Προετοιμασία για τη γιορτή του Αγίου Αντωνίου.
Τελευταία Τρίτη πριν από την πανήγυρη
Η γήινη δόξα είναι σαν καπνός που σηκώνεται και εξαφανίζεται, παρασυρμένος από τον άνεμο. Ακόμα κι αν έχει μακρά διάρκεια, στο τέλος θα έρθει ο θάνατος. Υπάρχει όμως μια διαρκής δόξα που θα μας αποζημιώσει για την περιφρόνηση που υπεστήκαμε, με μια βασιλική θέση: “Όποιος νικήσει – υποσχέθηκε ο Ιησούς – θα καθίσει μαζί μου στη βασιλεία μου”. Τι δόξα! Ίδια με εκείνη του Υιού του Θεού.
Ο Άγιος Αντώνιος σίγουρα δεν επιδίωξε τη δόξα του κόσμου, και ο Θεός, εκτός από την ανταμοιβή του με την αιώνια δόξα του ουρανού, τον δόξασε και μεταξύ των ανθρώπων με το φωτοστέφανο των θαυμάτων.
Μόλις επήλθε ο θάνατός του, αθώα παιδιά, που έτρεχαν σωρηδόν στους δρόμους της Πάντοβα, φώναζαν: Ο Άγιος πατέρας πέθανε, ο Αντώνιος πέθανε! Και συνέρρεαν από παντού στο Μοναστήρι για να προσκυνήσουν το σώμα του.
Την ημέρα της ταφής ένα τεράστιο πλήθος, με επικεφαλής τον Επίσκοπο με τον Κλήρο και τις πολιτικές αρχές, εν μέσω ύμνων, ασμάτων και αμέτρητων πυρσών τον συνόδευσε στην Εκκλησία της Παναγίας όπου και ενταφιάστηκε. Εκείνη την ημέρα πολλοί άρρωστοι, τυφλοί, κωφοί, βουβοί, ανάπηροι, παράλυτοι, ανέκτησαν την υγεία τους στον τάφο του – και όσοι δεν μπορούσαν να πλησιάσουν λόγω του πλήθους, θεραπεύτηκαν μπροστά στην είσοδο του ναού.
Σήμερα, ο Άγιος Αντώνιος ζει επίσης στο μυαλό και την καρδιά μας, μοιράζοντας χάρες και θαύματα σε όλους, κατά προτίμηση στους δυστυχείς, στους οποίους παρέχει γενικά το ψωμί των φτωχών.
Και τι επιθυμεί η καρδιά μας; Ας μη μετανιώσουμε να μιμηθούμε την ταπεινή, φτωχή, αμόλυντη και μετανοημένη ζωή του, αν θέλουμε να είμαστε αδιαίρετοι σύντροφοί του στη δόξα του ουρανού.
Το θαύμα του Αγίου.
Μεταξύ των πολλών θαυμάτων με τα οποία ο Θεός θέλησε να δοξάσει τον δούλο του Αντώνιο, εκείνο της γλώσσας του, είναι μοναδικό. Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τον Άγιο τους, οι Παδουβιάνοι ανήγειραν μια μεγαλοπρεπή Βασιλική και έναν πολύ πλούσιο τάφο, όπου φυλάσσεται ο θησαυρός του σώματός του. Τριάντα δύο χρόνια μετά το θάνατό του, έγινε η ανακομιδή του σώματος. Η γλώσσα βρέθηκε τόσο φρέσκια, σαν ο Άγιος να είχε τότε αφήσει την τελευταία του πνοή. Ο σεραφικός διδάσκαλος της Εκκλησίας, Άγιος Βοναβεντούρας, του Τάγματος των Φραγκισκανών, την πήρε στα χέρια του και, κλαίγοντας από συγκίνηση, αναφώνησε: “Ω ευλογημένη γλώσσα, που πάντα επαινούσες τον Κύριο και την έκανες να επαινείται από τους ανθρώπους, τώρα φαίνεται πόσο πολύτιμη είσαι μπροστά στον Θεό”.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Ω, Άγιε Αντώνιε, πλούσιε από Θεία χάρη, εσύ, δια της αξιοθαύμαστης ζωής σου και των ηρωικών και χριστιανικών αρετών σου, αξιώθηκες να υψωθείς από τον Θεό, σε τέτοιο βαθμό αγιότητας και δόξας στην ουράνια Βασιλεία, ώστε να μεσιτεύεις για μας, που βρισκόμαστε σ’ αυτή την κοιλάδα των δακρύων.
Σε όλη τη γη ακούγονται και εξυμνούνται τα Θεϊκά δώρα που προέρχονται από τα θαύματά σου, τα οποία άφθονα χαρίζει δια της μεσιτείας σου ο Παντοδύναμος. Γι αυτό οι Χριστιανοί σε επικαλούνται με θάρρος σε όλες τις ανάγκες.
Ένδοξε Άγιε Αντώνιε, εσύ δια της δραστήριας μεσιτείας σου αποκτάς, σε όσους επικαλούνται, ό,τι ζητούν και είναι προς δόξα του Θεού.
Δια της μεσιτείας σου απομακρύνονται πνευματικές και σωματικές δυστυχίες, φεύγουν οι δαίμονες, θεραπεύονται οι ασθενείς, γαληνεύει η θάλασσα, παύουν οι ανάγκες και οι κίνδυνοι και ανευρίσκονται τα απολεσθέντα αντικείμενα.
Μεσίτευε και για μας, εσύ που μας αγάπησες και μας προστάτευσες ιδιαίτερα.
Κοίταξε την ευγνωμοσύνη της καρδιάς μας προς εσένα και τον ιδιαίτερο σεβασμό δια του οποίου σε τιμούμε και ευδόκησε να μεσιτεύεις πάντοτε για μας, ιδιαίτερα κατά τους δύσκολους καιρούς. Φρόντισε να αποκτήσουμε από τον Θεό, όχι μόνο ότι μας είναι απαραίτητο στην εφήμερη αυτή ζωή, αλλά προπάντων τις Άγιες αρετές σου, ώστε να αξιωθούμε, αφού μιμηθούμε τη ζωή σου επί της γης, να εξυμνούμε και να χαιρόμαστε για πάντα μαζί σου τον Θεό στην αιώνια δόξα και χαρά του παραδείσου. Αμήν.
3 Πάτερ ημών, 3 Χαίρε Μαρία, 3 Δόξα Πατρί.
ΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΟΥΜΕ
Παντοδύναμε και Αιώνιε Θεέ, Εσύ ο οποίος έδωσες στον λαό Σου τον Άγιο Αντώνιο, έξοχο κήρυκα του Ευαγγελίου και συμπαραστάτη στις ανάγκες μας, χορήγησε μας, χάρη στη βοήθειά του, να ζούμε πιστά τη Χριστιανική Ζωή και σε όλες τις δοκιμασίες μας να αισθανόμαστε πάντοτε την προστασία σου.
Αμήν.
δ. Μάριος
