Η φωνή της Εκκλησίας, από παλαιά, για να καλέσει τα παιδιά της να λατρεύουν το Θεό, είναι ο ήχος της καμπάνας. Με απέραντη χαρά το Σάββατο 14 Μαΐου ακούσαμε ξανά τις καμπάνες του αγαπημένου μας Προσκυνήματος της Ιεράς Καρδίας του Ιησού στο Εξώμβουργο να ηχούν ξανά έπειτα από πολύ καιρό. Μετά από μεγάλη προσπάθεια, πολύ χρόνο αφοσίωσης και χάρη στη βοήθεια πολλών ανθρώπων, καταφέραμε να δώσουμε ξανά φωνή στη «Μαργαρίτα» τη μεγάλη καμπάνα και στις δύο μικρές της συντρόφισσες.
Αξίζει να θυμηθούμε την ιστορία, για να τιμήσουμε εκείνους που έκαναν μεγάλους κόπους και θυσίες. Αυτά γράφει το βιβλίο «Ο Χριστός στο Κάστρο»: «H Εκκλησία δεν είχε μία μεγάλη και κατάλληλη καμπάνα. H διεύθυνση του Προσκυνήματος κατόρθωσε να συγκεντρώσει τα απαιτούμενα χρήματα και να την παραγγείλει. Προς τον σκοπό αυτό ο π. Βουτσίνος πήγε στο Μιλάνο. Εκεί, με τη βοήθεια των συναδέλφων του, ήρθε σε επαφή με την εταιρεία DΙΤTΑ BARIGOZZI και ύστερα από πολλές διαπραγματεύσεις, της ανέθεσε την κατασκευή της μεγάλης καμπάνας του Εξωμβούργου, που είναι η μεγαλύτερη όλων των καθολικών ναών της πατρίδας μας. Την εκτέλεση της παραγγελίας ο π. Βουτσίνος ανάθεσε στον συμμαθητή του Πατέρα Ταμπουρίνι και αφού εξασφάλισε με διάφορες δωρεές το ποσόν των 1200 δολλαρίων επέστρεψε στην Τήνο και περίμενε. Μέσα σε δύο μήνες ο π. Ταμπουρίνι έγραψε στον π. Βουτσίνο πως η καμπάνα των 760 κιλών ήταν έτοιμη και πετυχημένη».
[…] «Η έτοιμη καμπάνα έπειτα από δυο μήνες έφτασε σιδηροδρομικώς στο Μπρίντεζι και με το ΜΙΑΟΥΛΗ του κ. Νομικού- το έκανε πολύ πρόθυμα και δωρεάν- έφτασε στις αρχές Απριλίου του 1957 στον Πειραιά, και στις 8 Απριλίου του ίδιου έτους, με το ΔΕΣΠΟΙΝΑ του κ. Φουστάνου, έφτασε και πάλι δωρεάν στην Τήνο, αφού είχε εκτελωνιστεί, με τη φροντίδα του κ. Γ. Αττάρ, στις 8 Απριλίου. Μόλις η καμπάνα έφτασε στο λιμάνι της Τήνου τοποθετήθηκε απ’ευθείας από το πλοίο στο φορτηγό του κ. Αντωνίου Βιδάλη και την Τετάρτη 10 Απριλίου έφτασε στον Πεντόστρατο, συνοδευόμενη από τον κ. Άντ. Βιδάλη και τον κ. Γιάννη Καρδίτση. Από τον Πεντόστρατο, την ίδια μέρα, με μια συσκευή που ετοίμασε επί τόπου ο κ. Νίκος Ζαλλώνης, 70 άνδρες και παλικάρια -γεγονός ιστορικό για την εποχή εκείνη- την μετάφεραν στο Εξώμβουργο με μεγάλη δυσκολία, γιατί ο δρόμος ήταν πολύ στενός και το βάρος μεγάλο. Η μεταφορά έγινε μέσα σε μία ώρα. Προτού η καμπάνα τοποθετηθεί στη θέση της, έγινε νέο κωδωνοστάσιο από μπετόν από τον κ. Νίκο Ζαλλώνη και Ανδρέα Φυρίγο».
«Στο πανηγύρι της Κυριακής, 14 Ιουλίου 1957, η καμπάνα βαπτίσθηκε και έλαβε το όνομα «Μαργαρίτα» προς τιμήν της Αγίας Μαργαρίτας Μαρίας Αλακόκ και είς μνήμη της Μητέρας του πατρός Δομήνικου Βουτσίνου. Η τελετή έγινε πριν την Αρχιερατική θεία Λειτουργία από το Σεβασμιότατο Ιωάννη Φιλιππούση, συμπαραστατούμενου από τους ιερείς Θωμά Αρμάο και Αντώνιο Αρμακόλλα. Στην τελετή παραβρέθηκαν οι Σεβασμιότατοι Γεώργιος Ξενόπουλος και Μάριος Μακρυωνίτης, ως και ο παν/τος κ. Γκιλαρδόνε εκ Ρώμης. Ανάδοχοι κατά το βάπτισμα ήσαν οί Ιωάννης Δελλατόλας από την Ξυνάρα της Τήνου, Ιωάννης Μαραγκός από τη Σύρα, Ρίτα Ρέντη και Ιωάννα Κάλκου από την Αθήνα. Η καμπάνα ήδη ευλογημένη, ανεβάστηκε στο νέο κωδωνοστάσιο στις 25 Οκτωβρίου, Παρασκευή, από 20 άνδρες, υπό τις οδηγίες του Γιώργου Μαλλιάρη απ’ την Τήνο. Πρώτος την σήμανε ο π. Δομ. Βουτσίνος. Με το βοριά ακούγεται στην πόλη της Τήνου, και με την νοτιά στην Καλλονή. Η μεγάλη Καμπάνα του Εξωμβούργου κτυπά για τις τελετές του Προσκυνήματος, την παραμονή της 1ης Παρασκευής και για να αναγγείλει το θάνατο των ΕΥΕΡΓΕΤΩΝ της Εκκλησίας, ώστε οι απομείναντες vα προσευχηθούν για την ψυχή τους».
Λόγω κάποιων δομικών προβλημάτων, οι καμπάνες είχαν κατέβει και ακουμπούσαν σε ξύλα στο καμπαναριό. Στις 21 Σεπτεμβρίου 2021, ο κ. Αντώνης Ξενόπουλος με τους κ. Γεώργιο και Φραγκίσκο ξεκίνησαν τη δουλειά βγάζοντας τα υπόλοιπα κομμάτια από το παλιό σίδερο στο οποίο κρεμόταν η καμπάνα. Στις 5 Οκτωβρίου ο Βαγγέλης Τριαντάφυλλος, με τον κ. Αντώνη, τοποθέτησαν το νέο σίδερο, και έτσι ετοίμασαν το καμπαναριό για να δεχθεί ξανά στη θέση του τη μεγάλη καμπάνα. Μετά από λίγο, περιμένοντας ο καιρός να το επιτρέψει, τελικά στις 9 Ιανουαρίου 2022, ο κ. Αλοΐσιος Ζαλώνης από Στενή, με τη βοήθεια των κ. Αντωνίου Φωσκόλου, Βαγγέλη Τριαντάφυλλου και Γεωργίου Απέργη κρέμασαν τη «Μαργαρίτα».
Στις 15 Μαΐου 2022 ο κ. Θεώδορος Δρυμώνης, έφερε από την Αθήνα τις δύο μικρές καμπάνες επισκευασμένες, τις κρέμασε στα σίδερα που είχε ετοιμάσει ο κ. Ζεράρ Δελλατόλας και τοποθέτησε νέο αυτοματοποιημένο σύστημα κωδωνοκρουσίας. Δεν ήταν μια εύκολη δουλειά, καθώς διαπιστώθηκε ότι η βάση του σφυριού της μεγάλης καμπάνας έπρεπε να αντικατασταθεί λόγω φθοράς. Με μεγάλη γενεοδωρία ο κ. Αλοΐσιος Ζαλώνης με τον γιο του τον Νίκο, άφησαν τις δουλειές τους και αφιέρωσαν σχεδόν όλη την ημέρα σε αυτή την διαδικασία. Ο κ. Τάσος Μαλλιάρης, αφήνοντας επίσης την δουλειά του, έφτιαξε την καινούργια βάση, ο Νίκος έκοψε την παλαιά, τρύπησε την καμπάνα και τοποθέτησε την καινούργια. Έτσι ο κ. Δρυμώνης ολοκλήρωσε την εγκατάσταση και μετά από τόσα χρόνια ακούσαμε πάλι τις καμπάνες της Ιεράς Καρδίας.
Οι καμπάνες παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην Εκκλησία, γιατί είναι η φωνή του Θεού που καλεί τα παιδιά του. Λέμε ότι οι καμπάνες «σημαίνουν», επειδή σηματοδοτούν τη ζωή της ενορίας, του Προσκυνήματος, των Χριστιανών. Όπως λέει μια παλιά παροιμία: «Ζωντανούς καλώ, πεθαμένους θρηνώ».
Έχουν όμως και πολύ βαθιές σημασίες. Είναι σύμβολο της επαγρύπνησης και της Πρόνοιας του Θεού. Μια αρχαία προσευχή ευλογίας έλεγε: «Όταν η φωνή αυτής της καμπάνας διαπερνά τα σύννεφα, ένας στρατός αγγέλων ας προστατεύει το ποίμνιό Σου». Γι’αυτό λέγετε ότι έχουν τη δύναμη να εκδιώξουν τους δαίμονες, τους οποίους ο Άγιος Παύλος αποκαλεί «πνεύματα του αέρα». Δηλώνουν τη φροντίδα του Θεού κάθε στιγμή. Και η «Μαργαρίτα» μας θυμίζει ότι η Ιερά Καρδία μας προσέχει στο κάστρο, «το Φρούριο της Τήνου».
Οι καμπάνες μας συντροφεύουν καθημερινά. «Αγρυπνούν πάνω στα σπίτια μας, σαν φύλακες άγγελοι, σαν μια προσεκτική και ανήσυχη πρόνοια. Ανακατεύονται σε όλες μας τις χαρές και κλαίνε για όλα μας τα δάκρυα. Τις βρίσκουμε σε όλα τα πανηγύρια μας να πετάνε στον αέρα τα χαρούμενα κουδούνισμά τους». Γι’αυτό χτυπάνε κάθε ώρα, για να καθοδηγούν τον ρυθμό της ζωής μας.
Είναι σύμβολο των αποστόλων και των κηρύκων που αναγγέλλουν το Ευαγγέλιο. Είναι μια υπενθύμιση των αληθειών της πίστης μας. Είναι ο Θεός που μας υπενθυμίζει ότι ζει ανάμεσά μας και μας περιμένει στο Αρτοφόριό Του για να μας ευλογήσει, να μας συγχωρήσει, να μας αγαπήσει.
Είναι σύμβολο ενότητας, όπως λέει η προσευχή ευλογίας: «Κάνε, σε παρακαλούμε, Κύριε, όταν ακούγεται ο ήχος της καμπάνας, οι πιστοί σου, με πρόθυμη χαρά, να σπεύδουν στον ναό και μένοντας πιστοί στη διδασκαλία των Αποστόλων, στην αδελφική αγάπη, στον τεμαχισμό του άρτου και στην από κοινού προσευχή, να γίνονται ένα σώμα και μια ψυχή, για να δοξάζουν το όνομά σου».
Για όλα αυτά είναι μεγάλη χαρά να ακούμε ξανά τις καμπάνες του Εξωμβούργου, τη φωνή της Καρδίας του Ιησού που μας καλεί, που μας θυμίζει ότι είναι εκεί, ότι μας περιμένει. «Όταν βρισκόμαστε στο δρόμο και βλέπουμε ένα καμπαναριό, αυτό το θέαμα πρέπει να κάνει την καρδιά μας να χτυπά, όπως η θέα του σπιτιού όπου μένει ο αγαπημένος κάνει την καρδιά της συζύγου να χτυπά». Αυτό μας συμβαίνει όταν βλέπουμε ψηλά το καμπαναριό της Καρδίας του Ιησού.
Και όπως η «Μαργαρίτα» είναι η καμπάνα της Καρδίας του Ιησού, που μας αγαπά, ο Άγιος Ιωάννης Παύλος Β΄ είπε στα παιδιά: «Καθένας από εμάς κουβαλάει μια πολύ ευαίσθητη καμπάνα. Αυτή η καμπάνα ονομάζεται καρδιά. Αυτή η καρδιά χτυπάει, χτυπάει και ελπίζω η καρδιά σας να χτυπάει πάντα όμορφες μελωδίες. Μελωδίες αναγνώρισης, ευχαριστίας προς τον Θεό, δοξολογίας στον Κύριο, μελωδίες που ξεπερνούν πάντα τις κακές μελωδίες του μίσους και της βίας και κάθε τι που βλάπτει τον κόσμο». Είθε οι καρδιές μας να ζήσουν μαζί με την Καρδίας του Ιησού, να χτυπάνε με την Καρδία του Ιησού, να ενωθούν στο Προσκύνημά του, δίπλα στο Αρτοφόριό Του, για να αποκτήσουμε τη χάρη να παραμείνουμε ενωμένοι για όλη την αιωνιότητα.
Επιτροπή του Προσκυνήματος της Ιεράς Καρδίας, Εξώμβουργο
π. Ιωσήφ Ρόσσι
