ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΝΤΡΙΠΛΑ!
Είναι χαρακτηριστικά μερικά άτομα που παρουσιάζονται πάντα σε κάποιο συνέδριο και συνεχώς θέτουν ερωτήσεις. Κάθε φορά που η Ιωσηφίνα συμμετέχει σε συναντήσεις που λαμβάνουν χώρα στο «πράσινο δωμάτιο» γίνεται αντιληπτή από όλους επειδή επαναλαμβάνει: «έχω τόσες πολλές ερωτήσεις να κάνω σε αυτούς που ξέρουν να μιλάνε ωραία, αλλά στη συνέχεια…»
Υπάρχει μια ερώτηση για την οποία δεν διστάζει μπροστά σε κανένα και από όλους λαμβάνει την ίδια απάντηση, την οποία ακολουθούν μια σειρά από άλλες ερωτήσεις.
Η ερώτηση είναι: «Όλοι, όταν μιλούν για την Εκκλησία, λένε ότι ο Θεός είναι αγάπη και ότι σε αγαπά πάρα πολύ έτσι όπως είσαι». Είναι μια δήλωση που πάντα ακούω να κάνει οποιοσδήποτε. Αλλά – ιδού η ερώτησή μου – αν ο Θεός είναι αγάπη, γιατί τότε επιτρέπει τον πόνο; Γιατί τόσα πολλά προβλήματα στον κόσμο; Πώς να συμβιβαστεί ο πόνος με την αγάπη του Θεού;»
Χθες το βράδυ επίσης, έλαβε μέρος σε μια συγκέντρωση πνευματικού χαρακτήρα που έγινε από ένα μεγάλο ομιλητή. Ήταν μια στιγμή ενδιαφέρουσα, προκλητική και μαζί απελευθερωτική για τη ζωή κάθε χριστιανού. Το θέμα ήταν η παρουσίαση της εγκυκλίου του πάπα Βενέδικτου XVI: «Deus Caritas est». (Ο Θεός είναι Αγάπη). Ο ομιλητής είχε προειδοποιηθεί για την παρουσία κάποιου «ιδιαίτερου» προσώπου που, ξεσπώντας θα έθετε κάποιες ερωτήσεις. Αλλά ήδη τη γνώριζε και ήταν από πριν προετοιμασμένος και ψυχολογικά για την επίθεση.
Μετά το τέλος του συνεδρίου, παραχωρείται ένα χρονικό διάστημα για την ανταλλαγή ερωτήσεων… Αλλά ο μεσολαβητής της συνάντησης παρακαλεί να δώσουν προτεραιότητα σε εκείνους που επιθυμούν να θέσουν ερωτήσεις και τη διήγηση μιας εμπειρίας από τη ζωή.
Η Ιωσηφίνα δεν έχασε την ευκαιρία να μιλήσει, και μάλιστα πρώτη. Ζητά το λόγο και της δόθηκε το μικρόφωνο: «Λοιπόν – άρχισε – μια εμπειρία και μια ερώτηση: Έχω ένα σύζυγο που όλοι τον γνωρίζουν με το όνομα του «ντρίμπλα», λόγω της μεγάλης του αγάπης για το κρασί. Υπήρξε μια περίοδος κατά την οποία μεθούσε συχνά. Υπήρξε μια εποχή μεγάλου πόνου, μεταξύ των πιο μαύρων και απελπισμένων της προσωπικής μου ζωής και του γάμου μου. Εκείνη την περίοδο ξεκίνησα να συμμετέχω στη Λειτουργία και στις συναντήσεις στην Εκκλησία και τα ροδάρια που είπα, δεν μπορώ πια να τα μετρήσω. Έδειχνα περισσότερο κατανόηση με όλους.
Τώρα που ο σύζυγός μου δεν πίνει πια, τώρα που είμαι ήρεμη και ευλογημένη, τώρα … έχω σταματήσει να προσεύχομαι και να πηγαίνω στην Εκκλησία. Κατάλαβα από μόνη μου ότι όταν κάποιος αισθάνεται καλά, όταν έχει χρήματα και υγεία… απομακρύνεται από το Θεό. Αλλά στον πόνο, όπως λέει η ίδια, ο άνθρωπος ξαναβρίσκει το Θεό και τον εαυτό του».
Ο ομιλητής καταλήγει με το αστείο: η ντρίμπλα του συζύγου της την ωθεί στην σωστή κατεύθυνση.
ρφ (μετάφραση)
