ΤΗΣ 15ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο (11, 20-24)
Τον καιρό εκείνο, ο Ιησούς άρχισε να κατακρίνει τις πόλεις όπου είχαν γίνει τα περισσότερα θαύματά του, επειδή δε μετανόησαν: “Αλίμονο σου, Χοραζίν, αλίμονο σου, Βηθσαϊδά! Διότι αν γίνονταν τα θαύματα που έγιναν σε σας στην Τύρο και στη Σιδώνα, θα είχαν από καιρό μετανιώσει, με σάκο και με στάχτη. Αλλά σας λέω, ότι την ημέρα της κρίσης, θα υπάρξει μεγαλύτερη ανοχή για την Τύρο και τη Σιδώνα, παρά για σας.
Και σύ, Καπερναούμ, μήπως θα υψωθείς μέχρι τον ουρανό; Μέχρι τον Άδη θα κατέβεις! Διότι αν γίνονταν στα Σόδομα τα θαύματα που έγιναν σε σένα, ίσως να παρέμεναν μέχρι σήμερα. Αλλά σας λέω, ότι την ημέρα της κρίσης θα υπάρξει μεγαλύτερη ανοχή για τη χώρα των Σοδόμων, παρά για σένα!”.
Λόγος του Κυρίου
ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ
Ίσως ήδη να γνωρίζεις πως ο Ιωάννης στο Ευαγγέλιό του, όταν μιλά για θαύματα τα υποδεικνύει με το όνομα «σημεία». Ο Θεός δεν επεμβαίνει ποτέ για να προσφέρει θέαμα, αλλά μόνο για να σώσει. Οι ευεργεσίες που ενεργεί έχουν σκοπό να στηρίξουν την πίστη. Αυτό ισχύει για τα θαύματα που μας αναφέρουν τα Ευαγγέλια και τα οποία δυστυχώς τα έχουμε συνηθίσει, γιατί τα έχουμε κάτω από τα μάτια μας καθημερινά. Από το θαύμα του λουλουδιού που ανθίζει από ένα μικρό σπόρο, νικώντας κάποιες φορές ακόμη και τη δύναμη της πέτρας, τη σταγόνα της βροχής που αντανακλά τις ακτίνες του ήλιου, το βρέφος που ανοίγεται στη ζωή.
Αυτά είναι θαύματα γραμμένα στον κώδικα της φύσης, που μιλούν αναμφισβήτητα για έναν Άλλο που είναι ωραιότητα, τάξη, δύναμη, αλλά κυρίως είναι ΑΓΑΠΗ.
Υπάρχουν μετά και τα θαύματα της χάρης: τα μυστήρια που ενεργούν σε εμάς μέχρι να μας ανυψώσουν στην θεϊκή σφαίρα, στην οποία πολλές φορές πλησιάζουμε με μεγάλη αδιαφορία και απλά από συνήθεια. Αρκεί να σκεφτούμε το όφελος της Ευχαριστίας, σε εκείνο τον Άρτο που μπορούμε να κρατήσουμε ανάμεσα στα χέρια μας και είναι ο ίδιος ο Υιός του Θεού. Ο Θεός ο ίδιος που έγινε τόσο μικρός για μας, από αγάπη. Θα έπρεπε να τρέμαμε από θαυμασμό χαράς και από θείο φόβο. Και παρόλα αυτά πλησιάζουμε αφηρημένοι, με μια μεγάλη δόση επιπολαιότητας.
Η επίπληξη του Ιησού στους ακροατές του πριν 2000 χρόνια, δε χάνει την αξία της και για εμάς τους χριστιανούς του 21ου αιώνα. Στους Ιουδαίους τότε, ο Ιησούς επίπληξε το γεγονός πως αισθάνονται σίγουροι γιατί ήταν «απόγονοι του Αβραάμ». Σε εμάς σήμερα, θα έπρεπε να επιπλήξει το γεγονός πως αισθανόμαστε εντάξει, πως όλα τα κάνουμε σωστά.
Σε μια βαθιά εκκοσμικευμένη κοινωνία, είμαστε «πιστοί», και ξεχνούμε πως απαιτείται μια συνεχής μεταστροφή, γιατί ποτέ δε θα είμαστε ολοκληρωτικά αυτό που θα έπρεπε να είμαστε: «τέλειοι όπως τέλειος είναι ο Πατέρας μας που βρίσκεται στον ουρανό».
ΠΡΟΣΕΥΧΗΣΟΥ…
Θεέ, εσύ είσαι το καταφύγιό μου γι΄ αυτό δε φοβάμαι ακόμη και αν τρέμει η γη, αν πέσουν τα βουνά.
Η αγάπη σου χαροποιεί, η κατοικία σου είναι η καρδιά μου.
Θεέ, μείνε σε αυτή και τίποτα δε θα φοβηθώ.
Κύριε Ιησού, δώσε μου μια πίστη δυνατή στην αγάπη σου.
Χορήγησέ μου να σωθώ από τα νερά που με κατακλύζουν και από την αγωνία.
Το μέλλον μου είναι στα χέρια σου πάντοτε, γι΄ αυτό αισθάνομαι σιγουριά. Αμήν.
(πηγή: episkopisyrou.gr)
πνρ
