Κλείνω τα μάτια και σε σκέπτομαι

Για επαγγελματικούς λόγους, μετά από ένα έτος δέσμευσης, ο Άδωνης και η Ρίνα πρέπει να ζήσουν μακριά ο ένας από τον άλλο.

Η Ρίνα ερωτευμένη, δεν μπορεί να ησυχάσει για τον χωρισμό. Μέρα και νύχτα το μυαλό της είναι γεμάτο από αναμνήσεις και η καρδιά της γεμάτη από αισθήματα αγάπης γι’ αυτόν.

Πάνω στα ράφια και στα κομοδίνα του σπιτιού η Ρίνα δεν έχει παρά μόνο φωτογραφίες και ενθύμια του Άδωνη. Επιστολές, κάρτες, μικρά και μεγάλα δώρα, πράγματα φαινομενικά ασήμαντα… σε κάθε γωνιά του σπιτιού.

Στο λαιμό το περιδέραιο με τα αρχικά του ονόματος, στα αυτιά και τα δάχτυλα κάτι που θυμίζει την παρουσία του Άδωνη κάθε στιγμή της ημέρας, στο σπίτι, στη δουλειά, στο δρόμο,…

Τα πάντα για να αναπληρώνουν στα μάτια και στην καρδιά αυτόν.

Ο Άδωνης, από την πλευρά του, μακριά, στο  νέο εργασιακό περιβάλλον μέχρι στιγμής, είναι η τέλεια ηχώ στη συμπεριφορά της Ρίνας. Τον ακούνε πάντα να σιγοτραγουδά: «Κλείνω τα μάτια και σε σκέφτομαι. Είμαι στη δουλειά και σε σκέφτομαι. Κοιτάω τον ουρανό και σε σκέφτομαι. Η καρδιά μου χτυπά για σένα… κάθε στιγμή και σε κάθε βήμα σκέφτομαι και βλέπω εσένα…»

Αλλά ο Θεός δεν πάει πίσω… πράγματι είναι αξεπέραστος στην αγάπη για τον άνθρωπο: έχει σπείρει παντού, πάνω στη γη και στη θάλασσα, τα σημάδια της αγάπης του για μένα και για σένα: τα ζώα, τα λουλούδια, τα φυτά, τα ψάρια.

Γέμισε με τον εαυτό του τον παράδεισο: «οι ουρανοί  και η γη είναι γεμάτα από τη δόξα σου. Οι απέραντοι ουρανοί διηγούνται τη δόξα του μεγάλου Θεού…». Είναι ερωτευμένος με τον άνθρωπο επειδή ο άνθρωπος τον ερωτεύεται.