Η αδελφή Ελένη στη φωτογραφία πάνω αριστερά, έξω από την κοινότητα των Ουρσουλινών στο Πασακρωτήρι Τήνου.
Ακόμη και όταν έξω χιόνιζε η καρδιά της ήταν ζεστή.
Το Μεγάλο Σάββατο, όταν η Εκκλησία αναγγέλλει την πρώτη Ανάσταση, ο Κύριος πήρε μαζί του στον Παράδεισο την Αδελφή Ελένη Βίλλα. Μια Ουρσουλίνα μοναχή που οι κάτοικοι της Τήνου την γνώρισαν, όχι μόνο επειδή γεννήθηκε πριν από 76 χρόνια στην Κώμη της Τήνου, αλλά και επειδή, ως μοναχή, εργάστηκε πολλά χρόνια στο νησί, δίνοντας μαρτυρία της αγάπης της για τον νυμφίο της Χριστό με ένα τρόπο δικό της απλό και ταπεινό.
Η Αδελφή Ελένη δεν ήταν επιστήμονας. Δεν διέθετε διπλώματα που να την κάνουν να ξεχωρίζει από τις άλλες αδελφές της στις κοινότητες που υπηρέτησε στη διάρκεια τη μοναχικής της ζωής.
Είχα την τιμή και τη χαρά να την γνωρίσω αρκετά χρόνια και να διαπιστώσω ότι είχε όμως ένα και μοναδικό πτυχίο. Δεν της το είχε παραδώσει κάποια ανώτατη σχολή ή κάποιο πανεπιστήμιο αυτού του κόσμου. Δεν το είχε κορνιζώσει, όπως κάνουμε για να στολίσουμε το Γραφείο μας και να ξέρει ο καθένα που μας επισκέπτεται, ότι είμαστε πτυχιούχοι και διαθέτουμε και αποδείξεις που κρέμονται στους τοίχους.
Η Αδελφή Ελένη είχε το περιζήτητο πτυχίο της χριστιανικής ζωής στην ειδικότητα της απλότητας και της ταπεινοφροσύνης που το παραδίδει ο ίδιος ο Κύριος στις απλές καρδιές.
Μικρές αλλά πολλές πράξεις αγάπης, ακόμη και προετοιμάζοντας κάθε μέρα το φαγητό για τις άλλες συντρόφισσές της, και για τον ίδιο τον επίσκοπο του νησιού για αρκετά χρόνια, αποδείκνυε, ότι ήθελε, μέσα από απλές και καθημερινές υπηρεσίες, να υπηρετεί το Χριστό στο πρόσωπο των άλλων.
Δεν θυμάμαι να ασχολιόταν με τους άλλους ή με τις άλλες, να κρίνει ή χειρότερα να κατακρίνει. Είχε πάντοτε το δικό της τρόπο, να αναγνωρίζει τα χαρίσματα των άλλων και να ευχαριστεί το Θεό, αν διαπίστωνε που οι άλλοι είχαν περισσότερα χαρίσματα από εκείνη. Αυτό την έκανε να χαίρεται. Και αυτό ήταν το δικό της μεγάλο χάρισμα.
Τα τελευταία χρόνια, τα απανωτά εγκεφαλικά που ερχόταν το ένα μετά το άλλο, δεν κατάφεραν να βλάψουν το μυαλό της. Αυτό συνέχιζε να παίρνει εντολές από την ευαίσθητη καρδιά της και σωστά να ενεργεί. Να συνεχίζει να αγαπά , όλες και όλους χωρίς διακρίσεις και προτιμήσεις.
Σ’ ευχαριστούμε αγαπητή αδελφή Ελένη, για όσα πρόσφερες στην τοπική μας Εκκλησία.
Η ευγνωμοσύνη μας εκδηλώθηκε χθες 3 Μαΐου 2016. Μετατράπηκε σε προσευχή. Εκεί στο Ναό του Αγίου Αντωνίου στη Χώρα της Τήνου εναποθέσαμε την καλύτερη ανθοδέσμη που διαθέτει η Εκκλησία του Χριστού, που είναι η τέλεση της Θείας Λειτουργίας. Την εναποθέσαμε για σένα στην γεμάτη έλεος και ευσπλαχνία καρδιά του Ιησού.
Ζητήσαμε από τον Κύριο να την δεχθεί εις οσμήν ευωδίας και μαζί με το άρωμα της Θυσίας του Υιού του, να δεχθεί αιώνια κοντά του και εσένα αγαπητή μας Αδελφή Ελένη, που με το δικό σου τρόπο σκόρπισες πάνω στη γη το άρωμα της απλότητας και ταπεινότητας.
Αιωνία σου η μνήμη
+Ν
