Να διαβάζεις το συγκινητικό μήνυμα, «μαμά να ξέρεις πως σ’ αγαπώ», γραμμένο επάνω σε ένα από τα σωσίβια που χρησιμοποιούν πρόσφυγες και μετανάστες για να περάσουν από την Τουρκία στις ακτές της Λέσβου και της Ευρώπης, μαζί μ' ευχές και προσευχές των προσφύγων για ένα ασφαλές ταξίδι, ή τα τηλέφωνα συγγενών και φίλων μαζί μ' ένα μήνυμα για να ενημερωθούν σε περίπτωση που ο άνθρωπος που φοράει το σωσίβιο δεν καταφέρει να φτάσει ζωντανός.
Nα βάζεις στο χέρι Σύρου πρόσφυγα πενήντα ευρώ και εκείνος να μη τα δέχεται με τίποτα λέγοντας «εγώ είμαι ένας, θα τα καταφέρω, δώσε τα σε μια οικογένεια».
Να συζητάς βράδυ στην προκυμαία της Μυτιλήνης στα Ιταλικά παρέα με Πακιστανό καθηγητή Ιταλική Φιλολογίας από το Πανεπιστήμιο της Λαχώρης.
Να σου απαγγέλλει νεαρός Αφγανός στίχους της Σαπφούς και να σου λέει πως λυπάται που ήρθε βρώμικος πρόσφυγας στο νησί της.
Να στέκεσαι έκπληκτος ακούγοντας από νεαρό Παλαιστίνιο μηχανικό-μηχανολόγο για τον Ηρόστρατο και τις υδραυλικές του μελέτες.
Να τρως χοντρή ήττα στο τάβλι (τέσσερις φορές απανωτά) από εικοσάχρονο από το Ιράκ….
Να βλέπεις, σε παραλία της Λέσβου όπου μόλις έφτασε ένα φουσκωτό γεμάτος πρόσφυγες, μια μεσόκοπη μάνα ανάμεσα σε δύο νέους και να νομίζεις πως τη βαστάζουν, ενώ είναι αυτή που βαστάζει τα δύο τυφλά παιδιά της.
Να λαμβάνεις δέματα με τακτοποιημένα ρουχαλάκια από ενορίες της Ελλάδας και με σημειώματα «Υπομονή», «Βαστάτε», «Σταγόνα στον ωκεανό, μα σταγόνα».
Να έρχεται ο μεροκαματιάρης, και να σου δίνει μια τσάντα αναλγητικά που αγόρασε για τους πρόσφυγες κάνοντας έρανο στη δουλειά του και να έχουν συμβάλει όλοι οι συνάδελφοί του.
Να σχολάει dj από το νυχτερινό του μεροκάματο σε μπαρ, να τον πετυχαίνεις εφτά η ώρα το πρωί ξενύχτη και να σου δίνει εβδομήντα ευρώ, ό,τι έβγαλε ολόκληρο το βράδυ «για να βοηθήσω τους ανθρώπους» και να φεύγει χαμογελώντας κάνοντας και μια σούζα.
Να προσπαθείς να εξηγήσεις σε παιδιά από το Αφγανιστάν που ποτέ δεν είχαν δει θάλασσα, πως στα νερά αυτά του Αιγαίου, που μόλις διέσχισαν, δεν υπάρχουν κροκόδειλοι…
Να έρχεται Έλληνας μετανάστης από Γερμανία και να σου λέει πεταχτά πως θα πάει να προπληρώσει φρούτα, και να καταλαβαίνεις πως σου πλήρωσε τα φρούτα όλου του επόμενου μήνα, για να τα δώσεις με τους εθελοντές στους πρόσφυγες, και να μην ξέρεις ούτε το όνομά του να πεις ένα ευχαριστώ.
Να σου στέλνουν μήνυμα οι δύο Σύροι φοιτητές που βοηθήθηκαν από τους εθελοντές της Καθολικής ενορίας Μυτιλήνης, και να σου λένε: «είμαστε Ολλανδία, τα καταφέραμε, είμαστε ζωντανοί».
Καταστάσεις που δεν είχαμε τη δύναμη να φανταστούμε. Η θέληση αυτών των συνανθρώπων μας, που κυνηγημένοι από σύγχρονους Ηρώδεις, που προσπαθούν να ξεφύγουν από τον εφιάλτη του πολέμου και αναζητούν μια καλύτερη ζωή.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους. Ο Ιησούς, η Μαρία κι ο Ιωσήφ, που δεν είναι συρο-ιρακινο-αφγανοί, ελπίζω να περάσουν και σήμερα τα σύνορα. Κάποτε τα κατάφεραν για να περάσουν στην Αίγυπτο.
π.Λ
