Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΘΥΡΑΣ ΤΟΥ ΙΩΒΗΛΑΙΟΥ
Για πρώτη φορά σε ένα Ιωβηλαίο θα μπορεί κάθε Επίσκοπος να ανοίξει την θύρα του καθεδρικού του ναού. Βέβαια, παραδοσιακά, το άνοιγμα και το πέρασμα των πιστών από αυτή την πόρτα, είναι συνδεδεμένο με τα λυσίποινα. Αυτά μπορεί να είναι χρήσιμα όταν τα εξηγήσουμε σωστά στους πιστούς μας. Αλλά η Θύρα του Ιωβηλαίου έχει πολύ πιο πλούσια σημασία και αυτή την πολλαπλή πνευματική σημασία τη βρίσκουμε ήδη στην Βούλα προκήρυξης του Πάπα Φραγκίσκου, «Το Πρόσωπο της Ευσπλαχνίας».
Είναι η Θύρα της «Ευσπλαχνίας»
Η «Ευσπλαχνία» αποτελεί τη δηλωτική έννοια της Θύρας, επομένως κάθε διδασκαλία, κατήχηση που αφορά την έννοια της Θύρας πρέπει να εστιάζεται στη λέξη «Ευσπλαχνία».
«Στην ευκαιρία αυτή, θα είναι μια Θύρα της Ευσπλαχνίας, και όποιος τη διαβεί θα έχει την εμπειρία της αγάπης του Θεού που παρηγορεί, που συγχωρεί και χαρίζει ελπίδα» (Το Πρόσωπο της Ευσπλαχνίας, αρ.3).
Αυτό βέβαια δεν γίνεται αυτόματα. Το πέρασμα από αυτήν την Θύρα, πρέπει να προετοιμαστεί με μια κατάλληλη κατήχηση και ενδεχόμενος δίνοντας την ευκαιρία οι πιστοί που την διαβαίνουν να πλησιάσουν στο μυστήριο της μετανοίας.
Και επομένως:
Είναι η Θύρα της μεταστροφής συνδεδεμένη με το προσκύνημα
«Ας αποτελέσει λοιπόν το προσκύνημα, ένα κέντρισμα για τη μεταστροφή: διαβαίνοντας την Αγία Θύρα, θα αφεθούμε να μας περιβάλλει η ευσπλαχνία του Θεού και θα δεσμευτούμε ότι θα είμαστε σπλαχνικοί με τους άλλους όπως ο Πατέρας είναι σπλαχνικός με εμάς» (Στο ίδιο, αρ. 14).
Ας θυμηθούμε την Επιστολή που στείλαμε στους πιστούς μας στις 8 Φεβρουαρίου 2008 με την ευκαιρία των 150 χρόνων από τις εμφανίσεις της Παναγίας της Λούρδης, αναφορικά με την σημασία του προσκυνήματος 1.
1 Υπενθυμίζω ένα μέρος από αυτή τη Επιστολή.
Το προσκύνημα ως πορεία προς τόπο προσευχής
3.3.1 Θα θέλαμε λοιπόν να υπενθυμίσουμε σε όλους ότι ένα προσκύνημα, πριν απ’ όλα είναι ευκαιρία για μια πνευματική ανανέωση και γι’ αυτό πρέπει να προετοιμάζεται κατάλληλα για να πετύχει αυτό το σκοπό. Κάθε προσκύνημα, ως πορεία προσευχής, είναι περίοδος χάριτος, χαράς, απελευθέρωσης και ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα.
3.3.2. Για τη Βίβλο η ειρήνη είναι μια αξία και ο σκοπός του ανθρώπου που του επιτρέπει να ζει σε ενότητα με τον άλλο, παρά τη διαφορετικότητά του. Ο Ιησούς εμφανίστηκε ως ειρηνοποιός και απαντά στη κάθε μορφή βίας με αγάπη. Χθες, όπως και σήμερα, ο προσκυνητής αφήνει τον τόπο που γεννήθηκε ή που ζει και αναχωρεί για να βρει την εσωτερική γαλήνη και ειρήνη, ζώντας μια εμπειρία αδελφοσύνης. Στο προσκύνημά του αυτό ανακαλύπτει νέες και απτές ανθρώπινες και χριστιανικές σχέσεις, με τις οποίες μοιράζεται το κοινό και πανανθρώπινο συναίσθημα.
Μη ξεχνάμε τέλος πως στα ιερά προσκυνήματα δεν είναι μόνο ο άνθρωπος που ψάχνει το Θεό, αλλά είναι και ο ίδιος ο Θεός που θέλει να συναντήσει τον άνθρωπο, που του δείχνει την οδό της μεταστροφής. Αυτό προϋποθέτει μία προσπάθεια αλλαγής προσανατολισμού, μια συνεχή μετάνοια, να ανακαλύψουμε ξανά την αξία της προσευχής, των ιερών Μυστηρίων της Μετάνοιας και της Θείας Ευχαριστίας, της αδελφικής αγάπης, της αλληλεγγύης, της συνείδησης ότι είμαστε Εκκλησία, να ενδυναμώσουμε τους οικογενειακούς θεσμούς και δεσμούς, την οικογενειακή ομόνοια, να ζήσουμε τη χαρά ότι οι οικογένειές μας είναι η «κατ’ οίκον Εκκλησία».
Εν τούτοις τα παραπάνω έχουν νόημα αν δώσουμε στη Θύρα του Ιωβηλαίου τη χριστοκεντρική της σημασία. Αυτή συμβολίζει τον ίδιο τον Χριστό. Πράγματι ο Χριστός αυτοπροσδιορίζεται ως Θύρα: «Εγώ είμαι η πόρτα. Αν κανείς περάσει από μένα, θα σωθεί και θα μπαίνει και θα βγαίνει και θα βρίσκει τροφή» (Ιω. 10,9). Και αυτό διότι ο Χριστός είναι ο μοναδικός Σωτήρας, μοναδικός Μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπου: «Γιατί ένας είναι ο Θεός ένας και ο μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων, ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός, που πρόσφερε τον εαυτό του ως λύτρο για χάρη όλων, μαρτυρία στους ορισμένους καιρούς» (Α’ Τιμ. 2, 5-6). Μόνο μέσω του Ιησού ο Θεός Πατέρας μας αποκαλύπτεται ως Θεός Ευσπλαχνίας, μόνο μέσω Αυτού μπορεί να πλησιάσουμε τον Θεό Πατέρα και να πραγματοποιηθεί για μας η σωτήρια, δηλαδή την ένωσή μας με το Πατέρα: «Όταν ήλθε [ο Χριστός], έφερε το χαρμόσυνο μήνυμα της ειρήνης, σε σας που ήσασταν μακριά, και την ειρήνη σ' αυτούς που βρίσκονταν κοντά του. Μέσω του Χριστού μπορούμε να πλησιάσουμε κι οι δυο, με ένα Πνεύμα, στον Πατέρα» (Εφ. 2, 17-18).
Οι πιστοί μας, λοιπόν, περνώντας την πόρτα του Ιωβηλαίου των καθεδρικών μας ναών, ας σκεφθούν ότι πρόκειται για ένα είδος Πάσχα, ένα «πέρασμα», μέσω του Ιησού, περνάμε από το θάνατο στη ζωή, από την αμαρτία στη θεία χάρη, και με αυτό τον τρόπο έχουμε εμπειρία της ευσπλαχνίας του Θεού, και έτσι:
«Με αυτά τα αισθήματα ευγνωμοσύνης για όσα η Εκκλησία έλαβε και ευθύνης για το έργο που μας αναμένει, θα διαβούμε την Αγία Θύρα με πλήρη εμπιστοσύνη ότι θα συνοδευόμαστε από τη δύναμη του αναστημένου Κυρίου, που συνεχίζει να στηρίζει το προσκύνημά μας» (Το Πρόσωπο της Ευσπλαχνίας, αρ. 4).
+ Ι.Σπ
