ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΗΣ 4ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ
3 Φεβρουαρίου 2024
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (6,30-34)
Κατ΄ εκείνο τον καιρό, συγκεντρώθηκαν οι απόστολοι κοντά στον Ιησού και του ανέφεραν όλα όσα έπραξαν και όσα δίδαξαν. Και τους λέει: “Ελάτε όλοι εσείς ιδιαιτέρως, σε μια ερημική τοποθεσία και αναπαυθείτε λίγο”. Διότι ήταν πολλοί αυτοί που έρχονταν κι αυτοί που έφευγαν και ούτε να φάνε δεν ευκαιρούσαν. Και με το πλοιάριο αναχώρησαν για μια έρημη τοποθεσία, μόνοι τους.
Αλλά τους είδαν να φεύγουν και το έμαθαν πολλοί και απ’ όλες τις πόλεις πεζοί έτρεξαν σ’ εκείνο το μέρος και τους πρόλαβαν. Βγαίνοντας από το πλοιάριο ο Ιησούς, είδε πολύ κόσμο και τους σπλαχνίστηκε, διότι ήταν σαν πρόβατα που δεν είχαν βοσκό, κι άρχισε να τους διδάσκει πολλά.
Λόγος του Κυρίου
Στοχασμός (don Luigi Maria Epicoco)
Υπάρχει, στον τρόπο ζωής μας, ο μεγάλος πειρασμός να πιστεύουμε ότι η ζωή μας αξίζει για αυτό που κάνουμε. Έτσι γεμίζουμε τόσο πολύ την ύπαρξή μας με πράγματα να κάνουμε που δεν αφήνουμε πλέον χώρο στο ρήμα ΕΙΜΑΙ. Δηλαδή, δεν αφήνουμε πλέον χώρο γι’ αυτό που πραγματικά είμαστε και νομίζουμε ότι ταυτιζόμαστε μόνο με τα έργα μας.
Και έτσι μπαίνουμε σε κρίση όταν η ζωή, μας αναγκάζει να επιβραδύνουμε. Αυτός φαίνεται να είναι ο πειρασμός των αποστόλων στο σημερινό Ευαγγέλιο: «Οι απόστολοι συγκεντρώθηκαν γύρω από τον Ιησού και του είπαν όλα όσα έκαναν και δίδαξαν». Μπροστά σε αυτό που μπορεί να μοιάζει με μοίρασμα, ο Ιησούς κάνει μια απροσδόκητη πράξη. Πιστεύω ότι το κάνει σκόπιμα για να αναγκάσει αυτούς τους φίλους του να εξετάσουν τα πράγματα από άλλη σκοπιά: «τους είπε: «Ελάτε όλοι εσείς ιδιαιτέρως σε μια ερημική τοποθεσία και αναπαυθείτε λίγο. Διότι ήταν πολλοί αυτοί που έρχονταν και αυτοί που έφευγαν και ούτε να φάνε δεν ευκαιρούσαν».
Το «δεν έχουμε χρόνο» φαίνεται να είναι η χαρακτηριστική φράση της κοινωνίας μας. Όταν δεν έχεις χρόνο, δεν νιώθεις πια τη γεύση των πραγμάτων, την ουσία της ίδιας της ζωής. Και χωρίς γεύση είναι δύσκολο να συνεχίσεις να ζεις, χωρίς να επιθυμείς έντονα μια απόδραση. Να γιατί είναι απαραίτητο κάθε τόσο να έχουμε κενά, ανάπαυση, σιωπή, μοναξιά: «Και με το πλοιάριο αναχώρησαν για μια ερημική τοποθεσία, μόνοι τους».
Είναι ωραίο να σκεφτόμαστε ότι ο Ιησούς νοιάζεται να μην χάσουμε ποτέ τον λόγο για όσα πραγματικά αξίζουν στη ζωή. Και πως η εξάντληση του εαυτού μας, ακόμη και για καλά πράγματα, δεν δίνει δόξα στον Θεό, αλλά προκαλεί μόνο την ανησυχία του Ιησού.
Προσευχήσου……
Πόσο αγάπησα το νόμο σου, Κύριε!
Ολημερίς είναι η μελέτη μου.
Σοφό με κατέστησε η εντολή σου,
επάνω από τους εχθρούς μου,
επειδή για πάντα είναι κοντά μου.
Έγινα συνετότερος από όλους τους δασκάλους μου,
επειδή μελέτη μου είναι οι αποφάσεις σου.
Έγινα συνετότερος από τους γέροντες,
επειδή φύλαξα τις εντολές σου.
Εμπόδισα τα πόδια μου
να πορευθούν σε κακό δρόμο,
για να φυλάξω τους λόγους σου.
Δεν παρεκτράπηκα από τις κρίσεις σου,
επειδή εσύ νομοθέτησες.
Πόσο γλυκά στο λάρυγγά μου είναι τα λόγια σου,
περισσότερο από το μέλι στο στόμα μου.
Έγινα συνετός από τις εντολές σου,
γι’ αυτό και μίσησα κάθε δρόμο ψέματος.
Λυχνάρι για τα πόδια μου είναι ο λόγος σου,
και φως για στην πορεία της ζωής μου. Αμήν.
(www.episkopisyrou.gr)
