Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΗΣΟΥΙΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Ο Πάπας Φραγκίσκος συνηθίζει, στα ταξίδια του σε διάφορες χώρες, να συναντά τους, κατά τόπον, συναδέλφους του από το Τάγμα των Ιησουιτών. Στις συζητήσεις που γίνονται συχνά βγαίνουν “ειδήσεις”, όπως η διαρροή από το προηγούμενο ταξίδι του στη Σλοβακία που φέρεται να είπε ότι είναι ζωντανός αν και κάποιοι περίμεναν το θάνατό του, κατά τη χειρουργική επέμβαση στο παχύ έντερο που έκανε το φετινό Ιούλιο. Στην Αθήνα συναντήθηκε με 7 Ιησουίτες οι οποίοι, όπως προκύπτει από τις φωτογραφίες, ήταν ο γάλλος ηγούμενος π.Pierre Salembier, οι έλληνες π. Σεβαστιανός Φρέρης και Μιχαήλ Ρούσσος και ο αδ. Γιώργος Μαραγκός, ο κορεατικής καταγωγής π. Πέτρος Χογκ, ο πολωνός π. Μάρτιν Μπαράν και ο βέλγος π. Tonny Cornoedus. Απουσίαζαν λόγω ασθένειας οι π. Δημήτρης Δαλέζιος και Γαβριήλ Μαραγκός, ενώ ο έτερος έλληνας Ιησουίτης, ο Σεβασμιότατος π. Θεόδωρος Κοντίδης ήταν αυτός που υποδέχθηκε τον Πάπα στην Αθήνα ως Αρχιεπίσκοπος.
Η συνάντηση έγινε στις 4/12, μετά το τέλος των συναντήσεων της πρώτης ημέρας της παπικής επίσκεψης, στη Νουντσιατούρα, όπου διέμενε ο Ποντίφικας.
Από τις δημοσιεύσεις της Civilta Cattolica, που αναπαράγει το VaticanNews, είναι προφανές ότι ο Φραγκίσκος άκουσε όλους τους παρόντες συναδέλφους του να αναφέρονται στη ζωή και το έργο τους ως Ιησουίτες.
Στον π. Σ. Φρέρη, που μίλησε για τωρινή “κατάσταση αδυναμίας”, σε σχέση με τον αριθμό και το έργο των Ελλήνων Ιησουιτών παλαιότερα, ο Φραγκίσκος σχολίασε ότι, την εποχή που ήταν δόκιμος Ιησουίτης, το Τάγμα είχε 33.000 μέλη, πλέον τα μισά. Αλλά αυτό παρατηρείται σε πολλές μοναχικές κοινότητες. Έχει την ιστορική σημασία του αλλά “ την κλήση τη στέλνει ο Κύριος. Αν δεν έρχεται δεν εξαρτάται από εμάς. Πρέπει να συνηθίσουμε στην ταπεινότητα. Είμαστε λιγότεροι αριθμητικά αλλά δημιουργικοί εν Χριστώ ”
Στον π. Tonny, φλαμανδό, πρώην ιεραπόστολο αλλά και εφημέριο στη χώρα του, ο οποίος γνώρισε τα κρατητήρια των φυλακών στη Σάμο, θεωρηθείς “διακινητής μεταναστών”(!) απάντησε ότι η ζωή του θυμίζει την “καλή κούραση” που νιώθει ο Ιησουίτης μετά από πολλή εργασία στη διάρκεια της ζωής και μέσα από αντιθέσεις που τις ξεπερνά με χαμόγελο. Είναι ως ύμνος στην ελπίδα, μια γεμάτη ζωή, με σφάλματα αλλά πλήρους χαράς στην υπηρεσία του Θεού.
Προφανώς κατόπιν συζήτησης με τον αδ. Γιώργο, ανέφερε ότι, ως Έπαρχος του Τάγματος, στην Αργεντινή, πριν τη χειροτονία ενός δόκιμου, ζητούσε τη γνώμη των απλών Μοναχών Ιησουιτών. Οι Αδελφοί είναι αυτοί που καταλαβαίνουν την ουσία της ζωής. Γιατί συνδυάζουν το συναίσθημα με τη χειρωνακτική εργασία, “αγγίζουν” την πραγματικότητα. Οι ιερείς είμαστε κάπως “αφηρημένοι” οι αδελφοί είναι πιο συγκεκριμένοι, καταλαβαίνουν τις δυσκολίες και “ έχουν καλό μάτι ”.
Απαντώντας στο π. Πέτρο Χόγκ, δημιουργό του “Κέντρου Αρούπε” για παιδιά προσφύγων και πλέον συνεργαζόμενο με το Κέντρο συμφώνησε ότι η σωστή πρακτική είναι να δημιουργείς ένα έργο και να αποσύρεσαι όταν αυτό πλέον αναπτύσσεται. Πρέπει να είμαστε “πατέρες” και όχι “αφέντες”, δημιουργικοί και όχι κτητικοί. Το έργο που δημιουργούμε είναι του Κυρίου. Ιησουίτης που ενεργεί χωρίς κρίση δεν είναι σωστός Ιησουίτης.
Συζήτησε επίσης για το έργο των Ιησουιτών στην Αθήνα στα πλαίσια της ενορίας, της καθολικής νεολαίας, των εκδόσεων, της βιβλιοθήκης του Τάγματος, της επαφής με την ορθόδοξη εκκλησία, του έργου του JRS (o Ηγούμενος του πρόσφερε ως δώρο πίνακα που είχαν φιλοτεχνήσει παιδιά προσφύγων) και, πριν χαιρετήσει προσωπικά τον καθένα, είπε ότι οι συγκεκριμένες κάθε φορά προκλήσεις απαιτούν και συγκεκριμένες λύσεις. Με όπλα την υπακοή και την προσευχή να συνεχίσετε το έργο σας.
Πληροφόρηση και φωτογραφίες από VaticanNews
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΒΑΝΤΗΣ
Μέλος Συνοδικής Επιτροπής ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ