H ΙΔΡΥΤΡΙΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ 

ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗΣ

  Οι Αδελφότητες Μικρών Αδελφών του Ιησού δεν έχουν πλέον παρουσία στη χώρα μας. Όμως για δεκαετίες, από το 1955 στην Αθήνα και από το 1985 στα Γιαννιτσά, εργάζονταν στα πλαίσια της Ελληνικής Καθολικής Εξαρχίας. Στην επετηρίδα της ΙΣΚΙΕ του 1996 αναφέρονται 3 μοναχές να διαβιούν στην Αθήνα και αντίστοιχες στα Γιαννιτσά. Θυμίζουμε ότι οι Μικρές Αδελφές εργάζονται μέσα τον Κόσμο (όσες θυμάμαι ήταν εκπαιδευτικοί ή νοσοκόμες) και στις χώρες που υπάρχουν Ανατολικές Καθολικές Εκκλησίες, έχουν επιλέξει να εντάσσονται σε αυτές. Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα μοναστική κοινότητα, την ιστορία της οποίας, μέσω της ιδρύτριάς της, παρουσιάζουμε στη συνέχεια, με αφορμή την ανακοίνωση από την Αγία Έδρα ότι ο Πάπας αναγνώρισε τις “ηρωικές αρετές” της αδ. Magdelein Hutin. H Μαγδαληνή Hutin (Παρίσι 1898–Ρώμη 1989) γεννήθηκε σε πιστή οικογένεια της Γαλλίας. Ο πατέρας της ήταν στρατιωτικός γιατρός και υπηρέτησε στην Τυνησία. Προσπαθώντας, ήδη βαριά τραυματίας, να σώσει ένα παιδί της περιοχής που κινδύνευε, διέσχισε με άλογο μια απόσταση 50 χλμ. Τα κατάφερε αλλά δεν μπόρεσε να επανέλθει υγιής και αποσύρθηκε σε ηλικία μόλις 30 ετών! Απέκτησε 6 παιδιά, δύο από τα οποία πέθαναν μικρά, δύο (ανάμεσά τους ένας Ιησουίτης ιερέας) σκοτώθηκαν στον πόλεμο και ένα κορίτσι (ήδη μοναχή) απεβίωσε από ισπανική γρίπη. Το 1918 η εικοσάχρονη Μαγδαληνή, που ήταν ήδη μοναχή στις “Dames de Sacre-Coeur” βρέθηκε μόνη να πρέπει να συντηρήσει τους γονείς της. Επιπλέον η αντικληρικαλιστική κυβέρνηση της εποχής άρχισε να απαγορεύει τη λειτουργία των Μονών και των Καθολικών σχολείων! Έφυγε με τους γονείς της στην Ισπανία και αργότερα στην Ιταλία. Επέστρεψε όταν άλλαξε η πολιτική κατάσταση στη Γαλλία και ανέλαβε τη διεύθυνση ενός από τα σχολεία της Μονής, για να μπορεί να βοηθά και τους γονείς της. Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 γνώρισε και άρχισε να εμπνέεται από τη ζωή και τα γραπτά του “Μικρού Αδελφού” Καρόλου ντε Φουκό, που έζησε στην Αλγερία ανάμεσα στους νομάδες. Όταν το 1935 της παρουσιάστηκε ένα πρόβλημα αρθριτικών και της συνεστήθη περιβάλλον “όπως της Σαχάρας” πίστεψε ότι ήταν η ευκαιρία που ζητούσε. Το 1936, μαζί με την ηλικιωμένη μητέρα της και μια φίλη της, την Anne Cadoret, που ήθελε επίσης να ζήσει την εμπειρία του αδελφού Καρόλου, αναχώρησαν για τη γαλλοκρατούμενη Αλγερία. Σε συνεργασία με την τοπική Καθολική Εκκλησία άρχισαν να εργάζονται ανάμεσα στους κατοίκους. Η ίδια και η Άννα για να γνωρίσουν την τοπική κατάσταση εντάχθηκαν στις “Λευκές Αδελφές του Αλγερίου”. Ένας Καθολικός Ιερέας της περιοχής είχε ήδη συστήσει ανδρική κοινότητα “Μικρών Αδελφών” και η Μαγδαληνή πίστεψε ότι χρειαζόταν και αντίστοιχη γυναικεία, που θα εμπνέεται από τον Κάρολο ντε Φουκό. Έτσι, στις 8-9-1939, στο Touggart του νοτιοδυτικού Αλγερίου, 660 χλμ από την ομώνυμη πρωτεύουσα, ίδρυσε τις “Μικρές Αδελφές του Ιησού“ και έλαβε το όνομα “Αδελφή Μαργαρίτα του Ιησού”. Η τοπική Ιεραρχία την στήριξε ηθικά και υλικά (στέγη), ενώ η νέα Αδελφότητα είχε άμεσα κλήσεις ανάμεσα σε γαλλίδες νέες, με αποτέλεσμα το 1949 να υπάρχουν ήδη 100 μοναχές. Τότε η αδελφή Μαγδαληνή αποφάσισε να παραιτηθεί από Γενική Ηγουμένη, όρισε διάδοχο την αδελφή Ιωάννα και να ξεκίνησε για να διαδώσει την εμπειρία της Αδελφότητας σε άλλες περιοχές του κόσμου, αρχίζοντας από τη γη των Πυγμαίων στο τότε βελγικό Κονγκό. Το 1952 επισκέφθηκε τις φαβέλες του Ρίο ντε Τζανέιρο στη Βραζιλία και συνέχισε σε Ινδοκίνα αλλά και σε άλλες χώρες της Αφρικής.     Το 1959 οι “Μικρές Αδελφές” ήταν ήδη 500 και έπρεπε να οριστικοποιηθούν ζητήματα όπως η επιμόρφωση των δοκίμων μοναζουσών και η εργασία τους ανά τον κόσμο. Δημιουργήθηκε Γενικό Ηγουμενείο στη Ρώμη, σε ένα πολύ απλό οικοδόμημα, συντάχθηκαν οι Κανονισμοί του Τάγματος, σύμφωνα με το πνεύμα της ήδη εν λειτουργία Β΄ Συνόδου του Βατικανού και η αδελφή Μαγδαληνή, ήδη γνωστή διεθνώς για την απλότητά της, ζήτησε και έλαβε άδεια να ταξιδέψει στην κομμουνιστική ΕΣΣΔ. Εκεί ανέπτυξε σχέσεις με εκκλησιαστικούς παράγοντες και επέστρεφε κάθε χρόνο, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη ειλικρινών σχέσεων μεταξύ των Εκκλησιών.  Το 1979 μπόρεσε να επισκεφθεί την Κίνα. Το 1985 ο Πάπας Ιωάννης – Παύλος Β΄ επισκέφθηκε το Γενικό Ηγουμενείο και δήλωσε ότι «η κλήση σας είναι αυθεντική, απαραίτητη και σύμφωνα με την εποχή μας».     Το 1989 οι Αδελφές εόρτασαν την 50ετία από την ίδρυσή τους. Η ιδρύτρια πέθανε την ίδια χρονιά. Η εξόδιος ακολουθία, την επομένη του θανάτου της, συνέπεσε με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου! Σήμερα οι Αδελφές είναι περίπου 1300 και έχουν παρουσία σε 63 χώρες. 

Πληροφορίες και φωτογραφίες από Wikipedia

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΒΑΝΤΗΣ

Μέλος Συνοδικής Επιτροπής ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ