MΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ 2ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
21 Ιανουαρίου 2022
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (3, 13-19)
Κατ’ εκείνο τον καιρό, ανέβηκε στο όρος ο Ιησούς και προσκάλεσε αυτούς που ήθελε κι αυτοί πήγαν κοντά του. Και διάλεξε δώδεκα, που τους ονόμασε αποστόλους, για να είναι μαζί του και για να τους στέλνει να κηρύττουν και να έχουν εξουσία να βγάζουν δαιμόνια: τον Πέτρο, όπως ονόμασε το Σίμωνα, τον Ιάκωβο το γιο του Ζεβεδαίου και τον Ιωάννη τον αδελφό του Ιακώβου, στους οποίους έδωσε το όνομα Βοανηργές, που σημαίνει “γιοι της βροντής”, και τον Ανδρέα, το Φίλιππο, το Βαρθολομαίο, το Ματθαίο, το Θωμά, τον Ιάκωβο το γιο του Αλφαίου, το Θαδδαίο, το Σίμωνα τον Καναναίο και τον Ιούδα Ισκαριώθ, ο οποίος και τον πρόδωσε.
Λόγος του Κυρίου
ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ
«Ανέβηκε στο όρος ο Ιησούς και προσκάλεσε αυτούς που ήθελε κι αυτοί πήγαν κοντά του»
Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι η πίστη είναι ένα δώρο, δεν είναι καρπός εκπαίδευσης ή κάποιας πρωτοβουλίας μας. Η αληθινή εμπειρία της πίστης συνίσταται σε ένα κάλεσμα από τον Χριστό που μεταμορφώνει τη ζωή γιατί της δίνει μια νέα κατεύθυνση. Να γιατί το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να ζητήσεις αυτό το δώρο, όχι να κάνεις προσπάθεια. Όποιος προσπαθεί να πιστεύει χωρίς το δώρο της πίστης είναι σαν κάποιον που θέλει να κολυμπήσει χωρίς να υπάρχει νερό.
Πολύ συχνά η χριστιανική μας ζωή έχει τη γεύση της μυθοπλασίας, της υποκριτικής. Το πραγματικό μας πρόβλημα δεν είναι να γεννηθούμε σε λάθος μέρος ή να μην έχουμε τους σωστούς ανθρώπους γύρω μας, το πραγματικό μας πρόβλημα είναι το πρόβλημα πίστης. Και η πίστη είναι ένα ελεύθερο δώρο του Χριστού. Αν δεν το έχεις, μη χάνεις χρόνο αναζητώντας το γιατί, ή ρίχνοντας την ευθύνη σε άλλους, ζήτα το με την απλότητα ενός παιδιού, με την επιμονή εκείνου που κατάλαβε ότι αυτό το δώρο μπορεί να του αλλάξει τη ζωή.
Όποιος λαβαίνει όμως το δώρο της πίστης, δεν μπορεί πλέον να ζει σαν να μην έχει συμβεί τίποτα γιατί είναι αποκλειστικά υπεύθυνος γι’ αυτό το δώρο. Και αυτό συνίσταται κυρίως σε τρία σημαντικά πράγματα: «Και διάλεξε δώδεκα, που τους ονόμασε αποστόλους, για να είναι μαζί του και για να τους στέλνει να κηρύττουν και να έχουν εξουσία να βγάζουν δαιμόνια». Μένω, κηρύττω, βγάζω. Αυτά τα τρία ρήματα γίνονται σαν ένας χάρτης που μας οδηγεί να ανακαλύψουμε την καρδιά του δώρου της πίστης.
Πρώτα απ ‘όλα, «μένω με τον Ιησού» σημαίνει να κάνω μια εμπειρία προσευχής που χαράζει μέσα μου τη βεβαιότητα ότι δεν είμαι μόνος. Αυτό με σώζει από την κόλαση της ριζικής μοναξιάς που μερικές φορές κατοικεί σε μένα.
«Κηρύττω το Ευαγγέλιο» σημαίνει να μην κρατάω κρυφό αυτό που έχει αλλάξει τη ζωή μου. Είναι μια αγγελία που γίνεται με τον τρόπο της ζωής μου, παρά με τα λόγια μου.
“Διώχνω δαιμόνια” σημαίνει πως αναγνωρίζω ότι όποιος έχει το δώρο της πίστης δεν αφήνει ίδιο τον κόσμο γύρω του, τον ελευθερώνει από το κακό, που ενεργεί με την αμαρτία.
Στοχασμός: don Luigi Maria Epicoco
ΠΡΟΣΕΥΧΗΣΟΥ……
Σ’ ευχαριστώ. Κύριε, γιατί συνεχίζεις να πιστεύεις στον άνθρωπο
και να του προσφέρεις νέες δυνατότητες.
Σ’ ευχαριστώ γιατί με το δώρο του Πνεύματος σου
μας δίνεις την δύναμη να «τολμούμε» να δεσμευόμαστε στη ζωή μας.
Έλα στην γη της καρδιάς μου, Κύριε,
δρόσισε την με τη βροχή του Λόγου σου
ώστε να μάθω να δέχομαι τη Βασιλεία σου,
και έτσι να είμαι πλήρης από χαρά. Αμήν.
