ΤΗΣ 19ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΥ
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη Άγιο Ευαγγέλιο (12, 24-26)
Τον καιρό εκείνο ο Ιησούς είπε στους μαθητές: Αλήθεια, αλήθεια σας λέω: αν ο σπόρος του σιταριού που θα πέσει στο χώμα δεν πεθάνει, αυτός μένει μόνος του. Αλλά αν πεθάνει, τότε φέρνει πολύ καρπό. Όποιος αγαπά τη ζωή του, θα τη χάσει. Κι όποιος σ’ αυτόν τον κόσμο μισεί τη ζωή του, θα τη διαφυλάξει για την αιώνια ζωή. Αν κάποιος υπηρετεί εμένα, εμένα να ακολουθεί κι όπου είμαι εγώ εκεί θα είναι κι ο υπηρέτης μου. Αν κάποιος με υπηρετεί, ο Πατέρας θα τον τιμήσει.
Λόγος του Κυρίου
ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ
Είναι μια σύντομη περικοπή, που όμως είναι αρκετή για να «σπείρει» τον πανικό. Γιατί; Γιατί μας λέει να «πεθάνουμε». Εκτός αυτού, εμείς συνήθως, είτε από δικές μας εμπειρίες, είτε από εκείνων που είναι κοντά μας, μαζί με τη λέξη «θάνατος», συνδυάζουμε και μια άλλη, που ίσως τρομάζει πολύ περισσότερο, και είναι ο «πόνος». Ο Ιησούς δε μας λέει «να πεθάνουμε για να πεθάνουμε», αλλά να πεθάνουμε «ώστε να φέρουμε καρπό». Και η διαφορά είναι απέραντη. όσο και η θάλασσα. Επομένως, ας ηρεμήσουμε όλοι. Ο Θεός σήμερα δεν έρχεται να μας πει ότι οι καθημερινοί μας πόνοι δεν αρκούν, και ότι πρέπει να υποφέρουμε περισσότερο. Ούτε θέλει να μας πει πως η ζωή μας δεν πάει καλά εάν είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι. Δε χρειάζεται να προσθέσουμε άλλο πόνο σε αυτούς που ήδη έχουμε, ή που έρχονται από μόνοι τους.
Ο Λόγος του Θεού έρχεται να μας υπενθυμίσει μια μεγάλη αλήθεια: είμαστε όλοι «σπόροι». Σπόροι που σπάρθηκαν στο χωράφι του κόσμου. Μας λέει πως έχουμε μέσα μας τη δυνατότητα του φυτού του σιταριού, ικανοί να ωριμάσουμε και να παράγουμε έναν καρπό που μπορεί να μεταμορφωθεί σε τροφή και να χορτάσει πολύ κόσμο. Πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε πως ο μικρός σπόρος του σιταριού, δεν γίνεται ένα μεγάλο φυτό σιταριού, αν πρώτα δεν περάσει από μια αργή διαδικασία μεταμόρφωσης, που ο Ιησούς ονομάζει «πεθαίνω». Ποιος από εμάς μπορεί να πει πως δεν έχει πεθάνει ως προς τον εαυτό του, πολλές φορές; Και αυτό έγινε με πόνο και αγάπη, σκεπτόμενοι πως αυτό που κάναμε δεν ήταν ίσως αυτό που θέλαμε να κάνουμε, αλλά αυτό που ήταν σωστό να κάνουμε. Στην οικογένεια, με τους γονείς, με τα παιδιά, με την εργασία, με την ενορία, ποιος από εμάς δε βρέθηκε να κάνει επιλογές σημαντικές και δεσμευτικές, ενάντια στο ρεύμα και ενάντια στην νοοτροπία του «κάνουν όλοι έτσι», και πλήρωσε το κόστος, όταν ήταν πολύ πιο απλό και λιγότερο επίπονο, να κάνει το αντίθετο; Η ζωή είναι πραγματικά ένα χωράφι σύνθετης ωρίμανσης. Όποιος δεν ωριμάζει είναι σαν τον σπόρο που δεν ωριμάζει ποτέ, και δεν συνεισφέρει στο καλό. Υπάρχει ανάγκη από θαρραλέους σπόρους, ικανούς να πεθαίνουν, για να δώσουν το παράδειγμα, κυρίως στις νέες γενεές. Παραδείγματα όπως η Edith Stein που γιορτάσαμε χθες, η οποία πέρασε από τον Εβραϊσμό στον Καθολικισμό, από το Μοναστήρι στα στρατόπεδα συγκεντρώσεων, ή σαν τον Άγιο Λαυρέντιο που εορτάζουμε σήμερα, ικανό να θυσιάσει τη ζωή του για ένα ιδεώδες. Για αυτόν μας μιλούν ακόμη και τα αστέρια του ουρανού. Όλοι κοιτάμε τα άστρα τη νύχτα του Αγίου Λαυρεντίου! Ο Λαυρέντιος και η Edith Stein είναι δυο παραδείγματα σπόρων που έφεραν καρπό, ικανοί να υποφέρουν και να πεθάνουν για ένα καλό μεγαλύτερο. Τα ονόματά τους είναι γραμμένα στον ουρανό. Τίμησαν τον Ιησού. Και ο Θεός τους τιμά. Πραγματικά, εάν θέλουμε να κάνουμε κάτι μεγάλο για τα παιδιά μας, πρέπει να τα διδάξουμε πως δεν πρέπει να φοβούνται να «πεθαίνουν για να φέρουν καρπό». Δεν πρέπει να φοβούνται να δεσμεύονται με σοβαρότητα στη ζωή, να έχουν ένα ιδανικό. Φυσικά θα χρειαστεί να περάσουν από τη δοκιμασία του χειμώνα. Για όποιον όμως προσκαρτερεί, θα φτάσει η άνοιξη και μετά το καλοκαίρι.
Η αποστολή του μικρού σπόρου του σιταριού είναι να φέρει καρπό. Γι’ αυτόν μεγαλύτερη χαρά είναι να φτάσει στο τέλος να γίνει ένα στάχυ με άφθονο σπόρο σταριού, καλό σιτάρι, για το καλό όλων.
Don Giuseppe Terranova
ΠΡΟΣΕΥΧΗΣΟΥ…
Κύριε, βοήθησέ με ν’ αντιμετωπίσω με ψυχική γαλήνη όλα όσα θα μου φέρει η σημερινή ημέρα.
Βοήθησέ με να παραδοθώ ολοκληρωτικά στο άγιο θέλημά Σου.
Στην κάθε ώρα της ημέρας, φώτιζέ με και δυνάμωνέ με για το κάθε τι.
Όποιες ειδήσεις κι αν λάβω σήμερα, δίδαξέ με να τις δεχθώ με ηρεμία
και με την ακλόνητη πεποίθηση ότι τίποτε δε συμβαίνει, χωρίς να το επιτρέψεις Εσύ.
Καθοδήγησε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου σε όλα τα έργα και τα λόγια.
Στις απρόοπτες περιστάσεις μη με αφήσεις να ξεχάσω ότι όλα παραχωρούνται από Σένα.
Δίδαξέ με να συμπεριφέρομαι σε κάθε μέλος της οικογένειάς μου
και σ’ όλους τους συνανθρώπους μου με ευθύτητα και σύνεση, ώστε να μη συγχύσω και στενοχωρήσω κανένα.
Κύριε, δώσε μου τη δύναμη να υποφέρω τον κόπο
και όλα τα γεγονότα της ημέρας αυτής, σε όλη τη διάρκειά της.
Καθοδήγησε τη θέλησή μου και δίδαξέ με να προσεύχομαι,
να πιστεύω, να υπομένω, να συγχωρώ και ν’ αγαπώ κάθε άνθρωπο. Αμήν.
πνρ
(πηγή: episkopisyrou.gr)
