγγελία του Λόγου του Θεού. Ο Λόγος ελευθερώνει, θεραπεύει, φωτίζει, αλλά και σκάβει μέσα μας. Δε μας αφήνει ίδιους. Δε θέλουν όμως όλοι να αλλάξουν. Και ο Ιησούς δε θέλει να μας αλλάξει, εάν εμείς δεν το ζητάμε.
Ας προσευχηθούμε στο Άγιο Πνεύμα λοιπόν, κυρίως για την κάθε μέρα μας, ώστε να μας βοηθήσει, να μας καταστήσει δυνατούς, να φωτίσει την πορεία μας.
don Giuseppe Terranovα
Προσευχήσου…
Κύριε, αύξησε την πίστη μου,
πίστη γεμάτη εμπιστοσύνη στο Λόγο σου.
Κάνε να τον μελετώ, να τον στοχάζομαι,
και να τον ζω έτσι, ώστε να με καταστήσει ελεύθερο.
να ενεργώ με τρόπο που να υπερισχύει το καλό
και το φως σου στη ζωή μου. Αμήν.
