Ιερά μονή Ουρσουλινών

Αδελφές Ουρσουλίνες ή απλώς «Ουρσουλίνες» όπως συνηθίζεται να τις αποκαλούμε, είναι μια μοναχική Αδελφότητα της Καθολικής Εκκλησίας, την οποία ίδρυσε η αγία Άγγελα Μερίτσι.Οι δυο πρώτες ελληνίδες «Αδελφές Ουρσουλίνες», από το Κάστρο της Νάξου, συναντώνται κατά τη δεκαετία του 1670. Όμως, ως ημερομηνία εγκατάστασής τους στην Τήνο αναφέρεται η 15η Ιουλίου 1704. Το 1862 ιδρύεται στην Τήνο οργανωμένο μοναστήρι Ουρσουλινών Μοναχών. Δυο χρόνια μετά την εγκατάστασή τους στην Τήνο, είχε ήδη σχηματιστεί μια μικρή κοινότητα από τέσσερις αδελφές και ένα σχολείο, όπου φοιτούσαν εικοσιτέσσερα κορίτσια του νησιού. Το 1876-1877, έχουμε αιτήσεις απ’ όλο το χώρο της Ανατολής για να γίνουν δεκτές μαθήτριες στο Σχολείο των Λουτρών.Το 1890 το δυναμικό του Σχολείου αριθμεί 36 καλόγριες, και 102 μαθήτριες. Κατά την περίοδο 1910-1930, περίοδος της μεγάλης ακμής της Σχολής, φοιτούν σ’ αυτήν περισσότερες από 300 οικότροφες μαθήτριες απ’ όλο τον ελλαδικό κόσμο. Κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Σχολή έκλεισε, αφού ήταν δύσκολη τόσο η φοίτηση όσο και η ασφάλεια των μαθητριών. Από τη δεκαετία του 1960, στους ίδιους χώρους, λειτούργησε σχολή ταπητουργίας καθώς και αργαλιού. Στην αρχή της δεκαετίας του ’90 έκλεισε κι αυτή. Σήμερα, ένα τμήμα του τεράστιου οικοδομικού συγκροτήματος έχει παραχωρηθεί για να στεγάζει το Δημόσιο Δημοτικό Σχολείο του Δήμου Τήνου, για τα παιδιά των χωριών. Με τη φροντίδα πάντοτε των Αδελφών Ουρσουλινών, ένα άλλο μεγάλο μέρος του κτιρίου έχει μετατραπεί σε εκθετήριο-μουσείο, όπου ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει τα τεκμήρια για το τεράστιο έργο που επιτελέστηκε στους χώρους αυτούς, στο διάστημα των πάνω από εκατό χρόνων λειτουργίας τής Μονής Διαβάστε περισσότερα …
Ιερά μονή πατέρων Ιησουϊτών
Μετά την καταστροφή του κάστρου της Αγίας Ελένης (1715) και την μετέπειτα εγκατάλειψη του τότε νέου οικισμού του «Εξωμβούργου», οι Μοναχοί του Τάγματος των Ιησουϊτών αναζήτησαν κι αυτοί κάποιο άλλο κατάλληλο χώρο να εγκατασταθούν, χώρο που να εξυπηρετεί την ιδιαίτερη ποιμαντική τους αποστολή. Την καταλληλότητα αυτή τελικά εντόπισαν στα Λουτρά. Κεντρικό σημείο του νησιού όπου διασταυρώνονταν οι κεντρικοί δρόμοι που ένωναν το ανατολικό με το δυτικό μέρος του νησιού και το βόρειο με το νότιο. Στο σημείο αυτό οι μοναχοί οικοδόμησαν μέσα στη δεκαετία του 1840 την Μονή, την οποία κατοικούν μέχρι και σήμερα. Δεκαπέντε με είκοσι χρόνια αργότερα, τόσο οι χώροι της Μονής όσο και ο ενοριακός ναός του χωριού αποδείχθηκαν μικροί για να χωρέσουν τον κόσμο που συνέρεε και για να τελέσουν τις πράξεις λατρείας. Έτσι, με το ξεκίνημα της δεκαετίας του 1860 αποφασίστηκε να κτιστεί ένας νέος ναός, μεγάλος και ωραίος, μεγάλος για να εξυπηρετεί τις ανάγκες για τις οποίες κτίστηκε, ωραίος για να συνάδει με το καλλιτεχνικό γούστο των Τηνίων αλλά και με το γνωστό μπαρόκ των Ιησουϊτών. Ο ναός του Αγίου Ιωσήφ, αποτελεί τμήμα αυτού του δεύτερου μουσειακού χώρου. ότι κινδυνεύει να καταστραφεί από εγκατάλειψη. Στους χώρους της Μονής λειτουργεί λαογραφικό μουσείο.
Ιερά μονή Φραγκισκανών μοναχών στη Μέση
Στο σταυροδρόμι για Ξώμπουργο, Φαλατάδο, Στενή, το Πεντόστρατο όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι, δεσπόζει το αναπαλαιωμένο Μοναστήρι του Αγίου Φραγκίσκου με ενδιαφέρουσες μαρμάρινες ταφόπλακες του 18ου αιώνος. Ιδρύθηκε από Φραγκισκανούς μοναχούς το 1700 το κτιριακό συγκρότημα επισκευάσθηκε πρόσφατα για να καλύψει σύγχρονες ανάγκες.