ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ; Πολλοί μας ρωτούν: και τώρα, μετά την επίσκεψη των «τριών Ιεραρχών» στο νησί της Λέσβου, τι θα μπορούσε κανείς να περιμένει; Μήπως εδώ τελείωσε το όνειρο;
Μήπως τελείωσαν όλα;
Μήπως όλα ήταν μια λάμψη, που για μιας στιγμή φώτισε το νησί της Λέσβου και την Ελλάδα όλη και τώρα θ’ αρχίσει σιγά-σιγά να σβήνει;
Είναι βέβαιο πως, σε λίγο όλα  τα ΜΜΕ δεν πάψουν να αναφέρονται στο γεγονός και θα αναζητούν κάποια άλλη επικαιρότητα έστω και ασήμαντη, για να κεντρίσουν το ενδιαφέρον των αναγνωστών, των ακροατών των τηλεθεατών. Αυτό δεν θα είναι και το τέλος του ιστορικού αυτού και απρόσμενου γεγονότος;
Ποιος θα εγγυηθεί, ότι θα υπάρξει κάποια συνέχεια σε ένα  τέτοιο γεγονός που έφερε ελπίδες σε τόσους πρόσφυγες και μετανάστες εγκλωβισμένους στη Χώρα μας;
Μήπως  έγινε κάτι για εντυπωσιασμό που ήδη άρχισε να περνά στην ιστορία;
Σίγουρα όχι! Και αυτό διότι όλοι ακούσαμε τα μηνύματα των τριών Προκαθημένων, είτε βρισκόμαστε στο  χώρο τη επίσκεψης είτε από κάποιο ΜΜΕ.
Τα μηνύματα και των τριών περιέχουν μία δέσμευση. Η δέσμευση είναι δεδομένη: Και οι τρείς θέλουν να συνεχίσουν να ενδιαφέρονται για τους φτωχούς, τους ξεριζωμένους, τους πρόσφυγες, τους μετανάστες και αυτό διότι και αυτοί είναι παιδιά  του Ενός και του αυτού Θεού.
Όσοι έφθασαν σώοι σε κάποια ακτή της φιλόξενης Πατρίδας μας ή δυστυχώς άφησαν το άψυχο κορμί τους στα νερά τη Μεσογείου ή του Αιγαίου από τη γη ή από τον ουρανό θα συνεχίζουν να υπενθυμίζουν το ιερό καθήκον όχι μόνον στους τρεις Ιεράρχες, αλλά μέσω αυτών σε όλους τους Ιεράρχες, σε  όλο το χριστιανικό λαό και σε κάθε άνθρωπο καλής θέλησης της γης. Θα τους υπενθυμίζουν  την ευθύνη την ευθύνη που έχουν  να προστατεύουν τη ζωή τόσων χιλιάδων αδελφών τουςΚαι οι  τρείς προσκυνητές στο Ιερό Προσκύνημα του πόνου, στο  ματωμένο σώμα του Χριστού, γνωρίζουν καλά και δήλωσαν δυνατά προς κάθε κατεύθυνση, ότι ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η έξοδος προς κάποια «γη επαγγελίας» τόσων δυστυχισμένων ανθρώπων, αναζητώντας φιλοξενία και προστασία τη ζωής του ή και απλώς καλυτέρευση των συνθηκών της ζωής τους, είναι να σταματήσει η παραγωγή και η  εμπορία όπλων.  Για να αποφευχθεί η συνέχιση του κακού πρέπει να σταματήσει το αίτιο που το προκαλεί. Αυτό δεν είναι άλλο από την παραγωγή και την εμπορία των όπλων.
Οι τρεις σύγχρονοι προφήτες που επισκέφτηκαν το νησί της Λέσβου, προστατευμένοι και συνοδευόμενοι από το Άγιο Πνεύμα του Θεού, μίλησαν δυνατά και με μια φωνή και οι τρεις μαζί.  Απευθύνθηκαν στους Κυβερνώντες τις χώρες της Ευρώπης και τους ζήτησαν να ανοίξουν τις καρδιές τους και τις πόρτες των χωρών τους.
Τους ζήτησαν να μην ξεχάσουν ποιό πολιτισμό εκπροσωπούν και με ποιο τρόπο μπορούν αυτόν τον πολιτισμό να συνεχίσουν  να τον  υπερασπίζονται με  συγκεκριμένες αποφάσεις τους.
Η συμβολική πράξη του Πάπα Φραγκίσκου να πάρει μαζί του και να φιλοξενήσει στο Βατικανό οκτώ  ενήλικες και τέσσερα παιδιά, δεν είναι κίνηση μόνο προσωπικής ευαισθησίας, δεν είναι πράξη εντυπωσιασμού, είναι συγκεκριμένο και έμπρακτο μήνυμα. Είναι πρόκληση και πρόκληση για κάθε θρησκευτικό και κοσμικό ηγέτη αυτού του κόσμου. Είναι πράξη που περιμένει μιμητές!
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο. Μέχρι σήμερα η Πατρίδα μας είχε και έχει πικρή εμπειρία από την λεγόμενη  «τρόικα» ή «κουαρτέτο»  εκπροσώπους δηλαδή των θεσμών στους οποίους είμαστε δυστυχώς οφειλέτες. Πολλές φορές υπήρξαν συγκρούσεις μαζί τους και  σίγουρα θα συνεχιστούν. Η παρουσία τους στη Χώρα μας σίγουρα δεν αποτελεί τιμή και δόξα. Δηλώνει μια εξάρτηση. Είναι ανάγκη λοιπόν το συντομότερο να απαλλαγούμε από αυτούς  και να επανέλθει στην Πατρίδα μας η ελευθερία, η πρόοδος και η ανάπτυξη, εξάλλου είναι   γνωστό πως η Ελλάδα «μόνο λίγο ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά».
Στις 16 Απριλίου 2016, ημέρα ηλιόλουστη από κάθε πλευρά, επισκέφτηκε την Πατρίδα  μας και συγκεκριμένα το νησί τη Λέσβου μία διαφορετική τρόικα. Μια τρόικα που έγινε με χαρά δεκτή από όλους τους ανθρώπους της καλής θέλησης και ιδιαίτερα από τους ανθρώπους της δυστυχίας, του πόνου και της ταλαιπωρίας. Αυτή η τρόικα εμείς την ονομάσαμε «τρόικα της αγάπης».
Μακάρι μια τέτοια τρόικα να είναι πάντα παρούσα στη Χώρα μας  το πρόσωπο όλων των συμπολιτών  και εκείνων που κοπιάζουν να σκαλίζουν το αμαρτωλό χθες αλλά προπάντων εκείνων καλλιεργούν το ελπιδοφόρο σήμερα και καλύτερο αύριο. Ευτυχώς που οι πρώτοι από αυτούς  είναι λίγοι ενώ οι δεύτεροι συνεχώς αυξάνονται. Οι πρώτοι σκεπάζονται από τα ερείπια των πεπαλαιωμένων και ξένων προς το Ευαγγέλιο του Χριστού ιδεών τους και συμπεριφορών τους. Ενώ οι δεύτεροι δεν ξεχνούν το: «ξένος ήμουν και με φιλοξενήσατε, πεινασμένος και μου δώστε να φάω, διασμένος και με ποτίσατε, φυλακισμένος και άρρωστος και με επισκεφθήκατε. Ότι κάνετε σε ένα από τους μικρούς αυτούς αδελφούς σε μένα τον ίδιο το κάνατε»,  δεν δέχεται καμία παρερμηνεία. Ούτε δέχεται παρερμηνεία το : « από αυτό θα γνωρίσουν ότι είστε μαθητές μου, αν αγαπάτε ο ένας τον, όπως εγώ σας αγάπησα».
Αυτές οι φράσεις υπάρχουν σε όλες στις πολλές χιλιάδες εκδόσεις του Ευαγγελίου και καθημερνά μας ελέγχουν!

+Ν