Σύσσωμο το νησί της Άνδρο είπε το τελευταίο αντίο στον Γιάννη Δαλέζιο, τον άνθρωπο που αγάπησε σε ίδιο βαθμό την πρώτη του πατρίδα τη Σύρο και τη δεύτερη πατρίδα του την Άνδρο.
Κτυπημένος από το καρκίνο δεν άντεξε και το πρωί της 5ης Ιανουαρίου 2016 άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στη Χώρα τη Άνδρου.
Η είδηση του θανάτου του έκανε να δακρύσουν όλοι οι κάτοικοι της Άνδρου που τον είχαν γνωρίσει διότι είχα αναγνωρίσει στο πρόσωπό του ένα άνθρωπο που μόνο να αγαπά ήξερε και να κάνει κάθε υπέρβαση ώστε υπεράνω κάθε πολιτικής, θρησκευτικής και ταξικής διαφοράς να αγαπά και να αγαπιέται στο χώρο που ζούσε και δρούσε ως ενεργός πολίτης και ενεργός χριστιανός.
Η παρουσία του Επάρχου, του Δημάρχου, Αντιδημάρχων πρώην πολιτευτών, προέδρων οργανώσεων και συλλόγων ήταν μία απόδειξη για το πόσο αγαπητός ήταν στο νησί της Άνδρου ο μακαριστός Γιάννης.
Την Τήνο εκπροσώπησε, εκτός από τον Αρχιεπίσκοπο και τον π. Φραγκίσκο και τριμελής αντιπροσωπεία αποτελουμένη από τον Αντιδήμαρχο κ. Ιάκωβο Απέργη, τον κ. Ανδρέα Παλαμάρη και την κυρία Μαρία Απέργη.
Το μεσημέρι της ημέρας των Θεοφανίων τελέστηκε στον Καθεδρικό Καθολικό Ναό του Αγίου Ανδρέα στη Χώρα της Άνδρου η Εξόδια Ακολου-θία και η Θεία Λειτουργία από τον Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο Νάξου-Τήνου-Άνδρου-Μυκόνου π. Νικόλαο και τον εφημέριο του Ναού π. Φραγκίσκο Βιδάλη.
Όλη η μικρή Καθολική ενοριακή κοινότητα της Άνδρου ήταν παρούσα αλλά και μία λαοθάλασσα από Ανδριώτες που ήλθαν να συμπαρασταθούν την πονεμένη σύζυγο του Γιάννη Μαριάνθη και τον μονάκριβο υιό της Αντώνιο. Ήλθαν να δείξουν και να αποδείξουν πόσο εκτιμούσαν και αγαπούσαν τον άνθρωπο αυτό που άφησε σε όλους ένα όμορφο παράδειγμα ανθρώπου, συζύγου, πατέρα και επαγγελματία.
Μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου μίλησε στη στην Εκκλησία ο Αρχιεπίσκοπος και είπε:
Η Εκκλησία σήμερα κατά την εορτή των Θεοφανείων έτσι προσεύχεται στη συναπτή δέηση της Θείας Λειτουργίας: «Φώτισε με τη λάμψη του μεγαλείου σου τις καρδιές μας Κύριε, για να αξιωθούμε να περάσουμε από τα σκότη αυτού του κόσμου στην πατρίδα του αιωνίου φωτός»
Χθες παραμονή της γιορτής των Θεοφανείων διάλεξε ο Κύριος για να φανερώσει τη Θεότητά του, την ευσπλαχνία του και την αγάπη του στον άνθρωπο που κατά την επίγεια ζωή του κάθε φορά που συναζόταν η μικρή μας εδώ ενοριακή κοινότητα από τα βάθη της καρδιάς τους έψαλε το «σ΄ ευχαριστώ για την αγάπη που δείχνεις σ’ όλους μας Χριστέ».
Ο Γιάννης, ο αγαπητός σε όλους μας έφυγε από το σκοτάδι αυτού του κόσμου και ήδη απολαμβάνει το φως το αιώνιο που κάθε ανθρώπινη χριστιανή ψυχή επιθυμεί να απολαύσει στην αιωνιότητα.
Αγαπητοί μου, ξέρω πως τα λόγια σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές είναι αδύναμα και δεν μπορούν να εξασφαλίσουν αυτό που αναζητάμε, την παρηγοριά και το κουράγιο, που όλοι ως άνθρωποι χρειαζόμαστε, για να παρηγορήσουμε ο ένας τον άλλο και όλοι μαζί ως Εκκλησία να παρηγορήσουμε και να στηρίξουμε την πονεμένη σύζυγο του αγαπητού μας Γιάννη, τα παιδιά του και όλη την οικογένειά του.
Όσο και αν ψάχνουμε μέσα στο νου και την καρδιά μας τα λόγια που βρίσκουμε είναι φτωχά, λίγα και αδύναμα. Όμως σ’ αυτή την αναζήτησή μας, έρχεται ο ίδιος ο Κύριος με το δικό Του λόγο, όχι μόνο να μας παρηγορήσει, αλλά και να μας βεβαιώσει ότι η ζωή του ανθρώπου με το θάνατο δεν αφαιρείται αλλά μεταβάλλεται.
Ο αγαπητός σε όλο το νησί και της δεύτερης πατρίδας του την Άνδρο, το στήριγμα αυτής της ενοριακής μας κοινότητας, ο αγαπημένος φίλος μας σήμερα μετατέθηκε στον άφθαρτο και αιώνιο κόσμο της παρουσίας του Θεού. Πέρασε στην αιωνιότητα μαζί με τον αδελφό του Τον αγαπημένο Χρύσανθο και όλους τους συγγενείς γνωστούς και άγνωστους αγίους του Παραδείσου.
Τις δύσκολες αυτές ώρες δεν είμαστε μόνοι ο Κύριος είναι και σήμερα εδώ μαζί μας, ως άνθρωπος και ως Θεός. Ως άνθρωπος είναι ευαίσθητος σαν κι εμάς και αυτή την ευαισθησία Του δεν την αποκρύπτει, όπως δεν την απέκρυψε τότε που αντίκρισε νεκρό το φίλο του το Λάζαρο. Ο κάθε άνθρωπος είναι φίλος του Ιησού, για κάθε άνθρωπο ο Ιησούς κάποια στιγμή δακρύζει από αγάπη, αλλά μαζί με το δάκρυ φέρνει και το λόγο της πίστης και της ελπίδας: «Εγώ είμαι η ζωή και η ανάσταση, όποιος πιστεύει σ’ εμένα κι αν πεθάνει θα ζήσει. Κι όποιος ζει και πιστεύει σε μένα δε θα πεθάνει ποτέ». Αυτό, βεβαίωσε τη Μάρθα.
Το ίδιο, αγαπητοί μου, ρωτά και σήμερα την καθεμιά και τον καθένα μας και είναι βέβαιο πως από την απάντησή μας θα εξαρτηθεί και το μέγεθος της παρηγοριάς μας. Από την απάντησή μας θα εξαρτηθεί και η σιγουριά μας ότι και ο Γιάννης τώρα απολαμβάνει τη θέα του προσώπου του Κυρίου, τον οποίο υπηρέτησε εδώ στη γη με την άκακη καρδιά του στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου που συναντούσε στο πέρασμά του.
Απλός, ταπεινός και συνετός άνθρωπος, καλός σύζυγος και τρυφερός πατέρας, τίμιος και δίκαιος επαγγελματίας, αλλά πάνω από όλα υποδειγματικός χριστιανός. Άνθρωπος γεμάτος αισιοδοξία, δυναμικότητα, και εργατικότητα, γνωστός και αγαπητός μας άφησε παράδειγμα μίμησης στην Εκκλησία και στην κοινωνία.
Η αναχώρησή του από κοντά μας γίνεται αιτία περίσκεψης πολλής και μελέτης σιωπηρής της έννοιας και του σκοπού της ζωής. Μια ζωή που σύντομη ή μακροχρόνια «δεν πρέπει να μετριέται με τον αριθμό των ετών αλλά με τον ενάρετο και σεβάσμιο βίο».
Καλούμαστε αυτή τη στιγμή να κάνουμε μία υπέρβαση των γεγονότων και να δούμε μία άλλη διάσταση της πραγματικότητας που βλέπουν τα φυσικά μας μάτια. Αυτή τη διάσταση μας την προσφέρει η πίστη. Η λογική και η πίστη δεν είναι δυο δεδομένα ασυμβίβαστα, απλώς η πίστη προχωρεί πιο πέρα από τη λογική. Η λογική περιορίζεται στις δυνατότητες του ανθρώπινου μυαλού ενώ η πίστη βασίζεται στη σοφία του Θεού. Όσο η πίστη είναι γνήσια, αληθινή, ώριμη και δυνατή τόσο περισσότερο μας οδηγεί από την οδυνηρή φυσική πραγματικότητα στην υπερφυσική και ευτυχή βεβαιότητα. Μια βεβαιότητα που μόνο ο λόγος του Θεού μας ευαγγελίζεται και συνεχώς μας επαναλαμβάνει: «Εγώ είμαι η ανάσταση και ζωή».
Συναγμένοι εδώ και τελώντας το Μυστήριο του θανάτου και της αναστάσεως του Χριστού ζητούμε από τον Κύριο να αναπαύσει αιώνια κοντά Του τον αγαπητό μας αδελφό στην πίστη Γιάννη. Ο Άγιος Ανδρέας τον οποίο τόσο αγάπησε και τον εδώ Ναό του τόσο φρόντισε ας ικετεύει τον Κύριο, ώστε να τον κατατάξει στη χώρα των ζώντων, όπου δεν υπάρχει θλίψη, πόνος και στεναγμός αλλά ζωή ατελεύτητος. Αμήν.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας διαβάστηκαν αρκετά ψηφίσματα από διάφορους θεσμούς της τοπικής αυτοδιοίκησης πρώτου και δευτέρου βαθμού και τοπικών οργανώσεων και συλλόγων.
Η ταφή του έγινε στο δημοτικό κοιμητήριο της Χώρας Άνδρου με δάκρυα και πόνο.
