Η ΕΝΟΡΙΑ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ
Η Ενορία είναι η "Μητέρα και δασκάλα" για να μεταχειριστούμε την προσφιλή έκφραση που χρησιμοποίησε για την Εκκλησία ο σήμερα μακάριος Πάπας Ιωάννης ο 23ος .
Η Ενορία δέχεται στη μητρική της αγκαλιά κάθε άνθρωπο, αρκεί να έχει λάβει το Μυστήριο του Βαπτίσματος. Δε βάζει όρους στα μέλη της, δεν τους ζητά να κάνουν όρκους, δεν απαιτεί από αυτά να τηρούν ειδικούς κανονισμούς ζωής, όπως απαιτούν άλλες κοινότητες π.χ. οι παραδοσιακές μοναχικές κοινότητες ή εκείνες που δημιουργήθηκαν μετά τη Β΄ Σύνοδο του Βατικανού.
Σ' αυτή την κοινότητα πιστών δεν πρέπει να υπάρχουν διαχωρισμοί, ούτε πρέπει να διευκολύνεται η δημιουργία διαφορετικών τάξεων μεταξύ των μελών της, με βάση την πνευματικότητά τους, τη μόρφωσή τους, την οικονομική κατάστασή τους, το φύλλο ή την καταγωγή τους κλπ.
Δε χωρίζουμε τα μέλη της ενορίας σε πιστούς και σε αδιάφορους, σε κοντινούς και απομακρυσμένους, σε φίλους και εχθρούς, σε ενεργούς και ανενεργούς.
Στην ενορία υπάρχουν μόνο αδέλφια που τους ενώνει η κοινή πίστη και η κοινή αποστολή.
Η ενορία είναι ένα ζωντανό κύτταρο που μαζί με όλες τις άλλες ενορίες, όλα τα άλλα κύτταρα δημιουργούν και αποτελούν ένα ζωντανό σώμα την τοπική Εκκλησία: "Όλοι εμείς βαφτισθήκαμε μέσα σε ένα Πνεύμα για να αποτελέσουμε ένα σώμα" (Κορινθ. 12, 13)
Η αποστολή της ενορίας είναι να ευαγγελίζεται, να κατηχεί, να τελεί τη λατρεία και να διακονεί τους αδελφούς κατά το πρότυπο του Χριστού, αυτό επανέλαβε ο αείμνηστος Πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β΄ προς τους επισκόπους της Γαλλίας στις 7 Φεβρουαρίου 2004).
Η Ενορία είναι ένα ενιαίο σώμα που εκτελεί μία συγκεκριμένη αποστολή. Πρέπει λοιπόν πριν απ' όλα να μεταμορφωθεί σε ένα σώμα για να μπορέσει στη συνέχεια να εκπληρώσει αυτή τη συγκεκριμένη αποστολή της. Πρέπει με άλλα λόγια η ενορία να μετατραπεί σε ενοριακή κοινότητα.
Το Μυστήριο που μετατρέπει την ενορία σε ενοριακή κοινότητα είναι το Μυστήριο της Ευχαριστίας. Στην Ευχαριστιακή Προσευχή της Θείας Λειτουργίας προσευχόμαστε και λέμε: "Χορήγησε Κύριε, όπως τρεφόμενοι με το Σώμα και το Αίμα του Υιού Σου και πληρούμενοι από το Πνεύμα Του το Άγιο, γίνουμε ένα σώμα και ένα πνεύμα, εν Χριστώ".
Η ενορία με την ενεργό συμμετοχή της στο Μυστήριο της Ευχαριστίας γίνεται ένα σώμα και ένα πνεύμα, μία κοινότητα πίστης, με χαρακτηριστικό την αγάπη προς τα έσω και προς τα έξω. Προς τα έσω γιατί είναι το χαρακτηριστικό της κοινότητας πίστης και προς τα έξω γιατί μόνο τότε μπορεί να εκπληρώσει με πειστικότητα την αποστολή της, που δεν είναι άλλη από να αναγγέλλει στο συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο που ζει, τα μεγαλεία του Θεού.
Γράφει ο Απόστολος Παύλος: "Αδελφοί, όπως ένα είναι το σώμα και έχει πολλά μέλη και όλα τα μέλη του σώματος, αν και είναι πολλά, αποτελούν ένα σώμα, έτσι και ο Χριστός. Διότι όλοι εμείς βαφτισθήκαμε μέσα σε ένα Πνεύμα για να αποτελέσουμε ένα σώμα. Εσείς, τώρα, είστε το σώμα του Χριστού και μέλη ο καθένας σας.
Σ' αυτό το ένα σώμα, όπως και στο ανθρώπινο σώμα, άλλη είναι η λειτουργία της κεφαλής, άλλη της καρδιάς, άλλη των χεριών, άλλη των ποδιών, όλα όμως μαζί, όταν λειτουργούν σωστά εξασφαλίζουν ένα υγιές σώμα που επιτελεί την αποστολή, το σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε. Το ίδιο ακριβώς και κατ' αναλογία, συμβαίνει και στο σώμα που λέγεται ενοριακή κοινότητα.
Η συμμετοχή στο Μυστήριο της Ευχαριστίας δεν ανανεώνει μόνο την ενότητα της ενοριακής κοινότητας, αλλά και την αποστολή της.
Tο "πορεύεστε στην ειρήνη του Κυρίου" δεν είναι μια απόλυση αλλά μία αποστολή. Είναι η στιγμή που τα μέλη της ενοριακής κοινότητας, ανανεωμένα από το λόγο του Θεού και ενισχυμένα με την πνευματική τροφή του σώματος και του αίματος του Χριστού, αποστέλλονται να βιώσουν και στη συνέχεια να αναγγείλουν όσα ο Κύριος τους είπε και τους έδωσε κατά την τέλεση της Ευχαριστίας.
Αυτή η αποστολή ανατίθεται σε όλα τα μέλη της, όμως η ευθύνη του κάθε μέλους είναι διαφορετική, διότι όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος: Όρισε ο Θεός στην εκκλησία πρώτα αποστόλους, δεύτερο προφήτες, τρίτο διδασκάλους, έπειτα έρχονται τα θαύματα, έπειτα τα χαρίσματα των θεραπειών, της συμπαράστασης, της διακυβέρνησης, τα είδη των γλωσσών" (Α Κορινθίους 12, 28).
(από το εγκόλπιο του εφημερίου της Ιεράς Συνόδου της Καθολικής Ιεραρχίας Ελλάδος)
