Για να εκμεταλλευτούμε την ανεκτίμητη πράξη της Αγίας Ώρας, πρέπει να ληφθούν υπόψη οι σκοποί της. Η Καρδία του Ιησού είπε στην Αγία Μαργαρίτα: να περάσουμε μια ώρα στην προσευχή, καλύτερα κατά τη διάρκεια της νύχτας, για να ενώσουμε τη θυσία σε αυτήν, προκειμένου να συμμετάσχουμε στους πόνους της αγωνίας της Καρδίας Του, και να καταπραΰνομε το Θείο θυμό προς τους αμαρτωλούς (εξιλέωση).
Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να επισημάνουμε τρεις σκοπούς: να προσευχόμαστε με την Καρδία του Χριστού, να συμμετέχουμε στην θλίψη του και να προσευχόμαστε για τους αμαρτωλούς. Μήπως μπορεί να υπάρξει ένα μεγαλύτερο έργο που θα μπορούσαμε να κάνουμε για την Καρδία του Ιησού;
Και για να μάθουμε να προσευχόμαστε σαν Αυτόν, ο Χριστός μας καλεί να τον συνοδεύσουμε στον Κήπο των Ελαιών. Το Ευαγγέλιο λέει ότι πήγαινε συνήθως εκεί για να προσευχηθεί με τους μαθητές του. Απομακρύνεται σε ένα έρημο μέρος για να επικοινωνήσει στενά με τον Πατέρα Του. «Έπεσε με το πρόσωπο κατά γης», γιατί ξέρει ότι η ταπεινοφροσύνη είναι η καλύτερη διάθεση της ψυχής για να ακουστεί από τον Θεό. Και με αυτόν τον τρόπο προσεύχεται επανειλημμένα στον Πατέρα: «Πατέρα μου, αν είναι δυνατό, ας παρέλθει από μένα αυτό το ποτήρι. Όμως όχι όπως εγώ θέλω, αλλά όπως εσύ». Έτσι, μας δείχνει τις τρεις προϋποθέσεις για να κάνουμε μια καλή προσευχή: την μοναξιά πνεύματος, την ταπεινότητα και την επιμονή.
Ας συνοδεύσουμε την Γλυκύτατη Καρδία του Ιησού σε αυτήν την αγωνία με την Αγία μας Ώρα. Μας καλεί σαν τους αποστόλους: «Η ψυχή μου είναι λυπημένη μέχρι θανάτου. Μείνετε εδώ και αγρυπνείτε μαζί μου»(Μτ 26,38). Και, όπως στους αποστόλους, μας καλεί πολλές φορές. Και μας υπενθυμίζει ακόμη ότι είναι απαραίτητο για την ψυχή μας, ώστε να μην πέσουμε στον πειρασμό: «Αγρυπνείτε νκαι προσεύχεστε, για να μην εισέλθετε σε πειρασμό». Και ο Χριστός υποφέρει τόσο πολύ από την εγκατάλειψη που όταν τους βρίσκει κοιμισμένους, παραπονιέται λέγοντάς τους: «Δεν μπορέσατε να αγρυπνήσετε μαζί μου ούτε μια ώρα;»
Μπορούμε να αρνηθούμε να συνοδεύσουμε τον Ιησού στον πόνο Του, σε αυτή τη στιγμή που όλοι τον εγκαταλείπουν; Του τα οφείλουμε, γιατί μας αγάπησε πρώτα, μέχρι τέλος, μέχρι θανάτου. Προσεύχεται για εμάς. Η Καρδία του Ιησού θέλει να βρει φιλικές καρδιές. Τα λόγια του ψαλμού αναφέρονται σε Αυτόν: «Η αισχύνη συνέτριψε την καρδιά μου και λύγισα. Περίμενα κάποιον να συλλυπηθεί μαζί μου, αλλά δεν υπήρξε. Περίμενα κάποιον να με παρηγορήσει, αλλά δε βρήκα». Τι πικρία!
Τι θα κάνουμε μπροστά από αυτό τον παράπονο της Καρδίας του Ιησού; Θα είμαστε οι φίλοι αυτής της Γλυκύτατης Καρδίας, και θα τον συνοδεύουμε και τον παρηγορούμε στον πόνο Της; Ή μήπως θα ακούσουμε τον παράπονο του Χριστού εναντίον μας, επειδή δεν μπορούμε να αγρυπνήσουμε ούτε μια ώρα μαζί Του; Ας μην ξεχνάμε ότι είναι η αγάπη προς τον καθένα από μας που τον οδηγεί σε τέτοιο πόνο.
Αν αγαπήσουμε την Καρδία του Ιησού, ας τον συνοδεύσουμε στα βάσανα και την πίκρα του, έτσι ώστε, εν μέσω της βαθιάς μοναξιάς Του, να βρει κάποιον που τον παρηγορήσει και δεν τον εγκαταλείψει. Στην Αγία Ώρα θα εκπληρώσουμε αυτό το καθήκον προς την Καρδία του Ιησού, για εμάς και για εκείνους που δεν το κάνουν, να εξιλεώσουμε για τις αμαρτίες ολόκληρου του κόσμου. Με αυτόν τον τρόπο θα παρηγορήσουμε τη Θεία Καρδία και θα παρηγορηθούμε από Αυτήν.
«Ω Ιησού, θα σας πούμε όπως ο Άγιος Βερνάρδος: «Γίνε ο δικός μας Ιησούς», επιτρέποντάς μας να προσευχηθούμε μαζί Σου, να συμμετέχουμε στις θλίψεις Σου, και να πετύχουμε τη σωτηρία των αμαρτωλών, για να είμαστε όλοι της Ιεράς Καρδίας Σου κατά τη διάρκεια αυτής της ζωής, στην ώρα της αγωνίας μας και, πάνω απ’ όλα, στην Βασιλεία των Ουρανών». Αμήν.
π. Ιωσήφ Rossi
