ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ – ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2021
«Μακάριοι όσοι φέρνουν την ειρήνη στους ανθρώπους, γιατί αυτοί θα ονομαστούν παιδιά του Θεού» (Μτ 5,9).
Το ευαγγέλιο του Ματθαίου έχει γραφτεί από έναν χριστιανό, καταγόμενο από την ιουδαϊκή κοινότητα της εποχής, και αυτό εξηγεί τις πολυάριθμες χαρακτηριστικές εκφράσεις που χρησιμοποιεί, από τη θρησκευτική αλλά και την πολιτιστική παράδοση των Ιουδαίων.
Στο πέμπτο κεφάλαιο, ο Ιησούς παρουσιάζεται ως νέος Μωυσής, που ανεβαίνει στο βουνό για να εξαγγείλει την ουσία του Θεϊκού Νόμου: την εντολή της αγάπης. Για να προσδώσει επισημότητα σ’ αυτή τη διδασκαλία, το ευαγγέλιο μας τον παρουσιάζει καθισμένο, στάση χαρακτηριστική του διδασκάλου.
Αλλά και κάτι ακόμη: ο Ιησούς είναι, επίσης, ο πρώτος μάρτυρας αυτού που αναγγέλλει. Είναι φανερό σε όλους, όταν προφέρει τους Μακαρισμούς, το πρόγραμμα ολόκληρης της ζωής του. Μέσα από αυτούς αναδεικνύεται η θεμελιώδης φύση της χριστιανικής αγάπης, με τους καρπούς της ευλογίας και της πληρότητας της χαράς, η μακαριότητα πράγματι.
«Μακάριοι όσοι φέρνουν την ειρήνη στους ανθρώπους, γιατί αυτοί θα ονομαστούν παιδιά του Θεού» (Μτ 5,9).
Στη Βίβλο, η ειρήνη, Shalom στα εβραϊκά, προσδιορίζει την αρμονία του ατόμου με τον εαυτό του, με το Θεό και με ό,τι το περιβάλλει. Ακόμη σήμερα, είναι ο χαιρετισμός ανάμεσα στους ανθρώπους, ως μια ευχή πληρότητας της ζωής. Η ειρήνη είναι πρώτα δώρο του Θεού, όμως, παράλληλα, η αποδοχή της βρίσκεται και στα δικά μας χέρια.
Από όλους τους μακαρισμούς, αυτός αντηχεί σαν ο πιο αποφασιστικός, προτρέποντάς μας να βγούμε από την αδιαφορία μας για να γίνουμε οικοδόμοι της αρμονίας, αρχίζοντας πρώτα από τον εαυτό μας και τους γύρω μας, κινητοποιώντας την εξυπνάδα μας, την καρδιά μας και τα χέρια μας. Αυτός ο μακαρισμός μας καλεί να λάβουμε υπόψη μας τους άλλους, να θεραπεύσουμε τις προσωπικές πληγές αλλά και τις κοινωνικές που οφείλονται στον εγωισμό που διαιρεί, προωθώντας κάθε προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση.
Όπως ο Ιησούς, ο Γιος του Θεού, που εκπλήρωσε την αποστολή του προσφέροντας τη ζωή του στο σταυρό για να συμφιλιώσει τους ανθρώπους με τον Πατέρα και να επαναφέρει την αδελφοσύνη στη γη, ακριβώς το ίδιο, καθένας που είναι οικοδόμος της ειρήνης, μοιάζει με τον Ιησού και αναγνωρίζεται, όπως εκείνος, ως τέκνο του Θεού.
«Μακάριοι όσοι φέρνουν την ειρήνη στους ανθρώπους, γιατί αυτοί θα ονομαστούν παιδιά του Θεού» (Μτ 5,9).
Ακολουθώντας τα βήματα του Ιησού, ας μετατρέψουμε κάθε μέρα σε «μέρα ειρήνης», βάζοντας τέρμα στις καθημερινές διαμάχες στο περιβάλλον μας. Για να γίνει πραγματικότητα αυτό το όνειρο, ας δημιουργήσομε δίκτυα φιλίας και αλληλεγγύης. Και ας μάθουμε να τείνουμε το χέρι όχι τόσο για να λάβουμε, αλλά για να δώσουμε βοήθεια.
Όπως διηγούνται η Ντενίζ και ο Αλεσσάντρο: «Από τότε που γνωριστήκαμε, είμαστε πολύ όμορφα μαζί οι δυο μας. Η αρχή του γάμου μας ήταν ευτυχισμένη και συμπληρώθηκε με τη γέννηση των παιδιών. Στην πορεία όμως, άρχισαν τα πάνω και τα κάτω, βάζοντας τέρμα στο διάλογο, και με το κάθε τι να αποτελεί αιτία διαπληκτισμών. Παρά την απόφασή μας να μείνουμε μαζί, ξαναπέφταμε πάντα στις ίδιες ασυμφωνίες και συγκρούσεις. Θέλαμε πράγματι να παραμείνουμε μαζί, αλλά επαναλαμβάναμε τα ίδια λάθη, τις μνησικακίες και τις διαφωνίες. Μια μέρα ένα ζευγάρι φίλων μας πρότεινε να πάρουμε μέρος σε μια πορεία υποστήριξης ζευγαριών με δυσκολίες (Βλ. 10 ans de «Chemins de lumière» surwww.focolare.org/famiglienuove).
Βρήκαμε εκεί όχι μόνο πρόσωπα κατάλληλα και ειδικευμένα, αλλά μια «οικογένεια για τις οικογένειες», με την οποία μοιραστήκαμε τα προβλήματά μας: δεν είμαστε πλέον μόνοι! Ένα φως άναψε και πάλι, όμως δεν είχαμε κάνει παρά το πρώτο βήμα: επιστρέφοντας στο σπίτι, σίγουρα δεν ήταν εύκολα τα πράγματα και από καιρό σε καιρό ξαναπέφταμε… Αυτό που μας βοηθά είναι πως ενδιαφέρονται κάποιοι για μας κι εμείς γι’ αυτούς, και η δέσμευση πως δε θα σταματήσουμε να προσπαθούμε και να είμαστε σε επαφή με τους καινούργιους μας φίλους, για να προχωράμε μαζί».
«Μακάριοι όσοι φέρνουν την ειρήνη στους ανθρώπους, γιατί αυτοί θα ονομαστούν παιδιά του Θεού» (Μτ 5,9).
«Η ειρήνη, η ειρήνη του Χριστού, όπως λέει η Chiara Lubich, απαιτεί από μας μάτια και καρδιές καινούργιες για να αγαπάμε και να βλέπουμε πως καθένας αξίζει αυτή την παγκόσμια αδελφοσύνη». Και προσθέτει: «Μπορούμε να αναρωτιόμαστε: “Ακόμη και μέσα στις προβληματικές συγκατοικήσεις; Ακόμη και με τους συναδέλφους στη δουλειά που βάζουν εμπόδια στην καριέρα μου; Ακόμη και μ’ εκείνους που είναι ανταγωνιστές ή ανήκουν σε μια αντίπαλη ποδοσφαιρική ομάδα; Ακόμη και με άτομα που ανήκουν σε διαφορετική εθνότητα και θρησκεία από τη δική μου;” Ναι, όλος ο κόσμος είναι αδελφός μου και αδελφή μου! Η ειρήνη αρχίζει από εδώ, μέσα από τη σχέση που οικοδομώ με κάθε πλησίον μου. “Το κακό προέρχεται από την καρδιά του ανθρώπου”, έγραψε ο Ιgino Giordani και “για να απαλείψουμε τον κίνδυνο του πολέμου, πρέπει να απαλείψουμε το επιθετικό πνεύμα και την εκμετάλλευση, όπως και τον εγωισμό, από όπου ξεκινούν οι πόλεμοι: πρέπει να ξαναχτίσουμε τη συνείδηση (I. Giordani, L’inutilità della guerra, Roma 20032, p. 111). Ο κόσμος θα αλλάξει εάν αλλάξουμε εμείς. Εάν τονίσουμε όσα μας ενώνουν, θα μπορούμε να συμβάλουμε στη δημιουργία μιας νοοτροπίας ειρήνης και να εργαστούμε μαζί για το καλό της ανθρωπότητας. Η αγάπη, στο τέλος κερδίζει, επειδή είναι πιο δυνατή απ’ όλα.
Ας προσπαθήσουμε να ζήσουμε με αυτόν τον τρόπο στη διάρκεια αυτού του μήνα, να είμαστε τα σπέρματα μιας νέας κουλτούρας ειρήνης και δικαιοσύνης. Θα δούμε τότε μια νέα ανθρωπότητα να γεννιέται, μέσα μας και γύρω μας (Fabio Ciardi(Opere di Chiara Lubich 5; Città Nuova, Rome2017) pp. 709-712)».
Letizia Magri
πηγή:episkopisyrou.gr
