15Αύγουστος 2022 Βρυσί, Λειτουργία ημέρας, Κάτω Κλείσμα
Η Εκκλησία γιορτάζει την Μετάσταση της Θεοτόκου μελετώντας ‘ένα μεγάλο σημείο στον ουρανό’: μία γυναίκα ‘ντυμένη τον ήλιο και η σελήνη κάτω από τα πόδια της και πάνω στο κεφάλι της ένα στεφάνι από δώδεκα αστέρια’, ‘τη δούλη του Κυρίου’ που γέννησε ‘αυτόν που θα ποιμάνει όλα τα έθνη’. Η χαρά μας είναι μεγάλη γιατί εκείνη πρώτη είναι η σωσμένη, εκείνη που απολαμβάνει την νίκη του Υιού της.
Η Εκκλησία βλέπει στο πρόσωπο της Παναγίας αυτό που θα συμβεί στο τέλος, όταν ο Χριστός, ο αναστημένος, ‘η απαρχή των νεκρών’ ‘παραδώσει τη βασιλεία στο Θεό και Πατέρα, όταν θα καταργήσει κάθε αρχή και κάθε εξουσία και δύναμη’. Όταν ζωοποιήσει τον καθένα με την τάξη του. Και πρώτη στην τάξη είναι η Παναγία μητέρα του.
Η Εκκλησία, η κοινότητα των πιστών, μαζί με τη Μαρία ευγνωμονούν το Θεό για τα μεγαλεία του. Τον δοξάζουν και τον υμνούν για ότι έκανε στο παρελθόν, ότι κάνει για μας σήμερα και για ότι αναμένουμε να κάνει στο μέλλον.
Η εγκυμονούσα στην Αποκάλυψη και οι έγκυος Ελισάβετ και Μαρία στο Ευαγγέλιο είναι εικόνες της Εκκλησίας που γεννάει τους πιστούς, μέσα σε έναν επικίνδυνο κόσμο, αλλά και η εικόνα του κάθε πιστού που αγωνιά σε αυτή την κοιλάδα των δακρύων αναμένοντας τη χαρά της Βασιλείας του Θεού. Είναι η Εκκλησία που μεγαλύνει το Θεό για τα θαυμάσιά του ανά τους αιώνες και σε κάθε γενιά. Είναι η προσπάθεια κάθε πιστού να ενσαρκώσει το Λόγο του Θεού στην καθημερινότητά του.
Η ευλάβειά μας προς την Παναγία δεν πρέπει να περιορίζεται στα αιτήματά μας, αλλά στην μίμηση της ζωής της: υπακοή στο Λόγο του Θεού, συμμόρφωση με το θέλημα του Θεού και δοξολογία ως αναγνώριση των μεγαλείων του Θεού. Στο πρόσωπο της Παναγίας ο Ιησούς Χριστός μας δείχνει τι περιμένει από την Εκκλησία του και τον καθένα από εμάς. Μας δείχνει επίσης τι μας περιμένει, την κατάληξη της ζωής μας: αν ακολουθούμε την Παναγία πάνω στη γη θα την ακολουθήσουμε και στον ουρανό. Η ζωή μας δεν καταλήγει σε μία τελεία αλλά σε μία κοινωνία με το Θεό στην αιωνιότητα. Κι αν η πίστη μας είναι αδύναμη, η σημερινή εορτή την ενισχύει. Πράγματι, δεν θα είχαμε λόγο να εορτάζουμε σήμερα αν η Παναγία δεν είχε μετασταθεί στον ουρανό. Δεν θα είχαμε λόγο να γιορτάζουμε σήμερα αν δεν πιστεύαμε ότι βρίσκεται με τον Υιό της. Δεν θα είχαμε λόγο να γιορτάζουμε αν δεν πιστεύαμε ότι αυτή η κατάληξη περιμένει κι εμάς.
Η Παναγία ανυψώθηκε στη δόξα του Υιού της, επειδή πίστεψε το λόγο και τον δέχτηκε με όλη της την διαθεσιμότητα. Ο Θεός την ευλόγησε πέρα από ότι θα μπορούσε να φανταστεί. Συνεχίζει στην αιωνιότητα να Μεγαλύνει το Θεό. Η Εκκλησία χρησιμοποιεί τον ύμνο της με την ελπίδα ότι κάποια μέρα ο κάθε ένας πιστός θα μοιραστεί τη μακαριότητά της.
